โกปี๊เตี่ยม
โกปี๊เตี่ยม หรือ กอปี๊เตี่ยม (จีน: 咖啡店; พินอิน: kāfēi diàn; เป่อ่วยยี: ko-pi-tiàm; แปลตรงตัว: "ร้านกาแฟ") เป็นร้านกาแฟแบบดั้งเดิมที่พบได้ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เช่น ไทย, มาเลเซีย, สิงคโปร์, อินโดนีเซีย[1][2] เป็นสถานที่ขายขายอาหาร โดยเน้นที่อาหารเช้าและเครื่องดื่มจำพวกชาและกาแฟ โดยคำว่า โกปี๊ หรือ กอปี๊ (咖啡) เป็นภาษามลายู/ฮกเกี้ยน ที่หมายถึง "กาแฟ" และ เตี่ยม เป็นภาษาฮากกาและแต้จิ๋ว หมายถึง "ร้านค้า" หรือ "โรงเตี๊ยม" (店)
เฉพาะในสิงคโปร์ที่เดียว มีโกปี๊เตี่ยมตามสถานที่ต่าง ๆ ครอบคลุมทั้งสถานที่อยู่อาศัย, แหล่งอุตสาหกรรม และธุรกิจภายในประเทศ มากถึง 2,000 แห่ง[3] สำหรับในส่วนประเทศไทย โกปี๊เตี่ยมสามารถพบได้ในสถานที่ทั่วไป แต่ที่มีชื่อเสียงและขึ้นชื่อ คือ ในท้องถิ่นภาคใต้[4]
โดยรายการอาหาร มักประกอบไปด้วยอาหารแบบเรียบง่าย หลากหลายชนิด เช่น ไข่ลวก, ขนมปังปิ้ง, สังขยา, ชาหรือกาแฟผสม และไมโล
ในส่วนของโต๊ะขายกาแฟและเครื่องดื่มทั่วไปมักขายโดยเจ้าของร้าน และอาจรวมไปถึงน้ำอัดลมและเครื่องดื่มอื่น ๆ รวมถึงอาหารเช้า เช่น ขนมปังปิ้งทาหน้าต่าง ๆ, อาหารว่าง หรือแม้แต่ร้านให้เช่าโดยเจ้าของร้านค้าอิสระที่จัดเตรียมอาหารหลากหลายซึ่งมักจะมีอาหารแบบดั้งเดิมจากหลายชาติพันธุ์เพื่อให้ผู้คนจากภูมิหลังที่แตกต่างกันและมีพฤติกรรมการรับประทานอาหารที่แตกต่างกันสามารถรับประทานอาหารในสถานที่เดียวกันและแม้กระทั่งรายการอาหารที่ปรากฏบนป้ายรายการภายในร้าน[2]
นอกจากนี้แล้ว โกปี๊เตี่ยม ยังเป็นชื่อของห่วงโซ่ธุรกิจอาหารในสิงคโปร์[5] และเป็นชื่อของร้านกาแฟและร้านอาหารในจังหวัดภูเก็ต ในภาคใต้ของไทยอีกด้วย ในชื่อ "โกปี้เตี่ยม"[6]
รายการอาหาร
[แก้]- โอเลี้ยง
- โอยัวะ
- หน่อเค่า
- ชาจีน
- ชาเย็น
- ชามะนาว
- ไมโล
- ขนมปังปิ้ง
- ขนมปังสังขยา
- กายาโทสต์
- ขนมปังชุบไข่
- อาหารเช้าแบบอเมริกัน
สภากาแฟ
[แก้]คำว่า สภากาแฟ เป็นวลีที่ใช้ในในเชิงความหมายที่เป็นที่รู้กันทั่วไปในกลุ่มคนงานหรือผู้สูงอายุจะดื่มกาแฟและแลกเปลี่ยนข่าวสารหรือข้อคิดเห็นต่าง ๆ ในเรื่องต่าง ๆ เช่น เรื่องการเมืองระดับชาติ, การเมืองระดับท้องถิ่น, ละครโทรทัศน์, กีฬาและอาหาร หรือเรื่องราวในชีวิตประจำวันทั่ว ๆ ไป[7] [4]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Lutfi Rakhmawati (27 February 2012). "Who really owns the word 'kopitiam'?". The Jakarta Post. สืบค้นเมื่อ 2016-07-30.
- ↑ 2.0 2.1 Eng, Lai Ah; Leo, Collins, Francis; Brenda, Yeoh, Saw Ai (2012). "The Kopitiam in Singapore: An Evolving Story about Migration and Cultural Diversity". Migration and Diversity in Asian Contexts (ภาษาอังกฤษ) – โดยทาง Project MUSE.
- ↑ [http://www.straitstimes.com/Prime%2BNews/Story/STIStory_222798.html The Straits Times Interactive
- ↑ 4.0 4.1 ประชาธิปัตย์ปราศรัย DEMOCRAT LIVE. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์ politikpress, 2548. 112 หน้า. หน้า 4-5. ISBN 974-92738-6-9
- ↑ http://www.kopitiam.biz/our-company/ เก็บถาวร 2018-01-03 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน Our Company - Kopitiam
- ↑ "โกปี้เตี่ยม BY วิไล โรงกาแฟ แบบฉบับตำรับจีนฮกเกี้ยน". ไทยทิคเก็ตเมเจอร์ดอตคอม. 2012-11-15. สืบค้นเมื่อ 2018-01-03.
- ↑ Menkhoff, Thomas (9 October 2012). "Why are kopitiam tables round?" (PDF). The Straits Times. p. A26.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]
- Rowthorn, C.; Cohen, M.; Williams, C. (2008). Borneo. Ediz. Inglese. Lonely Planet Borneo. Lonely Planet. p. 43. ISBN 978-1-74059-105-8. สืบค้นเมื่อ July 30, 2016.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
