ขนมกุยช่าย

ขนมกุยช่ายแบบนึ่ง ไส้เป็นกุยช่ายเขียว
ชื่ออื่น	ช่วยปั้น
แหล่งกำเนิด	จีน
ส่วนผสมหลัก	ตัวขนมเป็นแป้งข้าวเจ้าผสมแป้งมัน ไส้เป็นกุยช่ายเขียวหรืออื่น ๆ
รูปแบบอื่น	แบบติ่มซำ แบบแต้จิ๋ว แบบถาด แบบปากหม้อ
ตำราอาหาร: ขนมกุยช่าย   สื่อ: ขนมกุยช่าย

ขนมกุยช่าย (จีน: 韭菜粿; แต้จิ๋ว: กู๋ไช้ก้วย; เพ็งอิม: gu² cai³ guê²; จีนกลาง: จิ่วไช่กั่ว) หรือที่เขตอำเภอพนมทวน จังหวัดกาญจนบุรีเรียก ช่วยปั้น ^[1] เป็นขนมประเภทแป้งของชาวจีนแต้จิ๋วชนิดหนึ่ง ตัวแป้งทำจากแป้งข้าวเจ้าผสมแป้งมัน ไส้ทำจากกุยช่ายเขียว ขนมกุยช่ายของชาวจีนแต้จิ๋วจะหมายถึงชนิดที่ไส้ทำจากกุยช่ายเท่านั้น^[2] ส่วนในไทย ขนมกุยช่ายที่ทำจากแป้งอย่างเดียวกันแต่เปลี่ยนไส้เป็นแบบอื่น เช่น ไส้เผือก ไส้หน่อไม้ ไส้มันแกว ล้วนเรียกว่าขนมกุยช่าย^[3] กุยช่ายแบบจีนนั้นมีแบบที่เป็นติ่มซำ ซึ่งทำชิ้นเล็ก แป้งใช้แป้งตังหมิ่นซึ่งเป็นแป้งสาลีที่นำกลูเต็นออกแล้วแทนแป้งข้าวเจ้า มีทั้งแบบนึ่งและทอด ถ้าทอดจะเรียกว่า ขนมกุยช่ายทอด อีกแบบหนึ่งเป็นขนมกุยช่ายแบบแต้จิ๋วที่มีขนาดใหญ่กว่า^[4]

สำหรับขนมกุยช่ายที่เป็นที่นิยมในไทย มี 3 แบบ คือ ขนมกุยช่ายแบบแต้จิ๋ว ที่ทำเป็นก้อนขนาดใหญ่ ขนมกุยช่ายแบบถาด ที่ใส่กุยช่ายกวนไปพร้อมแป้งแล้วนึ่งให้สุก และขนมกุยช่ายปากหม้อหรือขนมกุยช่ายแป้งสด ซึ่งใช้แป้งแบบข้าวเกรียบปากหม้อ แต่เปลี่ยนไส้เป็นขนมกุยช่ายผัดแทน^[3]

ขนมกุยช่ายโดยทั่วไปเนื้อแป้งจะเป็นสีขาว หากใช้ในงานเทศกาลหรือไหว้เจ้าต่าง ๆ เนื้อแป้งจะเป็นสีชมพูหรือแดงเรื่อ ๆ ^[5]

โดยสถานที่ ๆ ขึ้นชื่อเรื่องขนมกุยช่ายอร่อยนั้นคือ ตลาดพลู ในเขตธนบุรี สันนิษฐานว่าเข้ามาสู่ประเทศไทยในรัชสมัยรัชกาลที่ 5 และแพร่หลายโดยทั่วไปหลังสงครามโลกครั้งที่สอง ^[5]