Bitwa pod Cycowem
| Wojna polsko-bolszewicka | |||
| Czas |
15–16 sierpnia 1920 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Wynik |
zwycięstwo Polaków | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Polski w 1939  | |||
| 51°17′59,2800″N 23°09′00,0000″E/51,299800 23,150000 | |||
Bitwa pod Cycowem – bój pomiędzy polską 4 Brygadą Jazdy a oddziałami bolszewickiej 58 Dywizji Strzelców, stoczony w dniach 15-16 sierpnia 1920 roku podczas wojny polsko-bolszewickiej.
Był to epizod Bitwy Warszawskiej. W czasie przygotowań do kontrofensywy znad Wieprza, 4 Brygada Jazdy wchodziła w skład 3 Armii gen. Zygmunta Zielińskiego. Zadaniem 3 Armii była osłona koncentracji 4 Armii gen. Leonarda Skierskiego, która była główną siłą uderzeniową planowanej ofensywy.
Skład wojsk
[edytuj | edytuj kod]4 Brygada Jazdy – dowódca pułkownik Adam Nieniewski:
- 16 pułk ułanów (nie brał udziału w bitwie);
- 3 pułk ułanów (450 szabel, 8 ckm) – dowódca major Cyprian Bystram (w czasie bitwy pełnił obowiązki dowódcy 4 brygady);
- 7 pułk ułanów (478 szabel, 10 ckm) – dowódca major Zygmunt Piasecki;
- 2 dywizjon artylerii konnej (2 baterie dysponujące w sumie: ośmioma 3-calowymi działami rosyjskimi wz. 1902 oraz 4 ckm) – dowódca major Edward Robakiewicz.
Grupa bojowa Dotola (ze składu 58 Dywizji Strzelców): 514 i 155 pułki strzelców, oddział kawalerii i bateria artylerii (ok. 1550 „bagnetów”, 235 „szabel”, 40 ckm, 4 działa).
Walki
[edytuj | edytuj kod]Drogę na Lublin w miejscowość Garbatówka – Świerszczów (6 km na północ od Cycowa) osłaniały 2 bataliony etapowe (5 lwowski i 5 łódzki) (ok. 900 żołnierzy, 12 ckm), dowódca kapitan Zygmunt Zajchowski – bataliony składały się z ozdrowieńców i ludzi pełniących dotychczas służbę tyłową.
15 sierpnia – podczas marszu na Lublin grupa Dotola natknęła się pod Garbatówką na polską piechotę – wywiązał się całodzienny bój.
16 sierpnia – o godz. 7 rano natarcie pułków bolszewickich przełamało obronę batalionów etapowych. W pościgu za rozbitą piechotą, wojska bolszewickie weszły do Cycowa i kontynuowały natarcie na Głębokie, gdzie wojskom polskim udało się zatrzymać ich natarcie dzięki pomocy 2 dak. Przybycie 3 i 7 pułku ułanów umożliwiło przeprowadzenie kontrataku na pozycje bolszewickie pod Cycowem i w konsekwencji rozbicie ich[1].
Bilans walk
[edytuj | edytuj kod]Straty 4 Brygady Jazdy to: w 3 pułku ułanów — 1 oficer zabity, 1 oficer ranny, 7 ułanów zabitych, 11 rannych i około 17 zabitych i rannych koni; w baonach kpt. Zajchowskiego 3 oficerów rannych, 8 żołnierzy zabitych i około 25 rannych; w 7 pułku ułanów — 2 oficerów zabitych, 1 oficer ranny, 6 ułanów zabitych i 17 rannych, 44 zabitych i rannych koni[5][6].
Upamiętnienie
[edytuj | edytuj kod]Bitwa pod Cycowem została upamiętniona po 1990 r. na jednej z tablic pól bitewnych na Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie napisem „CYCÓW 16 VIII 1920”.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Odziemkowski 2004 ↓, s. 83-84.
- ↑ Bystram 1926 ↓, s. 70.
- ↑ Bystram 1926 ↓, s. 71.
- ↑ Bystram 1926 ↓, s. 72.
- ↑ Rakowski 1926 ↓, s. 30.
- ↑ Bystram 1926 ↓, s. 81.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Cyprian Bystram. Bój IV-ej brygady kawalerji pod Cycowem. „Przegląd Kawaleryjski”. 3 (6), s. 69-82, 1926. Warszawa: Departament II Kawalerii.
- Janusz Odziemkowski: Leksykon wojny polsko – rosyjskiej 1919 – 1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2004. ISBN 83-7399-096-8.
- Bronisław Rakowski. Bój pod Cycowem. „Przegląd Kawaleryjski”. 3 (4), s. 17-32, 1926. Warszawa: Departament II Kawalerii.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
