6 Dywizja Kawalerii

6-я кавалерийская дивизия

Historia
Państwo	Rosyjska FSRR
Sformowanie	1920
Działania zbrojne
wojna domowa w Rosji wojna polsko-bolszewicka bitwa pod Nowym Żywotowem bitwa pod Napadówką bitwa pod Kropiwną (20 VI 1920) bitwa pod Klikijowem (28 VI 1920) bitwa pod Ołyką (10 VII 1920) bitwa pod Leszniowem (1 VIII 1920) bitwa pod Mikołajowem (1 VIII 1920) bitwa pod Biłką Szlachecką (18 VIII 1920) bitwa pod Kurowicami (18 VIII 1920)
Organizacja
Rodzaj wojsk	Jazda
Podległość	1 Armia Konna

6 Dywizja Kawalerii (ros. 6-я кавалерийская дивизия) – wielka jednostka kawalerii Armii Czerwonej okresu wojny polsko-bolszewickiej.

Sformowana na przełomie stycznia i lutego 1919 jako 1 Saratowska Dywizja Kawalerii, a od marca jako 6 Dywizja Kawalerii. W składzie 1 Armii Konnej Siemiona Budionnego toczyła walki z wojskami Denikina pod Saratowem, Woroneżem i Charkowem. Od maja 1920 walczyła na froncie polskim. 29 maja pod Nowo-Żywotowem rozbiła dwa bataliony 50 pułku piechoty, ale 31 maja pod Napadówką nie mogła przełamać obrony 45 pułku piechoty. Podczas ofensywy sowieckiej odznaczyła się w walkach pod Równem i Krasnem. 19 sierpnia poniosła porażkę pod Żółtańcami w walce z 1 Dywizją Jazdy. 29 i 30 sierpnia bez powodzenia atakowała Zamość. Poniosła duże straty w bitwie pod Komarowem^[1].

W październiku-listopadzie 1920 r. w składzie 1 Armii Konnej walczyła przeciwko Siłom Zbrojnym Południa Rosji gen. Wrangla podczas operacji północnotaurydzkiej i perekopsko-czongarskiej, po których wojska Wrangla zostały zmuszone do opuszczenia kraju^[2][3].

Organizacja dywizji w czasie I fazy walk na Ukrainie^[4]:

Dowództwo 6 Dywizji Kawalerii

• 1 Brygada Jazdy 6 DK
  • 31 pułk kawalerii
  • 32 pułk kawalerii
• 2 Brygada Jazdy 6 DK
  • 33 pułk kawalerii
  • 34 pułk kawalerii
• 3 Brygada Jazdy 6 DK
  • 35 pułk kawalerii
  • 36 pułk kawalerii

Dowódcy dywizji^[5]

• Sawielij Niegowora (9 stycznia–26 marca 1919)
• Iosif Apanasienko (26 marca–24 czerwca 1919)
• Siemionow (24 czerwca–14 lipca 1919)
• Boris Sołowjow (p.o. 14–15 lipca 1919)
• Iosif Apanasienko (15 lipca–17 lipca 1919)
• Aleksiej Polakow (p.o. 17 lipca–24 sierpnia 1919)
• Grigorij Baturin (24 sierpnia–3 października 1919)
• Iosif Apanasienko (3 października–3 listopada 1919)
• Siemion Timoszenko (3 listopada 1919–5 sierpnia 1920)
• Iosif Apanasienko (sierpień–październik 1920)^[6]
• Jakow Szeko (p.o. 12–27 października 1920)
• Oka Gorodowikow (27 października 1920–22 października 1921)

Komisarze^[5]

• Gieorgij Romanow (p.o. 11 kwietnia–4 czerwca 1919)
• Wasilij Bierłow (p.o. 9 lipca–25 sierpnia 1919)
• Jakow Sałtykow (p.o. 27 sierpnia–1 września 1919)
• Siergiej Mieschi (1 września–3 listopada 1919)
• Pawieł Bachturow (4–23 listopada 1919)
• Piotr Gnidin (23 listopada 1919–6 stycznia 1920)
• Wasilij Bierłow (6 stycznia–10 lutego 1920)
• Pawieł Bachturow (12 lutego–5 sierpnia 1920)
• Grigorij Romanow (9–13 sierpnia 1920)
• Winokurow (13 sierpnia–4 września 1920)
• Iwan Szyriajew (p.o. 4–13 września 1920)
• Szepielew (13–28 września 1920)
• Grigorij Romanow (29 września–27 października 1920)
• Michaił Bogdanow (p.o. 27 października–30 listopada 1920)
• Nikita Naletow (p.o. 30 listopada–5 grudnia 1920)
• Iwan Szyriajew (5–18 grudnia 1920)
• Iwanow-Iwanowski (p.o. 18 grudnia 1920–22 kwietnia 1921)

• Mieczysław Biernacki: Działania Armji Konnej Budionnego w kampanji polsko-rosyjskiej 1920 r. 26 V-20 VI 1920. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1924.
• Janusz Odziemkowski: Leksykon wojny polsko – rosyjskiej 1919 – 1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2004. ISBN 83-7399-096-8.