พญาเกียรติ์
พญาเกียรติ์ ဗညားကျန်း | |
---|---|
กษัตริย์แห่งหงสาวดี | |
ครองราชย์ | 30 พฤษภาคม ค.ศ. 1451 – ป. มิถุนายน ค.ศ. 1453 |
ก่อนหน้า | พญาพะโร |
ต่อไป | มะมุดตาว |
ประสูติ | ป. ค.ศ. 1420 |
สวรรคต | ป. มิถุนายน ค.ศ. 1453 พะโค |
พระราชบิดา | พญาธรรมราชา |
ศาสนา | พุทธเถรวาท |
พญาเกียรติ์[1] (พม่า: ဗညားကျန်း, ออกเสียง: [bəɲá t͡ɕáɰ̃] บะญาจ้าน; ประมาณ 1420 – 1453) พงศาวดารมอญพม่าเรียกว่า พระยาทาสราชา[2] เป็นพระราชโอรสของพญาธรรมราชา พระเจ้าหงสาวดีรัชกาลที่ 10 ได้ขึ้นสืบราชบัลลังก์เป็นพระเจ้าหงสาวดีรัชกาลที่ 13 หลังจากปลงพระชนม์พญาพะโร กษัตริย์รัชกาลที่ 12 เมื่อ ค.ศ. 1451 ครองราชสมบัติถึง 1453 หนึ่งในโครงการที่พระองค์ตั้งพระทัยไว้คือบูรณะปฏิสังขรณ์เจดีย์ชเวดากองให้สูงขึ้นจาก 20 เมตร (66 ฟุต) เป็น 92 เมตร (302 ฟุต) แต่ก็ยังไม่ทันได้เริ่มลงมือก็ถูกมะมุดตาวพระราชโอรสของพญารามที่ 1 ปลงพระชนม์เมื่อ ค.ศ. 1453 มะมุดตาวนับเป็นเชื้อพระวงศ์ฝ่ายชายองค์สุดท้ายที่สืบเชื้อสายจากพระเจ้าราชาธิราช
อ้างอิง
[แก้]- ↑ พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระนราธิปประพันธ์พงศ์. พระราชพงศาวดารพม่า. นนทบุรี : ศรีปัญญา, 2550. 1136 หน้า. หน้า 1126. ISBN 978-974-7088-10-6
- ↑ ประชุมพงศาวดารเล่ม 2 (ประชุมพงศาวดารภาค 1 ตอนปลาย และภาค 2). กรุงเทพฯ : องค์การค้าของคุรุสภา, 2506. 336 หน้า. หน้า 30.
ราชวงศ์พุกาม ค.ศ. 849–1297 | |
---|---|
อาณาจักรมยีนไซง์และอาณาจักรปี้นยะ ค.ศ. 1297–1364 |
|
อาณาจักรซะไกง์ ค.ศ. 1315–1364 |
|
อาณาจักรอังวะ ค.ศ. 1364–1555 | |
อาณาจักรหงสาวดี ค.ศ. 1287–1539, ค.ศ. 1550–1552 | |
อาณาจักรมเยาะอู้ ค.ศ. 1429–1785 |
|
อาณาจักรแปร ค.ศ. 1482–1542 | |
ราชวงศ์ตองอู ค.ศ. 1510–1752 | |
อาณาจักรหงสาวดีใหม่ ค.ศ. 1740–1757 | |
ราชวงศ์โก้นบอง ค.ศ. 1752–1885 | |
|
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.