Арагорн
англ.: Aragorn
Бацька	Arathorn II[d][1]
Маці	Gilraen[d]
Сужэнец	Арвен[1]
Дзіця	Eldarion[d][1]
Род заняткаў	мечнік, палкаводзец
Адносіцца да арганізацыі	Брацтва Пярсцёнка[d]
Член у	Брацтва Пярсцёнка[d]
Валодае	Elessar[d], Brego[d], Andúril[d] і Elendilmir[d]
Стваральнік твора	Джон Рональд Руэл Толкін
Выканаўца/артыст	Віга Мортэнсен
Прадстаўлена ў працы	Валадар Пярсцёнкаў, Уладар пярсцёнкаў: Вяртанне караля, Уладар пярсцёнкаў: Брацтва пярсцёнка, Уладар пярсцёнкаў: Дзве вежы, Сільмарыліян і Appendices of The Lord of the Rings[d]
First appearance	Брацтва Пярсцёнка
З мастацкага твора	легендарыум Толкіна[d]
Узбраенне	Andúril[d] і Нарсіл
Вораг	Саўран
Тып персанажа	хрысталагічны персанаж[d] і выбраны[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Арагорн (англ.: Aragorn) — адзін з галоўных герояў «Уладара Пярсцёнкаў» Дж. Р. Р. Толкіна, следапыт і нашчадак каралеўскага роду Гондара.

Арагорн на сіндарыне азначае «Царственная Доблесць» (Kingly Valour).

Вандроўнік/Бадзяга/Швэндал (Strider) — мянушка, дадзеная Арагорну жыхарамі Поўначы Серадзем'я (напрыклад, у Прыгор'і), калі ён быў правадыром следапытаў.

Дунадан (Dúnadan) — мянушка Арагорна. Так яго называлі ў Раздолі Дунаданы (сінд.дунэдайн, у перакладзе з эльфійскага — «людзі з захаду») — нашчадкі Нумянорцаў.

Тэлкантар (Telcontar) — імя, якое Арагорн Элессар даў свайму кіруючыму дому пасля ўз'яднання каралеўства Арнара і Гондара. Гэта імя — аналаг мянушкі «Strider», на Квэнья азначае «той, які ходзіць пешшу».

Торонгіл (Thorongil) — імя, якое выкарыстоўваецца Арагорном у 2957—2980 гг. Т. Э., калі ён інкогніта змагаўся ў войсках Рохана і Гондара. Імя азначае Зорны Арол. У Гондары быў блізкім сябрам намесніка Экцеліяна, пад кіраўніцтвам Арагорна войскі Гондара здзейснілі паход на піратаў Умбара. Пасля перамогі Арагорн не вярнуўся ў Гондар.

Элесар — другое імя, з квэнья перакладаецца як«Эльфійскі камень (каштоўны)». Гэта імя было дадзена яму ў Лорыене ўладычыцай Галадрыель; яна ж падарыла яму магічны камень з аднайменнай назвай. Пазней гондарцы, якія не ведалі імя Арагорна, празвалі яго дакладна так жа, — Элесар ці Эдэльхарн (сінд.).

Энвіньятар — мянушка, прынятая Арагорном пасля каранацыі, у перакладзе з квэнья азначае«Аднавіцель».

Эстэль — імя, дадзенае Элрандам у дзяцінстве. Так Арагорна клікалі да дваццаці гадоў, калі ён даведаўся сваё сапраўднае імя. Перакладаецца з эльфійскага як «надзея». Імя паказвае на ролю Арагорна ў лёсе Серадзем'я.

Арагорн II (названы ў гонар свайго продка Арагорна I) — сын Араторна II і Гілраэн, нарадзіўся 1 Сакавіка 2931 Т. Э.. З 2951 г. Т. Э. — 16-ы (і апошні) правадыр дунэдайн. Арагорн II, 39-ы нашчадак Ісільдура па прамой лініі (а таксама Анарыёна, бо апошні кіруючы кароль Арведуі быў жанаты з дачкой гондарскага караля Андагера), правадыр дунэдайн Поўначы, пасля Вайны за Пярсцёнак — кароль уз'яднанага каралеўства Арнара і Гондара. Муж Арвен, дачкі Элранда, бацька Элдарыёна і некалькіх дачок.

Калі Арагорну споўнілася два гады, яго бацька быў забіты ў баі з оркамі. Арагорн выхоўваўся ў Раздолі ў Элранда. Па просьбе яго маці, яго паходжанне трымалася ў сакрэце, паколькі яна баялася, што ён будзе забіты, як яго бацька і дзед, калі яго сапраўднае паходжанне як нашчадка Элендзіла і спадчынніка Ісільдура стане вядомым. Такім чынам, Арагорн хаваўся пад імем Эстэля (надзея, у сіндарыне) і нічога не ведаў аб сваім паходжанні, пакуль не дасягнуў паўналецця ў 2951 г. Т. Э..

У 20-гадовым узросце Арагорн даведаўся сваё сапраўднае імя і радавод ад свайго сваяка і выхавальніка Элранда, які ўручыў Арагорну Пярсцёнак Барахіра і абломкі Нарсіла. Ад скіпітара Анумінаса Арагорн адмовіўся, матывуючы тым, што «не прыйшоў час». У той жа год Арагорн сустрэў і палюбіў Арвен, 2700-гадовую дачку Элранда, якая вярнулася з Лорыена, радзімы сваёй маці. Пасля размовы з ёй Арагорн на 30 гадоў пакінуў Раздол і стаў 16-м правадыром дунэдайн (рэшткаў свайго народа, рассеянага падчас грамадзянскіх і рэгіянальных войнаў стагоддзямі раней), змагаючыся са слугамі Саўрана.

У 2956 г. Т. Э. ён сустрэўся з Гандальфам і стаў яго сябрам.

У 2957—2980 гг. Т. Э. Арагорн праходзіў службу пад імем Торонгіла ў войску караля Рохана Тэнгела (бацькі караля Таэдэна) і намесніка Гондара Экцеліяна II (бацькі Дэнатара). Ён імкнуўся процідзейнічаць пагрозе з боку Саўрана і яго саюзнікаў, якая расла, што спрыяла росту маральнага духу ў абаронцаў Захаду. У бітвах ён набыў неацэнны вопыт, які пасля ўжыў у Вайне Пярсцёнка. У 2980 г. з невялікай эскадрай гондарскіх караблёў ён выступіў у паход на Умбар, які быў захоплены піратамі, патапіў многія іх караблі і захапіў у палон іх камандзіраў. Аднак пасля перамогі ў Умбары Торонгіл, да расчаравання сваіх людзей, пакінуў войска і ў адзіночку пайшоў на Усход у бок Мордара.

Пазней у 2980 г., ён наведаў Лорыен і там зноў сустрэўся з Арвен. C блаславення Галадрыелі на ўзгорку Керын Амрат Арагорн абручыўся з Арвен, даўшы ёй рэліквію яго дома — кальцо Барахіра. Арвен адказала яму згодай, адмовіўлася ад свайго эльфійскага паходжання і прыняла Дар Смерці. Там жа падчас знаходжання Брацтва Пярсцёнка ў гасцях у эльфаў Арагорн атрымаў новае імя — Элесар. Элранд, турбуючыся ад тым, што пасля замужжа сваёй дачкі, ён больш яе ніколі не ўбачыць, паставіў Арагорну ўмову: шлюб магчымы толькі ў выпадку, калі Арагорн стане каралём Арнара і Гондара.

Пасля 3000 г. Т. Э. па просьбе Гандальфа разам са следапытамі ахоўвае Шыр — мірную краіну Хобітаў. Каля яе межаў Арагорн становіцца вядомы навакольным жыхарам пад мянушкай Вандроўнік. Пачынаючы з 3001 года ён дапамагаў Гандальфу ў яго няўдалай спробе знайсці Голума. Нарэшце, у 3017 г., абыйшоўшы ўвесь Раваніян, яму ўдалося злавіць Голума ў Мёртвых Балотах да поўначы ад Мордара, што дапамагло высветліць гісторыю Пярсцёнка. Наведываючыся ў Раздол пасля шматлікіх адлучак, аднойчы ён пазнаёміўся з Більба Торбінсам, якога прыцягнула ў ім здольнасць да вершаскладання. Пасля, даведаўшыся гісторыю Арагорна, Більба прысвяціў яму свае вершы:

Скарб сапраўдны вачэй не падмане,

Сілу не згубіць вандроўны лёс.
Былая слава марна не згіне,
Старых каранёў не кране мароз.
Абудзіцца з попелу дух палымяны,
З цемры заззяе святло новых дзён,
Меч абламаны будзе скаваны,
Пазбаўлены трону — узыдзе на трон.

Да падзей, апісваемых у рамане «Уладар Пярсцёнкаў», Арагорн таксама наведваў падземнае царства гномаў — Морыю і быў у Харадзе, дзе (па яго ўласным словах) «зоркі іншыя». Толкиін не ўдакладняе, калі гэтыя вандроўкі адбываліся.

У 3018-3019 гг. Т. Э. Арагорн удзельнічаў у Вайне Пярсцёнка. У 3018 г. стаў членам Брацтва Пярсцёнка, пасля падзення Гандальфа ў бездань пад мостам Казад-Дума ўзначаліў атрад. Удзельнічаў у бітве за Хельмаву Падзь у Рохане і вызваленні паўднёвых земляў Гондара ад піратаў. Правёў войска Сцежкай Мёртвых на поўдзень і раптоўнай атакай вырашыў зыход бітвы з арміяй Саўрана на Пеленнорскіх Палях. Затым узначаліў паход на Мордар, прывёў войскі да Чорнай Брамы і кіраваў войскамі ў няроўным баі на Кормалленскім полі. З 1 мая 3019 г. Т. Э. — кароль уз'яднанага каралеўства Арнара і Гондара Арагорн II Элессар. Тады ж заключыў шлюб з Арвен і пражыў з ёй 120 гадоў. Памёр у 120 г. Ч. Э., яго цела спачывае ў Мінас-Анор (былым Мінас-Цірыт). Пасля яго смерці трон уз'яднанага каралеўства прыняў яго сын Эльдарыён.

Толкін дае кароткае, але падрабязнае апісанне Арагорна ў «Брацтве Пярсцёнка»: хударлявы, загарэлы і высокі, з чорнымі валасамі з сівізной, шэрыя вочы на строгім бледным твары. У «Аповесці аб Арагорне і Арвен» у дадатку да «Уладара Пярсцёнкаў» ён указаў аб яго характары, часта змрочным і сумным, але з нечаканымі момантамі весялосці. Праз некаторы час пасля выхаду ў свет кнігі Толкін пісаў, што рост Арагорна складае прынамсі 6 футаў 6 цаляў (198 см).

Дзякуючы свайму выхаванню ў Раздоле пад наглядам Элранда Арагорн навучыўся эльфійскай мудрасці ў дадатак да сваёй спадчыннай праніклівсці дунэдайн. Ён быў майстэрскім лекарам, напрыклад, ведаў аб ужыванні ацеласа (таксама вядомага як «каралеўскі ліст»). Ён таксама быў магутным ваяром і непераўзыдзеным камандзірам; пасля Бітвы на Пеленнорскіх палях Эамер і Імрахіль адклікаліся аб ім, што разам з ім можна застацца здаровым, нават знаходзячыся ў самай гушчы бітвы. Як спадчыннік Ісільдура Арагорн валодаў вялікай уладай і мог выкарыстаць паланцір Артханка нават супраць волі Саўрана.

Але, як і самыя простыя людзі, Арагорн не быў абаронены ад сваіх уласных страхаў і сумневаў.

Свет Серадзем’я
Персанажы «Хобіта» і «Валадара пярсцёнкаў»	Арагорн Арвен Бард Лучнік Більба Борамір Галадрыель Гімлі Голум Грыма Чарвявуст Гандальф Даін Дрэвабарод Дэнетар II Кірдан Карабел Кароль-чарадзей Легалас Мэры Піпін Радагаст Саруман (Голас Сарумана) Саўран Смаўг Сэм Тэадэн Тэадрэд Том Бамбадзіл Торын Трандуіл Фарамір Фрода Шэлаб Элранд Эавін Эамер «Брацтва пярсцёнка»
Персанажы «Сільмарыліяна»	Амандзіл Анарыён Анград Арэдэль Арыэн Аэгнар Белег Берэн Гіл-Гэлад Глаурунг Гларфіндэл Гатмаг Даэран Дзіёр Ідрыль Індзіс Ісільдур Кархарот Келебрымбар Куруфін Луціень Маглар Маэглін Маэдрас Меліян Мелькар Мірыель Нэсса Ольвэ Орамэ Орафер Руміл з Тырыёна Тыліён Цінгал Тулкас Туор Турган Турын Турамбар Ульма Унголіянт Феанар Фінвэ Фінган Фінголфін Фіндуілас Фінрад Хуан Эарендзіл Элрас Эльвінг Эру Ілуватар
Геаграфія	Арда Азанулбізар Азёрны горад Аман Ангбанд Ангмар Андуін Арнор Артэдайн Барад-дур Белерыянд Бэкланд Гандалін Гондар Дол-Гулдур Дарыят Дэйл Жалезныя Пагоркі Ізенгард Кардалан Куівіэнен Лебенін Ліндон Цемналессе Лорыен Менеграт Мінас-Моргул Мінас-Цірыт Мордар Морыя Нан Эльмат Нуменор Арадруін Артханк Асгіліят Прыгорра Раздол Рохан Рудаўр Сірыён Стары лес Тангарадрым Тол-Сірыён Тол-Эрэсеа Туманныя горы Утумно Фангорн Харад Шыр Эльдамар Эрэбор Эрэд Энгрын
Бітвы	Пешая бітва за Белерыянд Дагор-нуін-Гіліят Дагор Агларэб Дагор Браголах Нірнаэт Арноэдзіяд Вялікая вайна Вайна Гнева Бітва пры Баюотэры Аблога Барад-Дура Бітва пры Дагорладзе Бітва пры Доле Бітва на Зялёных Палях Падзенне Ізенгарда Бітва пры Асгіліяце Бітва пры Мараноне Бітва ў Морыі Бітва пры Пеларгіры Бітва на Пеленорскіх палях Бітва пры Форнасце Бітва пры Хельмавай Падзі Бітва Пяці Воінстваў
Артэфакты	Альфірын Аркенстон Ацэлас Белае дрэва Гламдрынг Джала Лембас Мітрыл Нарсіль Оркрыст Паланціры Пярсцёнкі Улады Пярсцёнак Усеўладдзя Сільмарылы
Расы і народы	Айнур Валар Маяр Балрагі Варгі Гномы Драконы Людзі Эдайн Істэрлінгі Нуменорцы Рахірым Оркі Урук-хаі Тролі Хобіты Эльфы Эльдар Авары Энты
Эпохі	Першая Другая Трэцяя Чацвёртая

Арагорн — продкі
Arathorn II[d] Arador[d] Argonui[d] Arathorn I[d] Арагорн Dírhael[d] Gilraen[d] Ivorwen[d] Gilbarad[d]