จิตรกรรมไทย หมายถึง ภาพเขียนที่มีลักษณะเป็นแบบอย่างของไทยที่แตกต่างจากศิลปะของชนชาติอื่นอย่างชัดเจน ถึงแม้จะมีอิทธิพลศิลปะของชาติอื่นอยู่บ้าง แต่ก็ดัดแปลง คลี่คลาย ตัดทอน หรือเพิ่มเติมจนเป็นเอกลักษณ์เฉพาะของตนเองได้อย่างสวยงามลงตัว มีวิวัฒนาการทางด้านรูปแบบและวิธีการมาตลอดจนถึงปัจจุบัน ซึ่งสามารถพัฒนาต่อไปอีกในอนาคต จิตรกรรมไทยเป็นลักษณะอุดมคติ เป็นภาพ 2 มิติ โดยนำสิ่งใกล้ไว้ตอนล่างของภาพ สิ่งไกลไว้ตอนบนของภาพ ใช้สีแบบเอกรงค์ คือ ใช้หลายสี แต่มีสีที่โดดเด่นเพียงสีเดียว^[1]

ลายไทย เป็นส่วนประกอบของภาพเขียนไทยใช้ตกแต่งอาคาร สิ่งของ เครื่องใช้ ต่าง ๆ เครื่องประดับ ฯลฯ เป็นลวดลายที่มีชื่อเรียกต่าง ๆ กันซึ่งนำเอารูปร่างจาก ธรรมชาติมาประกอบ เช่น ลายกระหนก ลายกระจัง ลายประจำยาม ลายเครือเถา เป็นต้น หรือเป็นรูปที่มาจากความเชื่อและคตินิยม เช่น รูปคน รูปเทวดา รูปสัตว์ รูปยักษ์ เป็นต้น

จิตรกรรมไทย เป็นวิจิตรศิลป์อย่างหนึ่ง ซึ่งส่งผลสะท้อนให้เห็นวัฒนธรรมอันดีงามของชาติ มีคุณค่าทางศิลปะและเป็นประโยชน์ต่อการศึกษาค้นคว้า มีเรื่องที่เกี่ยวกับ ศาสนา ประวัติศาสตร์ โบราณคดี ชีวิตความเป็นอยู่ วัฒนธรรมการแต่งกาย ตลอดจนการแสดงการเล่นพื้นเมืองต่าง ๆ ของแต่ละยุคสมัยและสาระอื่น ๆ ที่ประกอบกันเป็นภาพจิตรกรรมไทย วิวัฒนาการของงานจิตรกรรมไทย แบ่งออกตามลักษณะรูปแบบทางศิลปกรรมที่ปรากฏในปัจจุบันมีอยู่ 2 แบบ คือ

จิตรกรรมไทยแบบประเพณี เป็นศิลปะที่มีความประณีตสวยงาม แสดงความรู้สึกชีวิตจิตใจและความเป็นไทย ที่มีความอ่อนโยน ละมุนละไม สร้างสรรค์สืบต่อกันมาตั้งแต่อดีตจนได้ลักษณะประจำชาติ มีลักษณะและรูปแบบพิเศษ นิยมเขียนบนฝาผนังภายในอาคารที่เกี่ยวกับพุทธศาสนา และอาคารที่เกี่ยวกับบุคคลชั้นสูง เช่น โบสถ์ วิหาร พระที่นั่ง วัง บนผืนผ้า บนกระดาษ และบนสิ่งของเครื่องใช้ต่างๆ โดยเขียนด้วยสีฝุ่น ตามกรรมวิธีของช่างเขียนไทยแต่โบราณ เนื้อหาที่เขียนมักเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับอดีตพุทธ พุทธประวัติ ทศชาติชาดก ไตรภูมิ วรรณคดีและชีวิตไทย พงศาวดารต่าง ๆ ส่วนใหญ่นิยมเขียนประดับผนังพระอุโบสถ วิหารอันเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ประกอบพิธีทางศาสนา ลักษณะจิตรกรรมไทยเป็นศิลปะแบบอุดมคติ (Idealistic) ผนวกเข้ากับเรื่องราวที่กึ่งลึกลับมหัศจรรย์ ซึ่งคล้ายกับงานจิตรกรรมในประเทศแถบตะวันออกหลาย ๆ ประเทศ เช่น อินเดีย ศรีลังกา จีนและญี่ปุ่น เป็นต้น เป็นภาพที่ระบายสีแบนเรียบ ด้วยสีค่อนข้างสดใส และมีการตัดเส้นเป็นภาพ 2 มิติ ให้ความรู้สึกเพียงด้านกว้างและยาว ไม่มีความลึก ไม่มีการใช้แสงและเงามาประกอบ จิตรกรรมไทยแบบประเพณีมีลักษณะพิเศษในการจัดวางภาพแบบเล่าเรื่องเป็นตอน ๆ ตามผนังช่องหน้าต่าง โดยรอบโบสถ์ วิหาร และผนังด้าน หน้าและหลังพระประธาน ภาพจิตรกรรมไทยมีการใช้สีแตกต่างกันออกไปตามยุคสมัย ทั้งเอกรงค์ และพหุรงค์ โดยเฉพาะการใช้สีหลายๆ สีแบบพหุรงค์นิยมมากในสมัยรัตนโกสินทร์ เพราะได้สีจากต่างประเทศที่เข้ามาติดต่อค้าขายด้วย ทำให้ภาพจิตรกรรมไทยมีความสวยงามและสีสันที่หลากหลายมากขึ้น

รูปแบบลักษณะตัวภาพในจิตรกรรมไทยซึ่งจิตรกรไทยได้สร้างสรรค์ออกแบบไว้เป็นรูปแบบอุดมคติที่แสดงออกทางความคิดให้สัมพันธ์กับเนื้อเรื่องและความสำคัญ ของภาพ เช่น รูปเทวดา นางฟ้า กษัตริย์ นางพญา นางรำ จะมีลักษณะเด่นงามสง่าด้วยลีลาอันชดช้อย แสดงอารมณ์ความรู้สึกปีติยินดี หรือเศร้าโศกเสียใจด้วยอากัปกิริยาท่าทาง ถ้าเป็นรูปยักษ์ มาร ก็แสดงออกด้วยท่าทางที่บึกบึน แข็งขัน ส่วนพวกวานรแสดงความลิงโลด คล่องแคล่วว่องไวด้วยลีลาท่วงท่าและหน้าตา สำหรับพวกชาวบ้านธรรมดาสามัญก็จะเน้นความตลกขบขัน สนุกสนานร่าเริงหรือเศร้าเสียใจออกทางใบหน้า ส่วนช้างม้าเหล่าสัตว์ทั้งหลายก็มีรูปแบบแสดงชีวิตเป็นธรรมชาติ ซึ่งจิตรกรไทยได้พยายามศึกษา ถ่ายทอดอารมณ์ สอดแทรกความรู้สึกในรูปแบบได้อย่างลึกซึ้ง เหมาะสม และสวยงาม

จิตรกรรมไทยแบบร่วมสมัย (Thai Contemporary Painting) จิตรกรรมไทยร่วมสมัยเป็นผลมาจากความเจริญก้าวหน้าทางวิทยาการของโลก ความเจริญทางการศึกษา การคมนาคม การพาณิชย์ การปกครอง การรับรู้ข่าวสาร ความเป็นไปของโลกที่อยู่ห่างไกล ฯลฯ เหล่านี้ ล้วนมีผลต่อความรู้สึกนึกคิดและแนวทางการแสดงออกของศิลปินในยุคต่อๆ มาซึ่งได้พัฒนาไปตามสภาพแวดล้อม ความเปลี่ยนแปลงของชีวิต ความเป็นอยู่ ความรู้สึกนึกคิด และความนิยมในสังคม สะท้อนให้เห็นถึงเอกลักษณ์ใหม่ของวัฒนธรรมไทยอีกรูปแบบหนึ่งอย่างมีคุณค่าเช่นเดียวกัน อนึ่งสำหรับลักษณะเกี่ยวกับจิตรกรรมไทยร่วมสมัยนั้น ส่วนใหญ่เป็นแนวทางเดียวกันกับลักษณะศิลปะแบบตะวันตกในลัทธิต่างๆ ตามความนิยมของศิลปินแต่ละคน

• สายทิพย์, บันทึกวัฒนธรรม: “จิตรกรรมไทยประเพณี” มรดกศิลปสยาม เก็บถาวร 2007-09-26 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน นิตยสารหญิงไทย

ด ค ก บทความเกี่ยวกับประเทศไทย
ประวัติศาสตร์	แบ่งตามเวลา ประวัติศาสตร์ช่วงต้น อาณาจักรสุโขทัย อาณาจักรอยุธยา อาณาจักรธนบุรี อาณาจักรรัตนโกสินทร์ การปฏิวัติสยาม พ.ศ. 2475 พ.ศ. 2475–2516 พ.ศ. 2516–2544 หลัง พ.ศ. 2544 แบ่งตามหัวข้อ สงคราม ศักดินา หน่วยเงิน หัวเมือง มณฑลเทศาภิบาล แหล่งมรดกโลกทางวัฒนธรรม อุทยานประวัติศาสตร์
ภูมิศาสตร์	ภูมิภาค เหนือ ตะวันออกเฉียงเหนือ กลาง ตะวันออก ตะวันตก ใต้ เส้นแบ่งเขตแดน ทรัพยากรธรรมชาติ ปัญหาสิ่งแวดล้อม ภูมิอากาศ แม่น้ำ เกาะ แหล่งมรดกโลกทางธรรมชาติ อุทยานแห่งชาติ
การเมือง	การเลือกตั้ง เขตการปกครอง จังหวัด เทศบาล ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ พรรคการเมือง พระมหากษัตริย์ รายพระนาม รัฐบาล กฎหมาย รัฐธรรมนูญ ฉบับปัจจุบัน รัฐสภา สภาผู้แทนราษฎร วุฒิสภา นายกรัฐมนตรี รายชื่อ คณะรัฐมนตรี ชุดปัจจุบัน กระทรวง ราชการส่วนกลาง ราชการส่วนภูมิภาค ราชการส่วนท้องถิ่น ข้าราชการ องค์กรตามรัฐธรรมนูญ ศาล กองทัพ กองทัพบก กองทัพเรือ กองทัพอากาศ ตำรวจ
เศรษฐกิจ	เงินบาท ธนาคาร (ธนาคารกลาง) งบประมาณแผ่นดิน เกษตรกรรม การขนส่ง การท่องเที่ยว พลังงาน การว่างงาน ตลาดหลักทรัพย์ โทรคมนาคม บริษัทมหาชน ภาษีอากร รัฐวิสาหกิจ ค่าจ้างขั้นต่ำ วิดีโอเกม
สังคม	การศึกษา กีฬา เชื้อชาติไทย ภาษา ไทยกลาง ไทยถิ่นอีสาน ไทยถิ่นเหนือ ไทยถิ่นใต้ ประชากรศาสตร์ ศาสนา พุทธ อิสลาม คริสต์ ฮินดู ซิกข์ สตรี การทำแท้ง สาธารณสุข บริการสุขภาพ โรงพยาบาล การแพทย์แผนไทย โทรทัศน์ ภัยพิบัติ วัฒนธรรม ศิลปะ จิตรกรรม ประติมากรรม สถาปัตยกรรม ดนตรี เพลง นาฏศิลป์ การไหว้ สีประจำวัน ภาพยนตร์ ละครโทรทัศน์ การ์ตูน วรรณกรรม วรรณคดี การละเล่นพื้นเมือง การละเล่นเด็ก ผี อาหาร ขนม ชื่อบุคคล การแต่งงาน เรือ หน่วย วันสำคัญ เวลา ปฏิทิน สัญลักษณ์ประจำชาติ ตราแผ่นดิน ธงชาติ เพลงชาติ ความเป็นไทย ประเด็น การเกณฑ์ทหาร คตินิยมเชื้อชาติ การแผลงเป็นไทย ลัทธิข้อยกเว้นไทย ความรู้สึกต่อต้านไทย การตรวจพิจารณา โทษประหารชีวิต สิทธิมนุษยชน กลุ่มบุคคลที่มีความหลากหลายทางเพศ อาชญากรรม กบฏ การก่อการร้าย การสังหารหมู่ การค้าประเวณี การค้าหญิงและเด็ก การฉ้อราษฎร์บังหลวง การพนัน การเพิ่มจำนวนอาวุธปืน ความผิดต่อองค์พระมหากษัตริย์ รัฐประหาร
หมวดหมู่ สถานีย่อย โครงการวิกิ