Фердынанд II Габсбург
ням.: Ferdinand II
імператар Свяшчэннай Рымскай імперыі 28 жніўня 1619 — 15 лютага 1637
Папярэднік	Маціяс Габсбург
Пераемнік	Фердынанд III Габсбург
23-і кароль Чэхіі 1619 — 1637
Папярэднік	Маціяс Габсбург
Пераемнік	Фердынанд III Габсбург
кароль Венгрыі 20 сакавіка 1619 — 15 лютага 1637
Папярэднік	Маціяс Габсбург
Пераемнік	Фердынанд III Габсбург
Нараджэнне	9 ліпеня 1578(1578-07-09)[1][2][…] Грац, Герцагства Штырыя, Аўстрыя[3]
Смерць	15 лютага 1637(1637-02-15)[4][5][…] (58 гадоў) Вена, Габсбургская манархія[3]
Месца пахавання	Katharinenkirche und Mausoleum, Graz[d] Herzgruft[d]
Род	Габсбургі
Бацька	Карл II, эрцгерцаг Аўстрыі
Маці	Марыя Ганна Баварская
Жонка	Марыя Ганна Баварская[d][6] і Элеанора Ганзага[d][6]
Дзеці	Фердынанд III Габсбург[7], Марыя Ганна Аўстрыйская[d], Цэцылія Рэната Габсбург, Леапольд Вільгельм Габсбург[d], Ёган Карл Габсбург[d], Крысціна Габсбург[d][8] і Карл Габсбург[d][8]
Адукацыя	Інгальштацкі ўніверсітэт[d]
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Фердынанд II (ням.: Ferdinand II; 9 ліпеня 1578 — 15 лютага 1637) — кароль Чэхіі: 6 чэрвеня 1617 — 19 жніўня 1619 года (1-ы раз) (каранацыя 29 чэрвеня 1618 года), з 13 лістапада 1620 года (2-гі раз), кароль Венгрыі з 18 мая 1618 года (каранацыя 1 ліпеня 1618 года). Рымскі кароль з 28 жніўня 1618 года, імператар Свяшчэннай Рымскай імперыі з 20 сакавіка 1619 года, з дынастыі Габсбургаў. Унук Фердынанда I, сын эрцгерцага Штырыі Карла II і Марыі Баварскай.

Фердынанд рана страціў бацьку і выхоўваўся ў дзядзькі, баварскага герцага Вільгельма. З 1590 года ён навучаўся ў Інгальштацкім універсітэце, дзе выкладалі езуіты. Тут будучы імператар засвоіў самыя строгія правілы веры і самыя ўзнёслыя паняцці пра яго будучае прызначэнне. З ранніх гадоў і да самай смерці Фердынанд лічыў сябе воінам каталіцкай царквы, прызначаным ад Бога аднавіць яе старажытнае вучэнне. У 1595 годзе ён вярнуўся ў Грац, у наступным годзе быў абвешчаны паўналетнім і ўступіў у валоданне сваім Сярэднеаўстрыйскім герцагствам (у склад якога ўваходзілі Штырыя, Карынтыя і Крайна).

Па характары Фердынанд быў прыемны свецкі чалавек: добры да набліжаных і міласцівы да слуг, ён лёгка сыходзіўся з людзьмі, быў шчодры, горача любіў музыку і захапляўся паляваннем. Разам з тым гэта быў дзейным і дзелавым кіраўніком, які ніколі не грэбаваў сваімі абавязкамі. Але галоўнай рысай яго натуры была фанатычная прыхільнасць да каталіцтва, якому ён гатовы быў служыць і словам і мячом. Езуіты мелі на яго велізарны ўплыў. Двое з іх заўсёды знаходзіліся ў яго пярэднім пакоі і мелі права ўваходзіць да яго ва ўсякі час, нават уначы, для савета і навучання.

Ледзь прыняўшы ўладу, малады герцаг стаў няўмольна пераследваць пратэстантаў. Усім, хто не жадаў змяняць веравызнанне, Фердынанд прадпісаў пакінуць краіну. Падобна свайму дзядзьку Філіпу II, Фердынанд любіў паўтараць словы: «Лепш пустэча, чым краіна, населеная ератыкамі». Праз некалькі гадоў у аўстрыйскіх уладаннях, дзе раней палова насельніцтва складалася з лютэран і кальвіністаў, не засталося ніводнай пратэстанцкай царквы.

З прычыны таго, што старэйшыя стрыечныя браты Фердынанда, Рудольф II і Мацвей, не мелі сыноў, яго з пачатку XVII стагоддзя сталі разглядаць як іх патэнцыйнага спадчынніка. З кожным годам ён меў усё больш уплыў на імперскія справы. У 1617 годзе Фердынанд быў абраны каралём Чэхіі, а ў наступным годзе ўзыйшоў на венгерскі прастол. Услед за гэтым пачаліся складаныя перамовы з імперскімі князямі аб выбранні Фердынанда імператарам. У гэты момант, у маі 1618 годзе, успыхнула нацыянальнае паўстанне ў Празе, якое паслужыла пралогам да разбуральнай Трыццацігадовай вайны. Даведаўшыся пра пражскія падзеі, Фердынанд стаў дзейнічаць рашуча і цвёрда. Ён загадаў арыштаваць галоўнага саветніка імператара Мацвея кардынала Клезеля, які прапанаваў пайсці на саступкі чэхам. Пасля гэтага стары і слабы Мацвей ужо ні ў чым не замінаў Фердынанду і паслухмяна падпісваў усе яго ўказы.

Тым часам, паўстанне ў Чэхіі было падтрымана пратэстантамі ў самай Аўстрыі. Чэхі пад правадырствам графа Турна рушылі на Вену і ў чэрвені 1619 гады авалодалі яе прадмесцямі. У той жа час аўстрыйскія мяцежнікі захапілі імператарскі палац і запатрабавалі ў Фердынанда абвясціць рэлігійную свабоду. Адзін з адважных правадыроў апазіцыі Танрадэль ухапіўся нават за гузік імператарскай курткі і некалькі разоў пхнуў Фердынанда. У горад як раз уступіў кавалерыйскі атрад, і мяцежнікі былі напалоханы гучным гукам труб.

У жніўні 1619 года, пасля смерці Мацвея, Фердынанд быў абраны імператарам. Ён узыйшоў на прастол пры самых цяжкіх акалічнасцях. Распачатая Трыццацігадовая вайна, якая ішла з пераменным поспехам, так і не скончылася пры яго жыцці. Ён памёр праз два гады пасля Пражскага міру, перадаўшы імперыю свайму сыну Фердынанду III.

Жонкі:

• з 23 красавіка 1600 года — Марыя Ганна (1574—1616), дачка герцага Баварскага Вільгельма V. Дзеці:
  • Фердынанд III (1608—1657), імператар Свяшчэннай Рымскай імперыі,
  • Марыя Ганна (1610—1665), у шлюбе з курфюрстам Баварыі Максіміліянам I,
  • Цэцылія Рэната (1611—1644), у шлюбе з каралём Польшчы Уладзіславам IV,
  • Леапольд Вільгельм (1614—1662).
• з 4 лютага 1622 года — Элеанора Ганзага, дачка герцага Мантуі Вінчэнца I і Элеаноры Медычы. Дзяцей не было.

• Фердинанд II, римско-германский император // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Фердынанд II Габсбург

Імператары Свяшчэннай Рымскай імперыі (да Атона I — «рымскія імператары») (800—1806)

800 814 840 843 855 875 877 881 887 891    Карл I Людовік I  —  Лотар I Людовік II Карл II  —  Карл III  —

891 894 898 899 901 905 915 924 962 973 983    Гвіда Ламберт Арнульф  —  Людовік III  —  Берэнгар I  —  Атон I Атон II

983 996 1002 1014 1024 1027 1039 1046 1056 1084 1105 1111 1125 1133 1137 1155     —  Атон III  —  Генрых II  —  Конрад II  —  Генрых III  —  Генрых IV  —  Генрых V  —  Лотар II  —

1155 1190 1197 1209 1215 1220 1250 1312 1313 1328 1347 1355 1378 1410    Фрыдрых I Генрых VI  —  Атон IV  —  Фрыдрых II  —  Генрых VII  —  Людовік IV  —  Карл IV  —

1410 1437 1452 1493 1508 1519 1530 1556 1564 1576 1612 1619 1637    Жыгімонт — Фрыдрых III — Максіміліян I — Карл V Фердынанд I Максіміліян II Рудольф II Маціяс Фердынанд II

1637 1657 1705 1711 1740 1742 1745 1765 1790 1792 1806    Фердынанд III Леапольд I Іосіф I Карл VI  —  Карл VII Франц I Іосіф II Леапольд II Франц II

Каралінгі — Саксонская дынастыя — Салічная дынастыя — Гогенштаўфены — Вітэльсбахі — Габсбургі

Князі і каралі Чэхіі (Багеміі)
Князі Чэхіі	Пржэмысловічы Баржывой I (каля 867 — каля 900) Спытыгнеў I (каля 900 — 915) Ураціслаў I (915—921) Вацлаў I Святы (921—935) Баляслаў I Грозны (935 — каля 967) Баляслаў II Набожны (каля 967 — 999) Баляслаў III Руды (999—1002, 1003) Ярамір (1002—1003, 1004—1012, 1033—1034) Пясты Уладзівой (1002—1003) Баляслаў IV Храбры (1003—1004) Пржэмысловічы Ольдржых (1012—1033) Бржэціслаў I (1034—1055) Спытыгнеў II (1055—1061) Ураціслаў II (1062—1092) Конрад I Брненскі (1092) Бржэціслаў II Малодшы (1092—1100) Баржывой II (1100—1107, 1117—1120) Святаполк Оламаўцкі (1107—1109) Уладзіслаў I (1109—1117, 1120—1125) Сабеслаў I (1125—1140) Уладзіслаў II (1140—1172) Сабеслаў II (1173—1178) Фрыдрых (Бедржых) (1178—1189) Конрад II Ота (1189—1191) Вацлаў II (1191—1192) Пржэмысл Отакар I (1192—1193, 1197—1198) Генрых Бржэціслаў (1193—1197) Уладзіслаў Індржых (1197)
Каралі Чэхіі	Пржэмысловічы Уладзіслаў I (1158—1172) Пржэмысл Отакар I (1198—1230) Вацлаў I (1230—1253) Пржэмысл Отакар II (1253—1278) Вацлаў II (1278—1305) Вацлаў III (1305—1306) Горыцкая дынастыя Генрых Харутанскі (1306, 1307—1310) Габсбургі Рудольф I (1306—1307) Люксембургі Ян Сляпы (1310—1346) Карал I (1346—1378) Вацлаў IV (1378—1419) Жыгімонт Люксембургскі (1419—1437) Габсбургі Альбрэхт (1437—1439) Ладзіслаў Постум (1453—1457) Подзебрады Іржы з Подзебрадаў (1458—1471) Хуньядзі Мацвей (Маціяс) I Корвін (1469—1490) Ягелоны Уладзіслаў II (1471—1516) Людовік I (1516—1526) Габсбургі Фердынанд I (1526—1564) Максіміліян II (1564—1576) Рудольф II (1576—1611) Маціяс II (1611—1619) Фрыдрых Пфальцскі (з дынастыі Вітэльсбахаў, 1619—1621, фактычна не кіраваў) Фердынанд II (1619—1637, фармальна з 1621) Фердынанд III (1637—1657) Фердынанд IV (1646—1654, намінальна) Леапольд I (1657—1705) Іосіф I (1705—1711) Карал II (1711—1740) Марыя Тэрэзія (1740—1780) Іосіф II (1780—1790) Леапольд II (1790—1792) Франц I (1792—1835) Фердынанд V (1835—1848) Францішак Іозеф (1848—1916) Карал III (1916—1918)

Кіраўнікі Венгрыі
Правадыры венграў язычніцкага перыяду	Арпад Жольт Файс Такшань Геза
Арпады (1000—1301)	Іштван I Святы (1000—1038)
Барацьба дынастый (1038—1046)	Пётр Арсеола (1038—1041; 1044—1046) Самуіл Аба (1041—1044)
Арпады (1044—1301)	Андраш I (1047—1061) Бела I (1061—1063) Шаламан (1063—1074) Геза I (1074—1077) Ласла I Святы (1077—1095) Кальман І Кніжнік (1095—1116) Іштван II (1116—1131) Бела II (1131—1141) Геза II (1141—1162) Іштван III (1162—1172) Ласла II (1162—1163) Іштван IV (1163—1165) Бела III (1172—1196) Імрэ (1196—1204) Ласла III (1204—1205) Андраш II (1205—1235) Бела IV (1235—1270) Іштван V (1270—1272) Ласла IV Кун (1272—1290) Андраш III (1290—1301)
Спрэчныя прэтэндэнты (1301—1308)	Ласла (Вацлаў III Чэшскі) (1301—1305) Бела V (Атон III Баварскі) (1305—1308)
Анжу-Сіцылійскі дом (1328—1498)	Карай I (Карл Роберт Неапалітанскі) (1310—1342) Лаяш I (Людовік I Вялікі) (1342—1382) Марыя (1382—1385; 1386—1395) Карай II (Карл III Неапалітанскі) (1385—1386)
Люксембургі (1386—1437)	Жыгманд (Жыгімонт) (1386—1437)
Габсбургі (1438—1439)	Альбрэхт (1437—1439)
Ягелоны (1440—1444)	Уласла I (Уладзіслаў III Польскі) (1440—1444)
Габсбургі (1444—1457)	Ласла V (Ладзіслаў Постум) (1444—1457)
Хуньядзі (1458—1490)	Мацьяш I (1458—1490)
Ягелоны (1490—1526)	Уласла II (1490—1516) Лаяш II (Людовік II) (1516—1526)
Запальяі (1526—1570)	Янаш I (1526—1540) Янаш II (1540—1570)
Габсбургі (1526—1780)	Фердынанд I (1526—1564) Мікша (Максіміліян II) (1563—1576) Рудольф (1572—1608) Мацьяш II (Мацвей) (1608—1619) Фердынанд II (1618—1637) Фердынанд III (1625—1657) Фердынанд IV Габсбург (1647—1654) Ліпат I (Леапольд I) (1655—1705) Ёжэф I (Іосіф I) (1687—1711) Карай III (1711—1740) Марыя Тэрэзія (1740—1780)
Габсбург-Латарынгскі дом (1780—1918)	Ёжэф II (Іосіф II) (1780—1790) Ліпат II (Леапольд II) (1790—1792) Феранц (Франц II) (1792—1835) Фердынанд V (1835—1848) Феранц Ёжэф (Франц Іосіф I) (1848—1916) Карай IV (1916—1918)

Фердынанд II Габсбург — продкі

Максіміліян I Габсбург Філіп I Прыгожы Марыя Бургундская Фердынанд I Габсбург Фердынанд II Хуана I Вар’ятка Ізабела I Карл II, эрцгерцаг Аўстрыі Казімір IV Ягелончык Уласла II Лізавета Габсбург Ганна Ягелонка Гастон II дэ Фуа-Кандаль[d] Ганна дэ Фуа Кацярына дэ Фуа[d] Фердынанд II Габсбург Альбрэхт IV Мудры Вільгельм IV Баварскі Кунігунда Аўстрыйская Альбрэхт V Баварскі Філіп I Бадэнскі[d] Марыя Якоба Бадэнская[d] Лізавета Пфальцкая[d] Марыя Ганна Баварская Філіп I Прыгожы Фердынанд I Габсбург Хуана I Вар’ятка Ганна Аўстрыйская Уласла II Ганна Ягелонка Ганна дэ Фуа

Тэматычныя сайты	RKDartists · ECARTICO · The Peerage
Слоўнікі і энцыклапедыі	Біяграфічны Аўстрыйскай імперыі · Вялікая каталанская · Вялікая нарвежская · Вялікая расійская (старая версія) · Вялікая расійская (навукова-адукацыйны партал) · Бракгаўза і Эфрона · Кругасвет · Універсальная літоўская энцыклапедыя · Allgemeine Deutsche Biographie · Britannica (11-th) · Britannica (онлайн) · Brockhaus · Catholic (1907—13) · Catholic (1997—…) · Universalis
Генеалогія і некрапалістыка	Find a Grave · WikiTree · WeRelate · Sejm-Wielki.pl · Geni.com · Rodovid · genealogics.org
Нарматыўны кантроль BAV: ADV10286418 · BIBSYS: 97046458 · BNC: a11374342 · BNF: 12130367b · BPN: 51065539 · CiNii: DA05208698 · CONOR: 153408099 · GND: 118532510 · ICCU: TO0V517656 · ISNI: 0000000396531131 · LCCN: n80145217 · NKC: jo20000082511 · NLA: 61541586 · NLP: a0000001061180 · NSK: 000663124, 000055533 · NTA: 070273707 · NUKAT: n2007153088 · PTBNP: 1723042 · LIBRIS: 214478 · SUDOC: 07696308X · VIAF: 291482450, 270159474178827661311, 6187151965379300470006, 49159477537327990002 · ULAN: 500353798