Papirus 43 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany symbolem ${\displaystyle {\mathfrak {P))^{43))$ – grecki rękopis Nowego Testamentu, spisany w formie kodeksu na papirusie. Paleograficznie datowany jest na VI albo VII wiek. Zawiera fragmenty Apokalipsy św. Jana.

Zachowały się fragmenty kodeksu z tekstem Apokalipsy św. Jana 2:12-13; 15:8-16:2^[1].

Tekst grecki rękopisu reprezentuje tekst aleksandryjski, Kurt Aland zaklasyfikował go do kategorii II^[1].

Tekst rękopisu opublikowany został w 1922 roku^[2], następnie przez Schofielda. Ernst von Dobschütz umieścił go na liście rękopisów Nowego Testamentu, w grupie papirusów, dając mu numer 43^[3].

Rękopis datowany jest przez INTF na wiek VI albo VII^[1].

Obecnie przechowywany jest w British Library (Inv. 2241) w Londynie^[1].

• Lista kodeksów papirusowych Nowego Testamentu

• W. E. Crum, and H. I. Bell, Coptica III, Wadi Sarga: Coptic and Greek Texts from the Excavations Undertaken by the Byzantine Research Account, (Copenhagen, 1922), pp. 43–51.
• Ellwood M. Schofield, The Papyrus Fragments of the Greek New Testament, Southern Baptist Theological Seminary, Louisville, 1936, ss. 292-295.