Papirus 3

Fragment z tekstem Łk 7,36.37
Data powstania	VI/VII wiek
Rodzaj	Kodeks papirusowy
Numer	${\displaystyle {\mathfrak {P))^{3))$
Zawartość	Ewangelia Łukasza
Język	grecki
Rozmiary	24,5 × 11,5 cm
Typ tekstu	tekst aleksandryjski
Kategoria	III
Miejsce przechowywania	Austriacka Biblioteka Narodowa

Papirus 3 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany symbolem ${\displaystyle {\mathfrak {P))^{3))$ – grecki rękopis Nowego Testamentu pisany na papirusie, w formie kodeksu. Paleograficznie datowany jest na VI lub VII wiek. Zawiera fragmenty Ewangelii Łukasza^[1].

Zachował się tylko fragment jednej karty kodeksu z tekstem Łukasza 7,36-45; 10,38-42. Prawdopodobnie był to lekcjonarz^[1]. Papirus ma jasno-brunatną barwę^[2]. Pismo jest niestaranne i nieregularne, niektóre litery są wielkie (φ, β, κ), inne małe (о, α, σ), uncjała ma tendencję w stronę kursywy. Stosuje ligatury. Nomina sacra obejmują: ΙΣ, ΚΥ, ΚΕ^[2].

Reprezentuje aleksandryjski typ tekstu, Kurt Aland zaklasyfikował go do III kategorii^[1].

Karl Wessely, austriacki paleograf, datował rękopis na VI wiek. Wessely twierdził, że Teodor Graf przywiózł ten fragment z Fajum^[3]. Obecnie datowany jest przez INTF na VI/VII wiek^[1]. Porter preferuje VI wiek^[2].

Tekst rękopisu został odczytany i opublikowany przez Karla Wessely w 1882 roku^[4] oraz w 1885^[5]. Wessely sądził, że rękopis jest lekcjonarzem ze względu na układ tekstu^[2]. Stanley i Wendy Porterowie dokonali ponownego odczytu rękopisu w 2008 roku^[6].

C.R. Gregory wciągnął go na listę rękopisów Nowego Testamentu w 1890 roku i umieścił w grupie lekcjonarzy, nadając mu numer 348. Gregory oparł się na publikacji Wessely'ego^[7][3]. Scrivener nadał mu numer 502^[8]. W 1908 roku Gregory umieścił go w grupie papirusów i nadał siglum ${\displaystyle {\mathfrak {P))^{3))$^[9].

Rękopis przechowywany jest w Austriackiej Bibliotece Narodowej (Pap. G. 2323) w Wiedniu^[1].

Łukasz 10,36

ΑΓΓ . . ΙΟ

ΤΟΝ Κ ̣̅ ΗΣο^υ

ΤΟΝ̣Τ̣Ω̣ΝΦΣΡΙΣ̣

Ε̣Λ̣ΘΩΝΕ̣ΙΣΤ̣

ΙΕΙΔΟΥΓΥΝΗΗΤΙΣΗ

ΓΝΟΥΣΑΟΤΙ̣ΚΑΤ^ΑΚ

ΣΑΑΛΑΒΑΣΤΡΟΝΜΥΡ̣

Ο̣ΔΑΣΑΥΤΟΥΚΛΑΣΙΟΥΣ̣

ΥΣΠΟΔΑΣΑ^ΥΤΟΥ ΚΑΙ

ΕΞΕΜΑΞΕΝΚΑΙΚΑΤΕ

ΗΛΙΦΕΝ ΤΩΜΥΡΩ

ΑΣΑΥΤΟΝΕΙΠΕΝΕ . . . . ΤΩ

ΗΣΕΓΙΓΝΩΣΚΕΝΑΝΤ̣ΙΣΚΑΙΠΟΤΑΠ

ΤΑΙΑΥΤΟΥΟΤΙΑ.ΑΡΤΩΛΟ̣ΣΕΣΤΙΝ

ΕΙΠΕΝ Ο ΙΣΠΡΟΣ̣Α.Τ̣Ο̣Ν̣ΣΙΜΩΝ

ΔΕΔΕΔΑ . . . ΛΕΕΙ̣ΠΕΝΦΗΣΙΝΔΥΟ

ΤΙΝΙΟΕΙΣΩ

Η̣ΚΟΝ̣ΤΑΜΗ̣

ΤΟΤΙΣΟΥ

ΔΕΣΙΜΩ̣

Π̣ΕΝΑΥΤΩ̣

Ω̣Σ̣Ι̣ΜΩ

Łukasz 10:38

ΝΤΟΥΑΓΙΟ^υΛΟ^υΚΑ

. . . . . . ΚΩΜΗ̣

ΡΕΥΕΣΘΑΙΑΥΤΟΥ

ΘΕΝΕΙΣΚΩΜΗΝΤΙΝ

• Lista kodeksów papirusowych Nowego Testamentu

• Karl Wessely. Evangelien-Fragmente auf Papyrus. „Wiener Studien”. 4, s. 198-214, 1882. 
• Karl Wessely. Analekten. 1. Neue Evangelien-Fragmente auf Papyrus. „Wiener Studien”. 7, s. 69-70, 1885. 
• C. R. Gregory: Die griechischen Handschriften des Neuen Testament. Leipzig: J.C. Hinrichs, 1908, s. 45.
• K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Grand Rapids, Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 96. ISBN 978-0-8028-4098-1. (ang.).
• Caspar René Gregory: Textkritik des Neuen Testaments. Cz. 1. Leipzig: J.C. Hinrichs’sche Buchhandlung, 1900, s. 417. [dostęp 2014-04-14]. (niem.).
• F. H. A. Scrivener: A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament. T. 1. London: George Bell & Sons, 1894, s. 358. (ang.).
• New Testament Greek Papyri and Parchments. ed. Stanley E. Porter & Wendy J. Porter. Berlin – New York: Walter de Gruyter, 2008, s. 13–17, seria: Mitteilungen aus der Papyrussammlung der Österreichischen Nationalbiobliothek. ISBN 978-3-11-020308-0. (ang.).

• New Testament Transcripts
• INTF: Papirus 3 (GA). [w:] Liste Handschriften [on-line]. Münster Institute. [dostęp 2012-02-29].