Ambasada Brytyjska w Warszawie

British Embassy in Warsaw

Budynek ambasady w Warszawie
Państwo	Polska
Data utworzenia	1919, 1945
Ambasador	Anna Louise Clunes
Zatrudnienie	48+[1]
Adres
ul. Kawalerii 12 00-468 Warszawa
Położenie na mapie Warszawy Ambasada Brytyjska w Warszawie
Położenie na mapie Polski Ambasada Brytyjska w Warszawie
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Ambasada Brytyjska w Warszawie
52°13′06,15″N 21°02′25,31″E/52,218375 21,040364
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Ambasada Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w Warszawie^[2] (ang. British Embassy in Warsaw) – brytyjska placówka dyplomatyczna znajdująca się w Warszawie przy ul. Kawalerii 12.

Podział organizacyjny

• Dział Polityczny (ang. Political Section)
• Dział Prasowy (ang. Press & Communications Section)
• Dział Konsularny (ang. Consular Section)
• Dział Wizowy (ang. Visa Section)
• Dział Handlowy (ang. Commercial Section – Department for International Trade)
• Dział Wojskowy (ang. Defence Section)
• Dział Administracyjny
• Dział Kulturalny – British Council, Warszawa, ul. Koszykowa 54
  • British Council, Kraków, w Szarej Kamienicy przy Rynku Głównym 6
• Szkoła Brytyjska (ang. The British School), Warszawa, ul. Limanowskiego 15 (1992–)

Siedziba

Do 1914

Pierwsza placówka konsularna (konsulat generalny) Wielkiej Brytanii w Polsce, na terytorium ówczesnego Cesarstwa Rosyjskiego, mieściła się w Warszawie w pałacyku Śleszyńskich w Al. Ujazdowskich 25 (1840–1869)^[3], w pałacu Pod Karczochem w Al. Ujazdowskich 10, obecnie 14 (1870-1873^[4]), ul. Wareckiej 5 (1873–1878), ul. Widok 8 (1874^[5]), ul. Widok 8 (1879^[6]-1880), ul. Złotej 7 (1881), obecnie nie istnieje, ul. Wspólnej 34c (1881)^[7], ul. Widok 8 (1882)^[8], ul. Żurawiej 3 (1883–1887), obecnie nie istnieje, ul. Smolnej 25 (1888-1892^[9]), ul. Smolnej 3 (1893), obecnie nie istnieje, ul. Smolnej 25 (1894^[10]-1896), obecnie nie istnieje, ul. Królewskiej 7 (1897)^[11], obecnie nie istnieje, ul. Pięknej 16 (1900), obecnie nie istnieje, Al. Ujazdowskich 4 (1901–1902), ul. Szopena 8 (1903), obecnie nie istnieje, Al. Jerozolimskich 72 (1905), w kamienicy Tołwińskiego przy ul. Służewskiej 3 (1909), obecnie nie istnieje, Al. Jerozolimskich 70 (1910–1911) i ponownie przy ul. Służewskiej 3 (1912–1914).

Wielka Brytania utrzymywała też konsulaty:

• w Gdańsku: przy Langer Markt 39, obecnie Długi Targ (1808), przy Hundegasse 63, ob. ul. Ogarna (1813–1831), Wollwebergasse 1996, ob. ul. Tkacka (1839), Langgarten 209, ob. Długie Ogrody (1844), Hundegasse 43 (1867-1874), Hundegasse 111 (1876), Jopengasse 1, ob. ul. Piwna (1878), Brotbänkergasse 36, ob. ul. Chlebnicka (1880), Sandgrube 6/8, ob. ul. Rogaczewskiego (1884), Sandgrube 23 (1888), Jopengasse 3, ob. ul. Piwna (1890-1894), Langgarten 21, ob. Długie Ogrody (1897), Hundegasse 65 (1898–1900), Röpergasse 14, ob. ul. Powroźnicza (1902-1903), Langgasse 14, ob. ul. Długa (1904–1910), Heiligenbrunnerweg 22b, ob. ul. Do Studzienki (1910), i Hundegasse 59 (1911–1914)
• we Lwowie (1909-1913): przy ul. Krzyżowej/Potockiego 39 (1909-1910), ob. Чупринки/Czuprynki, ul. Potockiego 55 (1911-1913)^[12]
• w Szczecinie: Kirchplatz 4, ob. pl. Zawiszy Czarnego (1881-1882), Pladrinstraße 21, ob. ul. Borysza (1883), Kirchplatz 5 (1884), Pladrinstraße 21 (1886), Bugenhagenstraße 2, ob. ul. Dobrosławy (1887), Bismarckstraße 16, ob. ul. Bałuki (1888), Friedrichstraße 3, ob. ul. Narutowicza (1889-1893), Kurfürstenstraße 10, ob. ul. Kopernika (1894-1897), Am Königstor 10, ob. Brama Królewska (1898), Am Königstor 13 (1899), Kurfürstenstraße 10 (1900), Mönchenstr. 29, ob. Grodzka (1901), Mönchenstr. 39 (1902-1909), Am Berliner-Tor 6, ob. Brama Portowa (1910-1914)^[13]
• we Wrocławiu (1876–1914): przy Moritzstraße 4, ob. ul. Lubuska

Po I wojnie światowej

Stosunki dyplomatyczne nawiązano w 1919, jednocześnie w tym samym roku powołując pierwszą placówkę w Warszawie – Poselstwo Angielskie (English Legation), które funkcjonowało w willi Aleksandra Kruzego przy ul. Pięknej 6 (1919–1922), obecnie budynek nie istnieje. Następnie przeniesiono się do pałacu Branickich z XVIII w. (proj. przebudowy Henryk Marconi)^[14] przy ul. Nowy Świat 18 (1923^[15]–1939). W międzyczasie, od 1929, nadano jemu rangę ambasady.

W czasie wojny polsko-bolszewickiej, w sytuacji zagrożenia zajęcia Warszawy, personel poselstwa był ewakuowany okresowo (od początku sierpnia 1920) do Poznania.

W pałacu Potockich przy ul. Krakowskie Przedmieście 15 funkcjonowała Brytyjska Misja Wojskowa (1919−1924)^[15].

Wydział Handlowy zlokalizowano przy ul. Pięknej 6 (1923-1932), ul. Frascati 2 (1933–1937), ul. Wiejskiej 10a (1938) i ul. Wiejskiej 14 (1939)^[16].

Po inwazji niemieckiej na Polskę placówka przemieszczała się wraz z polskimi władzami – do Łukowa, Bukaresztu, Angers we Francji i Londynu.

Wielka Brytania utrzymywała też konsulaty:

• w Warszawie: w Al. Jerozolimskich 107 (1923)^[17], w kamienicy w al. Róż 10 (1928–1938), następnie w kamienicy Taubenhausa w Al. Ujazdowskich 18 róg ul. Matejki 9,
• Wolnym Mieście Gdańsku (1922-1940): konsulat generalny, początkowo przy Stadtgraben 14, obecnie Podwale Grodzkie (1922–1929), później z siedzibą w budynku Gdańskiego Towarzystwa Ubezpieczeń od Ognia (Danziger Feuersocietät) przy Elisabethwall 9, obecnie Wały Jagiellońskie 36 (1930-1939)^[18] W 1934 zmieniono rangę przedstawicielstwu na konsulat generalny. Konsulat pracował do października 1940,
• Katowicach: wicekonsulat przy ul. 3 Maja 33 (1924-1939),
• Lwowie: wicekonsulat przy ul. Ziemiałkowskiego 8, ob. Новакiвського/Nowakiwśkoho (1939), konsulat honorowy w latach 1923-1938^[19]
• Wrocławiu: wicekonsulat przy Wallstraße 1, ob. ul. Pawła Włodkowica (1930-1939).

W 1938 powstała filia British Council w Warszawie przy ul. Górnośląskiej^[20].

Po II wojnie światowej

Po wyzwoleniu w 1945 reaktywowano stosunki dyplomatyczne i przez pewien okres ambasada była tymczasowo zlokalizowana w hotelu Polonia w Al. Jerozolimskich 45. Następnie w tym samym roku wynajęto pałac Elizy Wielopolskiej, zwany też „willą Róż” z 1876 (proj. Józef Huss) w al. Róż 1^[21]. Ambasador rezydował w willi Siedlanowskich z 1933 przy ul. Narbutta 10 (1948)^[22], następnie w willi przy ul. Bagatela 5 róg Flory (1966–2008), wybudowanej na miejscu zniszczonego w okresie II wojny światowej pałacu Marcello Bacciarellego^[23].

W okresie 1993–2008 działy – handlowy i konsularny mieściły się w biurowcu przy ul. Emilii Plater 28.

W 2008 otwarto nową siedzibę ambasady wraz z rezydencją ambasadora przy ul. Kawalerii 12 (proj. Tony Fretton Architects oraz Buro Happold^[24]). Zatrudnia ponad 100 osób personelu.

Po 1945 można odnotować szybki wzrost sieci placówek brytyjskiej służby konsularnej w Polsce. Wielka Brytania utrzymywała konsulaty:

• w Gdańsku: z siedzibą w Sopocie w hotelu Nadmorskim przy ul. Grunwaldzkiej 12-16 (1946-1947), w willi Patschkego przy ul. Uphagena 23 we Wrzeszczu, róg al. Grunwaldzkiej (1947-1948), w Gdyni, gdzie funkcjonował w randze wicekonsulatu w budynku Bergenske z 1937 przy ul. Portowej 15 (1949-1950), następnie w budynku z 1948 przy ul. Pułaskiego 6 (1950-1966)
• Katowicach: (1945–1950)
• Łodzi: (1947–1950)
• Poznaniu: (1948–1951)
• Szczecinie: (1947–1951).

W Polsce działalność prowadzą placówki British Council – w Warszawie, początkowo mieszcząca się w hotelu Bristol przy ul. Krakowskie Przedmieście 42-44 (1946)^[25], następnie przy ul. Górnośląskiej 39 (1947)^[26], w al. I Armii WP 11 (1948)^[27], Al. Jerozolimskich 59 (1950^[28]-2015), aktualnie przy ul. Koszykowej 54 (2015-); oraz w Krakowie, w Szarej Kamienicy przy Rynku Głównym 6 (1999-)^[20].

W latach 70. i 80. XX wieku ambasada utrzymywała Klub Dyplomatyczny w Miedzeszynie przy ul. Romantycznej 3^[29].

Zobacz też

• Ambasadorowie Brytyjscy w Polsce
• Foreign and Commonwealth Office
• Brytyjsko-Polska Izba Handlowa
• Ambasada RP w Londynie
• b. Konsulat Generalny Wielkiej Brytanii w Gdańsku
• The Polish News Bulletin