For faster navigation, this Iframe is preloading the Wikiwand page for Aleje Jerozolimskie w Warszawie.

Aleje Jerozolimskie w Warszawie

Aleje Jerozolimskie w Warszawie
Skorosze, Salomea, Stare Włochy, Raków, Szczęśliwice, Ochota, Filtry, Śródmieście Południowe, Śródmieście Północne, Mirów
Ilustracja
Widok na Aleje w kierunku wschodnim na wysokości ul. E. Plater
Państwo

 Polska

Miejscowość

Warszawa

Długość

10 km

Przebieg
0 ul. Smolna
światła 335 m rondo gen. Ch. de Gaulle’a: ul. Nowy Świat
490 m ul. Bracka
530 m ul. Bracka
światła 660 m ul. Krucza
światła 990 m rondo R. Dmowskiego: ul. Marszałkowska
światła 1140 m ul. Poznańska
1290 m ul. J. Pankiewicza
światła 1440 m ul. E. Plater
światła 1690 m rondo Czterdziestolatka:
al. Jana Pawła II, ul. T. Chałubińskiego
światła 2140 m ul. Żelazna, ul. W.H. Lindleya →,
pl. S. Starynkiewicza
światła 2630 m pl. A. Zawiszy: ← ul. Towarowa,
ul. Raszyńska →, ul. Grójecka
3100 m ul. Spiska
3400 m ul. J. U. Niemcewicza
światła 3480 m ul. Białobrzeska
światła 3670 m ul. Szczęśliwicka
światła 3975 m ul. ppłk. M. Grzymały-Sokołowskiego
światła 4740 m rondo Zesłańców Syberyjskich:
al. Prymasa Tysiąclecia
ul. Bitwy Warszawskiej 1920 r. →
5150 m ul. Na Bateryjce
5530 m ul. Opaczewska
5615 m ul. Kołomyjska
światła 5860 m ← ul. Mszczonowska, ul. Śmigłowca →
6540 m ul. Włodarzewska
6560 m ul. Włodarzewska
6580 m linia kolejowa 47 (WKD)
6600 m linia kolejowa 8 (Warszawa-Kraków)
6900 m ul. G. Daimlera
światła 7180 m rondo Dż. Dudajewa: ul. Popularna
światła 7990 m rondo R. Reagana: ul. Łopuszańska
8550 m ul. Krańcowa
9150 m ← al. 4 czerwca 1989 r.,
Trasa Salomea-Wolica (DK7) →
9310 m ul. Badylarska
światła 5860 m ← ul. Rawska, ul. Żywiecka→
światła 9970 m ul. Ryżowa
1370 m ul. Niecała (Opacz-Kolonia)
światła 10480 m ul. Starodęby
światła 10820 m ← ul. gen. S. Sosnkowskiego,
ul. S. Bodycha (Opacz-Kolonia) →
Michałowice
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Aleje Jerozolimskie w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Aleje Jerozolimskie w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Aleje Jerozolimskie w Warszawie”
Ziemia52°13′48,0″N 21°00′42,0″E/52,230000 21,011667
Aleje Jerozolimskie, widok w kierunku skrzyżowania z ul. Marszałkowską (1908)
Aleje przy skrzyżowaniu z Nowym Światem (1908)
Aleje Jerozolimskie, widok w kierunku skrzyżowania z ul. Marszałkowską (1934)
Aleje na wysokości ul. Śmigłowca, widok w kierunku śródmieścia
Aleje na wysokości ul. Łopuszańskiej
Aleje Jerozolimskie na wysokości ul. Szczęśliwickiej, widok w kierunku wschodnim

Aleje Jerozolimskie – ulica w warszawskich dzielnicach Śródmieście, Ochota, Włochy i Ursus.

Przebieg

[edytuj | edytuj kod]

Ulica zaczyna się od mostu Księcia Józefa Poniatowskiego, krzyżując się z Nowym Światem (rondo gen. Charles’a de Gaulle’a), dalej z Marszałkowską (rondo Dmowskiego), aleją Jana Pawła II i ul. Żelazną. Po przejściu przez plac Zawiszy skręca na południowy zachód i biegnie do granicy Warszawy. Od ronda Zesłańców Syberyjskich do ulicy Łopuszańskiej ulica jest częścią Obwodnicy Etapowej Warszawy oraz drogi krajowej nr 7 i trasy europejskiej E77.

Alejami Jerozolimskimi poprowadzone są następujące drogi:

Nr drogi Odcinek
była ul. Smolnapl. A. Zawiszy
była pl. A. Zawiszy – ul. M. Grzymały-Sokołowskiego
była DK2 ul. M. Grzymały-Sokołowskiego – al. Prymasa Tysiąclecia
DK7 al. Prymasa Tysiąclecia – ul. Łopuszańska
DK7 oraz była ul. Łopuszańska – al. Obrońców Warszawy
al. Obrońców Warszawy – granica miasta

Ulica biegnie do Pruszkowa, gdzie przechodzi w aleję Wojska Polskiego na wysokości skrzyżowania z ulicami Bolesława Prusa i Bohaterów Warszawy (droga wojewódzka nr 718)[1].

Aleje Jerozolimskie po remoncie, około połowy lat 70.[2], zmieniły nieco swój układ na północnej Ochocie. Odcinek od pl. Zawiszy do ul. Spiskiej wybudowano wyłącznie połowicznie, tj. tylko jezdnię w kierunku ze wschodu na zachód. Obecnie ten jednokierunkowy odcinek wydłużono do ul. Niemcewicza (na zamkniętym odcinku Spiska-Niemcewicza znajduje się parking). W kierunku z zachodu na wschód ruch z Alei Jerozolimskich jest poprowadzony ul. Niemcewicza i ul. Grójecką. Taki układ wynika z faktu, że pierwotnie planowano pasy jazdy na wprost umieścić w tunelu pod rondem. Ze względów oszczędnościowych oraz z powodu istnienia alternatywnych planów w ramach budowy obwodnicy śródmiejskiej, tunelu nigdy nie wykonano, stąd taki układ drogowy[3][4].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Nazwa ulicy pochodzi od istniejącego w XVIII wieku na zachód od obecnego placu Zawiszy osiedla żydowskiego Nowa Jerozolima[5], założonego w 1774 na terenie jurydyki Bożydar-Kałęczyn należącej do Augusta Sułkowskiego[6]. Nazywana była wówczas Drogą Jerozolimską, a następnie Ulicą Jerozolimską. Później pojawiła się nazwa Aleja Jerozolimska, zastąpiona następnie przez obecną nazwę w liczbie mnogiej – Aleje Jerozolimskie.

Ulicę wytyczono ostatecznie w latach 1823–1824[7]. Przecięła ona całe miasto od rogatek Jerozolimskich do brzegu Wisły[7]. Szeroką na 40 metrów arterię obsadzono czterema rzędami topoli[7][8].

W 1845 przy skrzyżowaniu z Marszałkowską wybudowano Dworzec Wiedeński według projektu Henryka Marconiego. Przy ulicy zaczęto wznosić eklektyczne, secesyjne i modernistyczne kamienice. W 1902 w pobliżu skrzyżowania z ul. Żelazną wybudowano Dworzec Kaliski zaprojektowany przez Józefa Hussa[9].

W 1908 roku ulicą po raz pierwszy pojechały tramwaje elektryczne[10]. W latach 1904–1913 wzniesiono wiadukt prowadzący do budowanego mostu Mikołajewskiego (obecnie Poniatowskiego). W latach 1921–1932 pod ulicą wybudowano tunel kolei średnicowej.

Podczas okupacji niemieckiej Alejom nadano nazwę Bahnhofstraße (ul. Dworcowej) (1941−1943), następnie zmienioną na Reichstraße (ul. Rzeszy/Państwowej) (odcinek od pl. A. Zawiszy do ul. Marszałkowskiej) (1943−1945) i „Ostlandstraße” (ul. Ziem Wschodnich) (odcinek od ul. Marszałkowskiej do mostu Poniatowskiego) (1943−1945)[11].

Podczas powstania warszawskiego ulica była miejscem zaciętych walk[12]. W pobliżu ul. Brackiej zbudowano barykadę, która zapewniała jedyne piesze połączenie między północną i południową częścią miasta[13]. Po powstaniu wysadzono Dworzec Główny i spalono większość kamienic pomiędzy Nowym Światem i Marszałkowską[12].

19 stycznia 1945 roku w Alejach Jerozolimskich odbyła się defilada Wojska Polskiego, którą przyjęli Bolesław Bierut i Edward Osóbka-Morawski[14].

Od 27 listopada 1946 do 22 czerwca 1949 roku odcinek Alej Jerozolimskich od ul. Marszałkowskiej do Nowego Światu wraz z fragmentem obejmującym też al. 3 Maja (do wiaduktu mostu Poniatowskiego, tj. linii Wisły) nosił nazwę al. Generała Władysława Sikorskiego[15]. W styczniu 1948 na skrzyżowaniu z ul. Nowy Świat zainstalowano pierwszą po wojnie sygnalizację świetlną[16][17].

W 1958 poszerzono jezdnię pomiędzy ulicami Nowy Świat i Marszałkowską[18].

W latach 60. i 70. XX wieku była częścią czterech dróg międzynarodowych[19][20][21]:

Ważniejsze obiekty

[edytuj | edytuj kod]

Po południowej stronie ulicy zachował się ciąg przedwojennych kamienic, których część wpisana jest do rejestru zabytków:

Obiekty nieistniejące

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. OpenStreetMap [online] [dostęp 2020-05-22].
  2. Plan Warszawy, Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1974.
  3. Czyste za głośne i zakorkowane. Życie Warszawy, 2009-11-26. [dostęp 2009-12-29].
  4. Obwodnica Śródmieścia. [dostęp 2009-12-29].
  5. Kwiryna Handke: Dzieje Warszawy nazwami pisane. Warszawa: Muzeum Historyczne m.st. Warszawy, 2011, s. 152. ISBN 978-83-62189-08-3.
  6. Jarosław Zieliński. Z dziejów Ochoty. Plac Zawiszy. „Ochotnik”. 30, s. 4, 2007. (pol.). 
  7. a b c Aleksander Gieysztor, Janusz Durko: Warszawa. Jej dzieje i kultura. Warszawa: Arkady, 1980, s. 294. ISBN 83-213-2958-6.
  8. Henryk Janczewski: Warszawa. Geneza i rozwój inżynierii miejskiej. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1971, s. 200.
  9. Robert Marcinkowski: Ilustrowany Atlas Dawnej Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Oliwka, 2013, s. 79. ISBN 978-83-931203-1-4.
  10. Warszawskie tramwaje elektryczne 1908−1998. Tom I. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1998, s. 6. ISBN 83-907574-00.
  11. TRASBUS - historia warszawskiej komunikacji miejskiej [online], trasbus.com [dostęp 2024-04-22].
  12. a b Eugeniusz Szwankowski: Ulice i place Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 70.
  13. Stanisław Niewiadowski: Warszawa jakiej nie ma. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1988, s. 122. ISBN 83-06-01615-7.
  14. Grzegorz Piątek: Najlepsze miasto świata. Warszawa w odbudowie 1944−1949. Warszawa: Wydawnictwo W.A.B, 2020, s. 53, 61. ISBN 978-83-280-3725-0.
  15. Jan Górski, Odbudowa Warszawy. Wybór dokumentów i materiałów, t. 2, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1977, s. 260–261; Uchwała Stołecznej Rady Narodowej w sprawie zmiany nazw niektórych ulic w m.st. Warszawie, „Dziennik Urzędowy Rady Narodowej i Zarządu Miejskiego m.st. Warszawy”, 4 (9 (3 kwietnia 1948)), 1948, s. 1; Uchwała Rady Narodowej m. st. Warszawy z dnia 26.III.1949 r. Nr 468 w sprawie zmiany nazw ulic, „Dziennik Urzędowy Rady Narodowej i Zarządu Miejskiego m.st. Warszawy”, 5 (16 (26 września 1949)), 1949, poz. 67.
  16. Kronika wydarzeń w Warszawie 1945−1958. „Warszawskie Kalendarz Ilustrowany 1959”, s. 42, 1958. Wydawnictwo Tygodnika Ilustrowanego „Stolica”. 
  17. Krzysztof Jabłoński i in.: Warszawa: portret miasta. Warszawa: Arkady, 1984, s. strony nienumerowane (Kronika odbudowy, budowy i rozbudowy 1945−1982). ISBN 83-213-2993-4.
  18. Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 295. ISBN 83-01-08836-2.
  19. Plan Warszawy, wyd. 1, Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1963.
  20. Plan Warszawy, wyd. 1, Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1970.
  21. Plan Warszawy, wyd. 5, Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1973.
  22. Aleje Jerozolimskie 51 w warszawa1939.pl.
  23. Aleje Jerozolimskie 53 w warszawa1939.pl.
  24. Rafał Dajbor. Gmina Wyznaniowa Żydowska. „Stolica”. 4, s. 31, kwiecień 2015. 
  25. Aleje Jerozolimskie 55 w warszawa1939.pl.
  26. Aleje Jerozolimskie 85 w warszawa1939.pl.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
{{bottomLinkPreText}} {{bottomLinkText}}
Aleje Jerozolimskie w Warszawie
Listen to this article

This browser is not supported by Wikiwand :(
Wikiwand requires a browser with modern capabilities in order to provide you with the best reading experience.
Please download and use one of the following browsers:

This article was just edited, click to reload
This article has been deleted on Wikipedia (Why?)

Back to homepage

Please click Add in the dialog above
Please click Allow in the top-left corner,
then click Install Now in the dialog
Please click Open in the download dialog,
then click Install
Please click the "Downloads" icon in the Safari toolbar, open the first download in the list,
then click Install
{{::$root.activation.text}}

Install Wikiwand

Install on Chrome Install on Firefox
Don't forget to rate us

Tell your friends about Wikiwand!

Gmail Facebook Twitter Link

Enjoying Wikiwand?

Tell your friends and spread the love:
Share on Gmail Share on Facebook Share on Twitter Share on Buffer

Our magic isn't perfect

You can help our automatic cover photo selection by reporting an unsuitable photo.

This photo is visually disturbing This photo is not a good choice

Thank you for helping!


Your input will affect cover photo selection, along with input from other users.

X

Get ready for Wikiwand 2.0 🎉! the new version arrives on September 1st! Don't want to wait?