Henryk Marconi

Enrico Marconi

Data i miejsce urodzenia	7 stycznia 1792 Rzym, Państwo Kościelne
Data i miejsce śmierci	21 lutego 1863 Warszawa, Królestwo Polskie, Imperium Rosyjskie
Narodowość	włoska
Dziedzina sztuki	architektura
Epoka	klasycyzm historyzm
Multimedia w Wikimedia Commons

Henryk Marconi (ur. 7 stycznia 1792 w Rzymie, zm. 21 lutego 1863 w Warszawie) – włoski architekt^[1], od 1822 działający w Polsce^[1], przedstawiciel klasycyzmu, jeden z najwybitniejszych architektów pierwszej połowy XIX wieku, tworzących na ziemiach polskich.

Kształcił się początkowo pod kierunkiem ojca, Leandra (1763–1837), następnie w latach 1806–1810 jednocześnie na uniwersytecie i Akademii Sztuki Pięknych w Bolonii. Od 1811 roku uczył rysunku w szkole średniej w Lugo. Do Polski został sprowadzony w 1822 r. przez generała Ludwika Michała Paca w celu ukończenia pałacu w Dowspudzie. Od 1827 zajmował stanowisko w Wydziale Przemysłu i Handlu Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych, Duchownych i Oświecenia Publicznego, a w latach 1851–1858 był profesorem w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie.

Poślubił córkę ogrodnika hr. Paca, Szkotkę Małgorzatę z Heitonów (1807–1884). Panna młoda była kalwinistką i niektóre ich dzieci wychowano na katolików, podczas gdy inne na kalwinistów. Razem byli rodzicami m.in.: Karola, Władysława, Leandra, Eleonory Kolberg (1832–1882), Jana (1845–1921), inżyniera, oraz Henryka (1842–1920), przemysłowca. Wnukiem Henryka i Małgorzaty był Bohdan.

Bratem Henryka był Ferrante.

Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 177 wprost-5-9/10)^[2], a jego żona, córka i synowie Jan i Władysław na cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie.

 Z tym tematem związana jest kategoria: Budynki projektu Henryka Marconiego.

• szpital św. Łazarza (ul. Książęca, ok. 1840, zniszczony 1939–1944)
• Kościół św. Karola Boromeusza w Warszawie (Wola) (ul. Chłodna, 1841–1843)
• dworzec Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej w Warszawie (1844–1845, zburzony 1925–1930)
• Nowy Ratusz w Radomiu (Rynek, 1845–1848),
• przebudowa pałacu Andrzeja Zamoyskiego w Warszawie (ul. Nowy Świat, 1846, zniszczony 1939–1944, odbudowany 1948–1950)
• Budynek Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Radomiu (ul. Żeromskiego, 1852)
• Hotel Europejski w Warszawie (ul. Krakowskie Przedmieście, 1855, zniszczony 1944, odbudowany 1949–1951)
• gmach Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Warszawie (ul. Kredytowa 1, 1856, zniszczony w 1944, odbudowany w 1950 i 1962–1971)
• pałac Branickich w Warszawie (ul. Nowy Świat, 1853–1856, zniszczony w 1944, odbudowany 1946–1949)
• pałac Karskich we Włostowie (1854–1860), fundacji Stanisława Karskiego
• kościół św. Anny w Wilanowie (1857–1870), fundacji Aleksandry Potockiej
• kościół Wszystkich Świętych w Warszawie (pl. Grzybowski, 1859–1863)

• pałac Paca w Warszawie, przebudowany i rozbudowany z dawnego barokowego pałacu Radziwiłłów (ul. Miodowa, 1824–1828, zniszczony w 1944, odbudowa w 1947–1951)
• świątynia dorycka w zespole pałacowo-parkowym w Natolinie (1834)
• sanatorium Marconi w Busku-Zdroju (1835)
• pałac Wielopolskich w Chrobrzu (1857–1860)
• ratusz w Błoniu (1842) (powiat warszawski zachodni)
• wodozbiór w Ogrodzie Saskim w Warszawie (1852), jeden z elementów wodociągu miejskiego zaprojektowanego przez Marconiego (1851–1855)^[3]
• rozbudowa pałacu w Jabłonnie (1834–1843)
• poczta w Augustowie (1828)
• ratusz w Augustowie (1835–1836) (zniszczony w czasie II wojny światowej)
• Szpital Św. Trójcy w Kaliszu (1840–1841)
• Szpital św. Mikołaja w Łęczycy (1842)
• ratusz w Kole
• kościół ewangelicko-augsburski w Turku
• przebudowa pałacu Kossakowskich w Warszawie
• dworzec kolei Warszawsko-Wiedeńskiej Sosnowiec Główny
• Starostwo powiatu Stanisławowskiego w Mińsku Mazowieckim (1847-1853)^[4]
• kościół pw. św. Mikołaja Biskupa z 1874 r. w Łomnie w województwie mazowieckim
• szpital Wszystkich Świętych w Wieluniu
• Ratusz miejski w Górze Kalwarii

• pałac Paca w Dowspudzie (1820-22, rozebrany w 1867 – ocalała tylko brama, inspirowany gotykiem angielskim)
• wzniesiona w 1841 roku murowana stajnia ogierów czołowych z maneżem oraz stajnia „Zegarowa” znajdująca się w stadninie koni w Janów Podlaski[1]
• kościół w Różance koło Lidy (1827)
• pałac w Konopnicy, pow. wieluński, woj. łódzkie,
• mauzoleum Potockich w Wilanowie (1836)
• projekt pałacu w Zbójnie (1833)
• ratusz w Ciechanowie (1844)
• brama w Morysinie w Warszawie zamykająca wschodni odcinek osi założenia pałacowo-parkowego w Wilanowie (1846, w ruinie)
• kościół Opieki Matki Bożej w Osięcinach (1845–1855)
• kościół Św. Jadwigi Śląskiej w Samogoszczy (1863–1864)
• kościół św. Mikołaja w Słaboszowie (1854–1876)
• zespół pałacowo-parkowy w Potulicach (1854–1880)

Trudna do klasyfikacji architektonicznej jest zaprojektowana przez Henryka Marconiego Wielka Synagoga w Łomży, eklektyzm reprezentuje natomiast pałac Dobieckich w Łopusznie.

• O porządkach architektonicznych, Warszawa 1828, wyd. 2 1837
• Saggio sugli ordini di architettura, Warszawa 1831
• Zbiór projektów architektonicznych, Warszawa, 1838-42^[5][6][7][8]

• Popiersie w kościele Wizytek w Warszawie^[9].
• Nazwisko architekta nosi warszawski Teatr Enrico Marconi założony w 2009 przez Stowarzyszenie „Italiani In Polonia” (Włochów w Polsce). Teatr ten mieści się w podziemiach zaprojektowanego przez Marconiego kościoła Wszystkich Świętych.

• Stanisław Łoza, Architekci i budowniczowie w Polsce, Warszawa 1954.
• Aldona Bartczak, Pałac Paca, Warszawa 1973.
• Katalog rysunków architektonicznych Henryka i Leandra Marconich w Archiwum Głównym Akt Dawnych, oprac. Tadeusz Stefan Jaroszewski, Andrzej Rottermund, Biblioteka Muzealnictwa i Ochrony Zabytków, seria A, tom 11, Warszawa 1977.
• Tadeusz StefanT.S. Jaroszewski Tadeusz StefanT.S., O siedzibach neogotyckich w Polsce, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, ISBN 83-01-01758-9, OCLC 8415532 . Brak numerów stron w książce
• Tadeusz S. Jaroszewski, Henryk Marconi i neogotyk (uwagi), „Rocznik Białostocki”, t. 13, R. 1976, s. 451–471.
• The Dictionary of Art, ed. Jane Turner, vol. 20, ISBN 1-884446-00-0.
• Polski Słownik Biograficzny, t. XIX/1, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1974, s. 599–600.

• Rafał Krajewski, Henryk Marconi (wspomnienie pośmiertne), „Tygodnik Ilustrowany” nr 186, 18.4.1863
• Henryk Marconi – zbiory projektów i publikacje w bibliotece Polona