وجد (به انگلیسی: Ecstasy) از خود ذوق، شوق وعشق و شادی و مهربانی یا اندوه و حزن نشان دادن^[۱] و اصطلاحاً به سه معنی به کار می‌رود:

1. وجد صوفی: حالتی است که در آن انسان از اوصاف بشری فارغ می‌شود و خود را موجود کامل متعال یعنی با خداوند متحد می‌یابد. نفسی که به وجد آمده باشد، جهان خارجی را رها می‌کند و مستقیماً با مورد تفکر در درون خود اتحاد می‌یابد. وجد اتحاد مستقیم با شیء هست. بیننده در این حالت از خود غافل است؛ و اگر به خود توجه داشته باشد، از این جهت است که در عین بیخودی از خود آگاه است. وجد در لغت یافتن است علی الاطلاق است و به نزدیک اهل تصوف یافتن قلب است چیزی را از عالم غیب.^[۲]
2. وجد ناشی از بیماری حالتی است که مشخصات آن از جهات مادی عبارت است از جمود جسمانی، فقدان حساسیت، کندی تنفّس و کاهش گردش خود و از جهات نفسانی عبارت است از حالت غبطه‌ای که تمام روح انسان را فرا می‌گیرد.
3. وجدی که از اصطلاحات پدیدارشناسی است: این حالت عبارت است از توجه ارادی که شعور انسان را، از آن جهت که شعور است، در هر لحظه‌ای نسبت به آنچه خارج از ذات انسان قرار دارد، متمایز می‌کند.^[۳]

ن ب و مارتین هایدگر
(۱۸۸۹-۱۹۷۶)
فلسفه	الثیا دازاین خلسه هستی‌شناسی بنیادین گشتل دور هرمنوتیک زبان به سخن می‌آید متافیزیک حضور اونتیک اصطلاحات هایدگری پرتاب‌شدگی انکشاف جهان
آثار	هستی و زمان متافیزیک چیست؟ درآمدی به متافیزیک افاداتی به فلسفه شعر هولدرلین "ایستر" پرسش از تکنولوژی منشأ اثر هنری چه باشد آنچه خوانندش تفکر پایان فلسفه و وظیفه تفکر دفترهای سیاه مجموعه آثار هایدگر
فیلم	ایستر در جهان بودن انسانی، زیاده انسانی ترنس مالیک تائو راسپولی
مقالات مرتبط	هایدگر و نازیسم هایدگرشناسان مطالعات هایدگر