Дрыгавічы́ (магчыма, што больш правільная форма назвы — драгавічы^[1]; гістар. другувіты, драгувіты — відаць, патронім ад імя Дрыгавіт^[1]) — усходнеславянскае этнапалітычнае аб’яднанне (саюз плямёнаў).

Лічыцца, што дрыгавічы мелі паўднёвае ці, магчыма, заходняе^[1]:22 паходжанне. Магчыма, з’яўляюцца нашчадкамі насельніцтва зарубінецкай культуры. Першая згадка дрыгавічоў у летапісах змешчана ў недатаванай частцы «Аповесці мінулых гадоў», якая паведамляе пра рассяленне славян на Усходне-Еўрапейскай раўніне пасля іх прышэсця з Дуная:

а друзии седоша межю Припетью и Двыиною и нарекошася дреговичи[2]

У VI—VII стст. дрыгавічы масава рухаліся з поўдня на поўнач, асноўная іх частка асела на землях між Заходняй Дзвіной на поўначы і балоцістымі прасторамі на поўдзень ад Прыпяці (прыблізна па мяжы былых Мінскай і Валынскай губерняў^[1]:23) на поўдні; між левым берагам Дняпра на поўнач ад упадзення ў яго Прыпяці на ўсходзе і ўмоўнай лініяй у былых Бельскім і Беластоцкім паветах на ўсход ад мазавецкага г. Візна на захадзе. На сваіх паўночнай і заходняй межах заселеныя імі землі ўзаемна перамешваліся з землямі крывічоў.

Паводле займаных рачных сістэм, адрозніваюцца дрыгавічы прыпяцкія, бярэзіна-друцкія, нёманскія, дзвінскія.

Паводле гістарычных дакументаў, у Македоніі (у ваколіцах г. Салуна), у Фракіі (на р. Драгавіц, між Салунам і Вярэяй), жылі другавіты (магчыма, частка дрыгавічоў), таксама і на землях палабскіх славян.

Дрыгавічы, відаць, досыць рана мелі князёў (македонскія дрыгавічы — 685^[1]:43). На беларускіх землях мелі ўласнае дзяржаўнае ўтварэнне не пазней за X ст.^[3]:62; на гэтай аснове склалася Тураўскае княства. Таксама да дрыгавіцкіх належалі Гарадзенская і Берасцейская землі; ужо ў XI—XII стст. раёны Берасця і Горадна адзначаліся суцэльна ўсходнеславянскім насельніцтвам^[3]:71.

Да ліку дрыгавіцкіх гарадоў, згодна з летапісамі, належалі Тураў, Слуцк і Клецк. Верагодна, такімі былі таксама Мазыр, Брагін (Брягин), Рэчыца, Рагачоў, магчыма, г. Дубровіца ў сучаснай Ровенскай вобласці^[3].

Дрыгавічы з’яўляюцца адной з асноўных крыніц утварэння беларускай народнасці (Гл. таксама: крывічы, радзімічы, балты).

• Славяне
• Вялікае перасяленне народаў
• Славянская каланізацыя Беларусі

• Ермаловіч М. Старажытная Беларусь: Полацкі і новагародскі перыяды. — Мн.: Мастацкая літаратура, 1990. — ISBN 5-340-00614-X.
• Гринблат М. Я. Белорусы. Очерки происхождения и этнической истории (руск.). — Мн.: Наука и техника, 1968. — 288 с.
• Іоў А. В. Дрыгавічы́ // Беларусь: энцыклапедычны даведнік / Рэдкал. Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. М. В. Драко, А. М. Хількевіч. — Мн.: БелЭн, 1995. — С. 287. — 800 с. — 5 000 экз. — ISBN 985-11-0026-9.

• Ян Станкевіч. Беларускія плямёны. Дрыгвічы (недаступная спасылка) Архівавана 7 студзеня 2009.

Спіс славянскіх плямёнаў (VII—XII стагоддзі)
Усходнеславянскія плямёны	Дулебы Валыняне Драўляне Паляне Дрыгавічы Белыя харваты Крывічы Палачане Радзімічы Севяране Славене Ціверцы Улічы Вяцічы Бужане Данскія славяне Чарвяне1 Балахоўцы1
Заходнеславянскія плямёны	Польскія плямёны Гапляне Ляндзяне Любушане Мазаўшане Заходнія паляне Серадзане Вісляне Куявы Сілезскія плямёны Бежунчане Бабране Сілезскія харваты Дзедашане Галенжыцы Апаляне Слупяне Слянзане Памаране Кашубы Пыжычане Валіняне Славінцы Палабскія плямёны Люцічы Бражане Чаразпяняне Хіжане Далянчане Дашане Марычане Нелецічы Руяне Ратары Рачане Справяне Гавяляне Укране Замчычы Земчычы Абадрыты Буцінцы Драване Гліняне Бодрычы Смалінцы Вагры Варны Палабы Лужычане Худзічы Далямінцы Каледзічы Лужычане Мільчане Сусельцы Жырмунты Жыцічы Нелецічы Ніжычы Нішане Сорбы Чэшскія плямёны Чэшскія харваты Чэхі Дзячане Дулебы Лямузы Літамерычы Лучане Мараване Нітране Пшаване Седлічане Злічане Гбаны Дамажлічы
Паўднёваславянскія плямёны	Балгарскія плямёны Саюз сямі славянскіх плямёнаў Сяверцы Грэка-македонскія плямёны Другавіты Эзерыты Мілінгі Сагудаты Смаляне Струмяне Ваюніты Велегезіты Вярзіты Рынхіны Далмацінскія плямёны Харутане Гачане Славенцы Бранічэўцы Мараване Абадрыты Сербскія плямёны Сербы Нератвляне Захумляне Травуняне Канаўляніны Дукляне Цімачане
Заўвагі: 1 — меркавана ўсходнеславянскія плямёны, пэўна іх этнічнасць не вызначана.