Mona Hatoum

Data i miejsce urodzenia	11 lutego 1952 Bejrut w Libanie
Alma Mater	Uniwersytet Libańsko-Amerykański, Byam Shaw School of Art, Slade School of Art
Dziedzina sztuki	instalacja, rzeźba
Multimedia w Wikimedia Commons

Mona Hatoum (arab. منى حاطوم, ur. 11 lutego 1952 w Bejrucie w Libanie^[1]) – brytyjsko-palestyńska artystka wideo, wykładowczyni akademicka, rzeźbiarka i autorka instalacji, mieszkająca w Londynie i Berlinie^[2][1].

Wywodzi się z palestyńskiej rodziny, która emigrowała do Libanu^[2]. Przez całe dzieciństwo rysowała i ilustrowała na lekcjach. Studiowała przez 2 lata projektowanie graficzne w Beirut University College w Libanie, a następnie rozpoczęła pracę w agencji reklamowej, z której nie była zadowolona. Kiedy w 1975 przebywała z krótką wizytą w Londynie, wybuchła wojna domowa w Libanie, co spowodowało, że Hatoum nie mogła wrócić i musiała na stałe osiedlić się w Wielkiej Brytanii^[3]. W Londynie ukończyła Byam Shaw School of Art oraz Slade School of Art (część London University College^[3])^[1]. W latach 1980–1981 zaczęła zajmować się rzeźbą i wideo^[1][2].

• 1994 - Centre Georges Pompidou w Paryżu^[4]
• 1995 - Biennale w Wenecji^[4]
• 2000 - Tate Britain w Londynie
• 2005 - Muzeum Sztuki Współczesnej w Sydney^[5]
• 2005 - Biennale w Wenecji^[4]
• 2006 - Biennale w Sydney^[4]

• 1995 - nominacja do Nagrody Turnera^[6]
• 2011 - nagroda Fundació Joan Miró^[7]
• 2016 - Medal Award, nagroda Museum of Fine Arts w Bostonie^[8]
• 2017 - nagroda Hiroshima Art Prize, przyznawana przez miasto Hiroszima w uznaniu artystów, działających na rzecz pokoju^[9].

W swojej twórczości posługuje się różnymi technikami i materiałami i korzysta z różnych mediów^[8]. W instalacjach i rzeźbie często prezentuje dobrze znane, codzienne przedmioty w taki sposób, że wydają się niepokojące lub niebezpieczne^[10]. Podejmuje tematy tożsamości, ciała, wyobcowania, przemocy^[8][10].

• Changing Parts (wideo, 1984)^[11]
• Measures of Distance (wideo, 1988) - film pokazujący nagą matkę artystki, częściowo zasłoniętą przez arabskie pismo^[12]
• Over My Dead Body (billboard, 1988)^[13]
• Light Sentence (instalacja, 1992)^[14]
• Socle du Monde (rzeźba, 1992-1993)^[15]
• Corps étranger (instalacja, 1994)^[16]
• Homebund (instalacja, 2000) - przybory kuchenne i meble, połączone przewodami elektrycznymi z żarówkami, które zapalają się i przygasają^[17]
• Grater Divide (rzeźba, 2002) - parawan wyglądający jak wielka tarka do sera^[2]
• Nature morte aux grenades (kryształ, stal, guma, 2006/2007) - kolorowe przedmioty, przypominające owoce i granaty ręczne
• Round and Round (instalacja, brąz, 2007) - stół, na którym ułożone są figurki żołnierzy
• Daybead (rzeźba, stal pomalowana na czarno, 2008) - metalowa tarka wielkości łóżka
• Paravent (rzeźba, 2008) - ścianka działowa w formie metalowej tarki
• Cube (rzeźba, 2008) - geometryczna siatka z drutu kolczastego^[5]
• Jardin Suspendu (instalacja 2008–10) - instalacja wykonana z worków z piasku, przypominających barykady, i żywych roślin^[13]
• Hot Spot III (rzeźba, 2009) - rzeźba przedstawiająca kulę ziemską, z kontynentami wyznaczonymi przez czerwony neon; tytuł nawiązuje do określenia oznaczającego miejsce niebezpieczne, w którym występują niepokoje cywilne lub działania militarne^[2]
• Interior/Exterior Landscape (instalacja, 2010)^[18]