Mlask dwuwargowy dźwięczny

ʘ̬
Jednostka znakowa	ʘ​̬
Unikod	U+0298 U+032c
UTF-8 (hex)	ca 98 cc ac
gʘ
Jednostka znakowa	g​ʘ
Unikod	U+0067 U+0298
UTF-8 (hex)	67 ca 98
ᶢʘ
Jednostka znakowa	ᶢ​ʘ
Unikod	U+1da2 U+0298
UTF-8 (hex)	e1 b6 a2 ca 98
Inne systemy
Kirshenbaum	b!
Obraz znaku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Mlask dwuwargowy dźwięczny – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w niektórych językach naturalnych. W Międzynarodowym alfabecie fonetycznym oznaczany jest symbolem ʘ̬, gʘ lub ᶢʘ.

W czasie artykulacji podstawowego wariantu [gʘ]:

• modulowany jest prąd powietrza zasysanego powstały wyniku różnicy ciśnień wytworzonej przy grzbiecie języka wzniesionym do góry, czyli artykulacja tej spółgłoski wymaga inicjacji ustnej i ingresji;
• podniebienie miękkie jest podniesione, mamy do czynienia z artykulacją ustną;
• prąd powietrza w jamie ustnej przepływa ponad całym językiem lub przynajmniej powietrze uchodzi wzdłuż środkowej linii języka;
• dolna warga kontaktuje się z górną wargą, tworząc zwarcie. Równocześnie grzbiet język wznosi się stromo w kierunku podniebienia miękkiego (lub języczka) tworząc drugie zwarcie. W powstałej komorze dochodzi do powstania podciśnienia wyniku "ssącego" ruchu języka do tyłu. Następuje przerwanie blokady dwuwargowej, przy czym równocześnie powietrze jest zasysane do środka, co daje akustycznie charakterystyczny mlask;
• więzadła głosowe drgają, spółgłoska ta jest dźwięczna.

Mlask dwuwargowy dźwięczny występuje m.in. w języku !Xóõ, w którym zapisywany jest dwuznakiem gʘ^[1].