George Grey

Data i miejsce urodzenia	11 maja 1799 Gibraltar
Data śmierci	9 września 1882
Minister spraw wewnętrznych
Okres	od 8 lipca 1846 do 23 lutego 1852
Poprzednik	James Graham
Następca	Spencer Horatio Walpole
Minister spraw wewnętrznych
Okres	od 8 lutego 1855 do 26 lutego 1858
Poprzednik	lord Palmerston
Następca	Spencer Horatio Walpole
Minister spraw wewnętrznych
Okres	od 25 lipca 1861 do 28 czerwca 1866
Poprzednik	George Cornewall Lewis
Następca	Spencer Horatio Walpole
Multimedia w Wikimedia Commons

George Grey, 2. baronet (ur. 11 maja 1799, zm. 9 września 1882) – brytyjski polityk, członek stronnictwa wigów i Partii Liberalnej, minister w rządach lorda Melbourne’a, lorda Russella, lorda Aberdeena i lorda Palmerstona.

Był jedynym synem sir George’a Greya, 1. baroneta (młodszego syna 1. hrabiego Grey), i Mary Whitbread, córki Samuela Whitbreada. Grey kształcił się prywatnie, następnie zaś studiował w Oriel College na Uniwersytecie Oksfordzkim. Początkowo zamierzał zostać księdzem, jednak ostatecznie wybrał karierę prawnika. W 1826 r. rozpoczął praktykę. Dwa lata później odziedziczył po śmierci ojca tytuł 2. baroneta.

Wkrótce jednak zainteresował się polityką i w 1832 r. uzyskał mandat parlamentarny z okręgu Devonport. W 1834 r. otrzymał stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Wojny i Kolonii. Utracił je w po upadku rządu w grudniu 1834 r., ale odzyskał je w maju 1835 r., kiedy wigowie powrócili do władzy. W 1839 r. został Najwyższym Sędzią Wojskowym i członkiem Tajnej Rady. W 1841 r. był przez krótki czas Kanclerzem Księstwa Lancaster.

Po powrocie wigów do władzy w 1846 r. Grey otrzymał stanowisko ministra spraw wewnętrznych. Na tym stanowisku musiał zmierzyć się ze skutkami klęski głodu w Irlandii oraz próbą powstania na wyspie. W 1848 r. musiał zmierzyć się z rozruchami w Londynie wywołanymi przez czartystów. W 1847 r. Grey zmienił okręg wyborczy na North Northumberland. W 1852 r. przegrał wybory parlamentarne. Do Izby Gmin powrócił w styczniu 1853 r. jako reprezentant okręg Morpeth.

Początkowo odmówił przyjęcia stanowiska w koalicyjnym gabinecie Aberdeena, ale ostatecznie w czerwcu 1854 r. przyjął tekę ministra kolonii. Po upadku koalicji w lutym 1855 r. został ministrem spraw wewnętrznych w rządzie Palmerstona. Pozostał na tym stanowisku do upadku gabinetu w 1858 r. Po powrocie wigów do władzy (już pod szyldem Partii Liberalnej) w 1859 r. Grey został Kanclerzem Księstwa Lancaster, ale w 1861 r. po raz trzeci został ministrem spraw wewnętrznych. Pozostał nim do upadku liberalnego gabinetu w 1866 r. W parlamencie zasiadał do 1874 r., ale nie sprawował już żadnego stanowiska.

Po wycofaniu się z czynnego życia publicznego Grey zamieszkał w swojej posiadłości Fallodon w hrabstwie Northumberland. Był żonaty z Anną Sophią Ryder, córką Henry’ego Rydera, biskupa Lichfield. Miał z nią jednego syna, George’a Henry’ego Greya, który zmarł przed ojcem w 1874 r. George zmarł w 1882 r. i tytuł baroneta odziedziczył jego wnuk, Edward, późniejszy wieloletni minister spraw zagranicznych.

• leighrayment.com. leighrayment.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-01)].
• National Portrait Gallery. npg.org.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-03-05)].