Aleksander V (antypapież)
| antypapież | ||
.jpg)
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia |
ok. 1339 | |
|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
3 maja 1410 | |
| Miejsce pochówku | ?↗ | |
| Antypapież | ||
| Okres sprawowania |
1409–1410 | |
| Arcybiskup Mediolanu | ||
| Okres sprawowania |
1402–1409 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Kościół tytularny | ||
| Pontyfikat |
26 czerwca 1409 | |
.svg)
Aleksander V (właśc. Pietro Philarges di Candia OFM; ur. ok. 1339[1] w Heraklionie, zm. 3 maja 1410 w Bolonii[2]) – franciszkanin, antypapież obediencji pizańskiej w okresie od 26 czerwca 1409 do 3 maja 1410[3].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Piotr z Candii był Grekiem i urodził się na Krecie, która znajdowała się wówczas pod panowaniem Republiki Weneckiej[2]. Pochodził z ubogiej rodziny; wcześnie osierocony trafił pod opiekę franciszkanów[2]. Po wstąpieniu do zakonu ok. 1357, studiował teologię w Padwie, Norwich i w Oksfordzie[2]. Wizytował domy zakonne w latach 1370–1375 na Litwie, gdzie poznał osobiście późniejszego króla Władysława Jagiełłę[4]. Następnie wykładał na uniwersytetach w Paryżu i w Padwie[2]. Został biskupem Piacenzy, a potem kolejno: Novary i Vicenzy[2]. W 1402 został arcybiskupem Mediolanu[3]. Trzy lata później, w 1405 został przez papieża Innocentego VII mianowany kardynałem-prezbiterem SS. XII Apostoli i legatem w Lombardii[2].
Na soborze pizańskim w 1409 wygłosił główne przemówienie, uznające obu papieży (Benedykta XIII i Grzegorza XII) za heretyków i schizmatyków, a następnie został wybrany papieżem[2]. Koronacja miała miejsce 26 czerwca. Zyskał uznanie Francji, Anglii, Czech, północnej Italii i Polski[2]. Miał to być wstęp do zakończenia Wielkiej Schizmy, w rzeczywistości wybór tylko pogłębił kryzys. Na początku pontyfikatu uczynił swoich przyjaciół i zwolenników biskupami i połączył oba kolegia kardynalskie[2]. Aby odzyskać Państwo Kościelne, Aleksander ekskomunikował króla Neapolu Władysława II i przekazał koronę Ludwikowi Andegaweńskiemu[2]. Zorganizował także wyprawę na podbój Rzymu, na czele z Baldassare Cossą, która odniosła sukces w styczniu 1410[2].
Był trzecim papieżem panującym równocześnie z Benedyktem XIII i Grzegorzem XII[3]. Wśród historyków nie ma pełnej zgody, który z nich był prawowitym papieżem. Przez cały swój pontyfikat rezydował w Bolonii, gdzie zmarł i został pochowany[3]. Następcą Aleksandra po jego śmierci w Bolonii w 1410 został Jan XXIII.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Filargis, O.F.M., Pietro. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-03-26]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997. ISBN 83-06-02633-0.
- ↑ a b c d Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 117. ISBN 83-7006-437-X.
- ↑ Stefan Kuczyński: Rzeczywistość historyczna w "Krzyżakach" Henryka Sienkiewicza. Wyd. 2. Warszawa: PIW, 1967, s. 177.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Michał Gryczyński: Leksykon papieży. Katowice: "Książnica", 2007, s. 13. ISBN 978-83-7132-964-7.
- Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1990, s. 129. ISBN 83-7006-069-2.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
