386 Dywizja Piechoty (niem. 386. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, sformowana w rejonie Warszawy na mocy rozkazu z 1 kwietnia 1940 roku, w 9. fali mobilizacyjnej przez IX Okręg Wojskowy.

Dywizja pełniła służbę okupacyjną w rejonie Warszawy. Po zakończeniu kampanii na zachodzie, rozwiązana rozkazem z dnia 13 sierpnia 1940 roku.

Drugą dywizję o tym numerze sformowano 25 listopada 1942 we Frankfurcie nad Odrą, była to jednostka zmotoryzowana (niem. 386. Infanterie-Division (mot)). 1 marca 1943 r. została przyłączona do 3 Dywizji Grenadierów Pancernych, która zastąpiła utraconą pod Stalingradem 3 Dywizję Piechoty^[1].

• w kwietniu 1940 roku:

656., 657. i 658. pułk piechoty, 386. bateria artylerii, 386. szwadron rozpoznawczy, 386. kompania łączności;

• w styczniu 1943 roku:

386. rezerwowy batalion pancerny, 149. i 153. pułk zmotoryzowany, 153. pułk artylerii, 386. batalion motocyklowy, 386. batalion inżynieryjny, 386. batalion łączności, 386. dywizyjne oddziały zaopatrzeniowe^[1].

• Generalmajor von Plotno 1 IV 1940 – 13 VIII 1940;
• Generalmajor Kurt Jesser 25 XI 1942 - 1 III 1943

• Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0;
• Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska pancerne. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2010. ISBN 978-83-11-11725-9.