156 Dywizja Piechoty (III Rzesza)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Formacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość |
OKH |
| Skład |
patrz tekst |
156 Dywizja Piechoty (niem. 156. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, sformowana na mocy rozkazu z 12 marca 1945 roku, poza falą mobilizacyjną w rejonie Kolonii w VI. Okręgu Wojskowym jako 156 Dywizja Szkoleniowa[1]. 15 kwietnia 1945 r. została przemianowana na 156 Dywizję Piechoty.
Struktura organizacyjna
[edytuj | edytuj kod]Struktura organizacyjna w marcu 1945 roku:
- 1313. pułk grenadierów
- 1314. pułk grenadierów
- 1315. pułk grenadierów
- 1456. pułk artylerii
- 1456. batalion pionierów
- 1456. oddział łączności
Historia
[edytuj | edytuj kod]Dywizja została sformowana z różnych drobnych jednostek wojskowych oraz oddziałów sformowanych przez Departament Leśnictwa, Urząd Celny, Policję oraz Straż Pożarną włączone w skład 9 Armii. Początkowo jednostka zajmowała się szkoleniem rekrutów na bezpośrednim zapleczu frontu. Po przemianowaniu na dywizję piechoty została skierowana na front i wzięła udział w obronie Berlina w kwietniu 1945 r. Po rozbiciu przez Sowietów część jej żołnierzy uciekła na zachód. Jedynym dowódcą dywizji był generał porucznik Siegfried von Rekowski.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Tadeusz Sawicki: Niemieckie wojska lądowe na froncie wschodnim czerwiec 1944 – maj 1945 (struktura). Warszawa: 1987. ISBN 83-01-06556-7.
- Percy Ernst Schramm: Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht. Bonn: 2003. ISBN 3-8289-0525-0.
- Altner Helmut: Berliński żołnierz. 2010.
| 1-100 | |
|---|---|
| 101-200 | |
| 201-300 |
|
| 301-400 | |
| 401-500 | |
| 501-600 | |
| 601-719 | |
| Imienne |
|
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
