1 Korpus Pancerny

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1949 i 1955
Rozformowanie	1952 i 1957
Tradycje
Kontynuacja	1 Korpus Zmechanizowany
Organizacja
Numer	JW 5764[1]
Dyslokacja	Gdańsk
Rodzaj wojsk	Wojska pancerne
Podległość	Pomorski Okręg Wojskowy

1 Korpus Pancerny (1 KPanc) – związek taktyczny wojsk pancernych Sił Zbrojnych PRL.

Korpus został sformowany w marcu 1949 roku^[2]. Dwa lata później przeformowany został w 1 Korpus Zmechanizowany^[3], a w listopadzie 1955 roku ponownie przeformowany w 1 Korpus Pancerny.

• Dowództwo 1 Korpusu Pancernego (Gdańsk - Wrzeszcz)
• 16 Kaszubska Dywizja Pancerna - (Elbląg)
• 8 Drezdeńska Dywizja Piechoty Zmotoryzowanej - (Koszalin)
• 1 Samodzielny Batalion Artylerii Pancernej - od wiosny 1950 roku - (Giżycko)
• 4 Pułk Czołgów Ciężkich - od czerwca 1950

• Dowództwo 1 Korpusu Pancernego - (Gdańsk - Wrzeszcz)
• 16 Kaszubska Dywizja Pancerna - (Elbląg)
• 20 Warszawska Dywizja Pancerna - (Szczecinek)
• 55 Kompania Sztabowa - (Gdańsk - Wrzeszcz)
• 47 Batalion Łączności
• 57 Batalion Saperów - Gniew

We wrześniu 1956 w skład 1 Korpusu Pancernego włączona została 15 Dywizja Zmechanizowana. W marcu 1957, w związku z rezygnacją z utrzymywania szczebla korpusu, rozwiązano dowództwo 1 Korpusu Pancernego i jednostki korpuśne a znajdujące się w jego składzie dywizje podporządkowano bezpośrednio dowódcom okręgów wojskowych.

Dowódcy korpusu

• gen. bryg. Siemion Tichonczuk (1950-1952)
• płk Eugeniusz Molczyk (1955-1956)

Oficerowie dowództwa

• płk Aleksander Rode – szef sztabu
• płk Kazimierz Kozicz – dowódca artylerii

• Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
• Franciszek Puchała: Budowa potencjału bojowego Wojska polskiego 1945-1990. Obszary szpiegowskich działań. Warszawa: Fundacja "Historia i Kultura", 2013. ISBN 978-83-11-12800-2.