სატივე — მიკროუბანი თბილისში, ვერეზე. მოქცეულია მტკვრის მარჯვენა სანაპიროს დაქანებულ ფერდობზე, ისტორიული ვერეს უბნის ქვედა წელში ე.წ. ქვედა ვერეზე. უბანი ვერე ამჟამად ცნობილია როგორც ვერა, რაც სათავეს იღებს ამავე დასახელების მდინარე ვერედან (ადრე სკვირეთი და სკორეთი ერქვა). წერილობით წყაროებში მოხსენიებული სოფ. ვერე აზნაურ გაბაშვილების მამული ყოფილა. შუა საუკუნეებში, „წყნეთის გზის“ (პ. მელიქიშვილის ქუჩა) ქვედა ხაზს, ახლანდელ მერაბ კოსტავას ქუჩას მიუყვებოდა დიღმის საქარავნო გზა. იგი XVIII საუკუნიდან გახდა „რუსეთის გზა“, ხოლო XIX საუკუნიდან ოლღას ქუჩის სახელი მიენიჭა. გმირთა მოედანზე გამავალ მის მონაკვეთს კი ჯვრის ქუჩა დაერქვა. ვერის ხიდსაც ჯვრის ხიდს ეძახდნენ, რაც უკავშირდება ყოფ. აბრეშუმის საქსოვი ფაბრიკის ტერიტორიაზე 1846 წელს აღმართულ თუჯის ჯვარს. იგი დადგეს ამ ადგილას გადაბრუნებული ეტლიდან რუსეთში მიმავალი ნიკოლოზ I-ის სასწაულებრივი გადარჩენის აღსანიშნავად. ჯვარი XX საუკუნის 20-იან წლებში აიღეს, როდესაც მდინარე ვერეზე ახალი ქვის ხიდი გადეს, ქუჩა ხელოვნურად აამაღლეს და შეუერთეს საქართველოს სამხედრო გზას.

1880-იანი წლებიდან დაწყებული ვერის ტერიტორიის განაშენიანება სატივის მიკროუბანს არ შეეხო აქ გაშლილი სასაფლაოს გამო. XIX საუკუნის 20-იან წლებში ლაგუნა ვერეს ადგილას მოწყობილი იყო ტივმისადგომი, რომელსაც ვუახლოვდებოდით ვერის შესახვევით. მიკროუბნის ამ ნაწილს ამიტომაც ეძახდნენ სატიოს, ხოლო მისასვლელ გზას სატივე/სატიოს შესახვევს. ვინაიდან აქედან მორებს ეზიდებოდნენ მას მოგვიანებით, მორსაზიდის შესახვევი ეწოდა. ამის შემდეგ გახდა ვერის შესახვევი, დღეს კი კოსტავას I შესახვევია. სასაფლაოს საზღვრებში, XII საუკუნის ლურჯი მონასტრისა და XVIII საუკუნის იოანე ღვთისმეტყველის რუსული ეკლესიის გარდა იდგა წმინდა გიორგის ტაძარიც, რომელიც 1930-იან წლებში სასაფლაოს გადატანისას დაანგრიეს. საპროექტო ობიექტის ნიშნულზე, ვერის შესახვევის კუთხეში ღამის გასათევი სახლი ფუნქციონირებდა, ხოლო საპირისპირო მხარეს, შესახვევის მოპირდაპირე კუთხეში განლაგებულნი იყვნენ მსროლელთა ბატალიონის ყაზარმები. XIX საუკუნის მიწურულიდან მთავარი ქუჩის განაშენიანებას საცხოვრებელი ნაგებობები ქმნიდნენ. გზის ქვედა მონაკვეთის ათვისება შედარებით გვიან, XX საუკუნის 20-30-იანი წლებიდან იწყება. საბჭოთა პერიოდში, 1921 წლიდან, ოლღას ქუჩას ლენინის პროსპექტი ეწოდა, 1989 წლიდან დღემდე კი მერაბ კოსტავას ქუჩაა.

• სატივეს უბნის სახელოვნებათმცოდნეო-ანალიტიკური კვლევა, თბილისის მერია

• ბერიძე თ., ძველი თბილისის გარეუბნების ისტორია, თბ., 1977;

• ბერიძე თ., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 4, თბ., 1979. — გვ. 369.

ხ • გ • რ თბილისის უბნები გლდანის რაიონი ავჭალა გლდანი გლდანულა ზაჰესი კონიაკი მუხიანი სოფ. გლდანი დიდუბის რაიონი დიდუბე დიღომი ვაკის რაიონი ბაგები ვაკე ნუცუბიძის პლატო აგარაკი ახალდაბა ბეთანია თხინვალა კვესეთი წყნეთი ისნის რაიონი ავლაბარი (გარეთავლაბარი დიდი სირაჩხანა მეტეხი რიყე ხოჯავანქი) ელია ვაზისუბანი (მერვე ლეგიონი) ისანი მეტრომშენი ნავთლუღი კრწანისის რაიონი აბანოთუბანი კალა (ანჩისხატის უბანი ბეთლემი ზემო უბანი ლეღვთახევი რასტაბაზარი პატარა სირაჩხანა ფეთხაინი ქვემო უბანი) კრწანისი ორთაჭალა ფონიჭალა ხარფუხი მთაწმინდის რაიონი გარეთუბანი (ვანქი კალოუბანი) ვერა (ახალი ჰოლანდია გაბანაანთხევი ვარდიგორა ვარდისუბანი ზემელი სატივე სემიონოვკა ფიქრის გორა) მთაწმინდა სოლოლაკი კიკეთი კოჯორი ოქროყანა ტაბახმელა შინდისი წავკისი ნაძალადევის რაიონი ავშნიანი ზღვისუბანი ლოტკინი ნაძალადევი ღრმაღელე (სანზონა) საბურთალოს რაიონი დიდი დიღომი (დიღმისველი) ვაშლიჯვარი პატარა დიღომი საბურთალო (დელისი ვეძისი) დიდგორი სოფ. დიღომი ზურგოვანა თელოვანი ქოშიგორა ძველი ვეძისი სამგორის რაიონი ალექსეევკა აეროპორტი აფრიკა ვარკეთილი (მესამე მასივი ჰუალინგი) დამპალო ზეემკა ლილო ორხევი სამგორი დიდი ლილო ვარკეთილის მეურნეობა ნასაგური პატარა ლილო წინუბანი ჩუღურეთის რაიონი არსენალი კუკია სვანეთისუბანი ჩუღურეთი (ვორონცოვი ოქროსუბანი პლეხანოვი)