ვაკე — უბანი თბილისის სამხრეთ-დასავლეთ ნაწილში, მტკვრის მარჯვენა სანაპიროზე; ვაკის რაიონის ნაწილი. გაშლილია ვარაზისხევის მარცხენა მხარეზე ბაგებამდე.

სახელწოდება გაჩნდა XIX საუკუნეში, ნიშნავს დაცემულ, დაბალ ადგილს. ვაკე ძველი ვერის (საგაბაშვილო) ტერიტორიაზე წარმოშობილი დასახლებული პუნქტია. XX საუკუნის დასაწყისისთვის მისი საზღვრები იყო: აღმოსავლეთით ვარაზისხევი, ჩრდილოეთით — მდინარე ვერე, სამხრეთით და სამხრეთ-დასავლეთით — მთის კალთები. ამ პერიოდში წყნეთის ქუჩის (ახლანდ. პეტრე მელიქიშვილის ქუჩა) განაშენიანებამ მიაღწია ვარაზისხევს, რომელზეც მცირე ხიდი იყო გადებული. თბილისის 1906 წ. გეგმაზე ხევს გაღმა მხოლოდ სათავადაზნაურო გიმნაზიის შენობაა აღნიშნული (ამჟამად თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის I კორპუსი). შემდეგ გიმნაზიიდან მოშორებით აშენდა სასულიერო სემინარია (გვიან აქ დიდი ხნის მანძილზე სასოფლო-სამეურნეო ინსტიტუტი იყო განთავსებული, ახლა თბილისის სახელმწიფო სამედიცინო უნივერსიტეტის ერთ-ერთი კლინიკაა [ყოფ. მე-9 საავადმყოფო]), ხოლო ტერიტორია, რომელიც შემდგომში თბილისის ფიზკულტურის ინსტიტუტს (მოგვიანებით, სპორტის აკადემია) ეკავა, კადეტთა კორპუსისათვის გამოიყო.

1906 წლის იანვრიდან ვაკე თბილისს შემოუერთდა. ინტენსიური განაშენიანება დაიწყო XX ს. 20-იან წლებში. დიდი ხნის განმავლობაში ეს უბანი თბილისის ცენტრს მხოლოდ მელიქიშვილის ქუჩით უკავშირდებოდა. 1957 წ. ვარაზისხევის ქვედა ნაწილის ამოვსების შედეგად იგი ფართო ქუჩით გავიდა გმირთა მოედანზე, 1958 წ. კი გაყვანილი იქნა ვაკე-საბურთალოს შემაერთებელი მაგისტრალი (ამჟამად მიხეილ თამარაშვილის ქუჩა).

ამჟამად ვაკე თბილისის ერთ-ერთი დიდი საცხოვრებელი უბანია. აქვე თავმოყრილია უმაღლესი სასწავლებლები, სამეცნიერო-კვლევითი ცენტრები, ადმინისტრაციული დაწესებულებები და ა.შ. 1946 წ. გაშენდა ვაკის პარკი (ყოფ. გამარჯვების პარკი, არქიტექტორი კ. დგებუაძე, დენდროლოგი ნ. ციციშვილი), 1982 წ. გაიხსნა ბავშვთა ქალაქი და დასვენების პარკი „მზიური“. ვაკის მთავარი სატრანსპორტო არტერიაა ილია ჭავჭავაძის გამზირი.

• ვაკე // ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 4, თბ., 1979. — გვ. 274.
• კვირკველია, თ., ძველთბილისური დასახელებანი, თბილისი: საბჭოთა საქართველო, 1985. — გვ. 36-37.

• ვაკე // ენციკლოპედია „საქართველო“, ტ. 3, თბ., 2014. — გვ. ?.

• ვაკე // ენციკლოპედია „თბილისი“, თბ., 2002. — გვ. 462, ISBN 99928-20-32-2.

ხ • გ • რ თბილისის უბნები გლდანის რაიონი ავჭალა გლდანი გლდანულა ზაჰესი კონიაკი მუხიანი სოფ. გლდანი დიდუბის რაიონი დიდუბე დიღომი ვაკის რაიონი ბაგები ვაკე ნუცუბიძის პლატო აგარაკი ახალდაბა ბეთანია თხინვალა კვესეთი წყნეთი ისნის რაიონი ავლაბარი (გარეთავლაბარი დიდი სირაჩხანა მეტეხი რიყე ხოჯავანქი) ელია ვაზისუბანი (მერვე ლეგიონი) ისანი მეტრომშენი ნავთლუღი კრწანისის რაიონი აბანოთუბანი კალა (ანჩისხატის უბანი ბეთლემი ზემო უბანი ლეღვთახევი რასტაბაზარი პატარა სირაჩხანა ფეთხაინი ქვემო უბანი) კრწანისი ორთაჭალა ფონიჭალა ხარფუხი მთაწმინდის რაიონი გარეთუბანი (ვანქი კალოუბანი) ვერა (ახალი ჰოლანდია გაბანაანთხევი ვარდიგორა ვარდისუბანი ზემელი სატივე სემიონოვკა ფიქრის გორა) მთაწმინდა სოლოლაკი კიკეთი კოჯორი ოქროყანა ტაბახმელა შინდისი წავკისი ნაძალადევის რაიონი ავშნიანი ზღვისუბანი ლოტკინი ნაძალადევი ღრმაღელე (სანზონა) საბურთალოს რაიონი დიდი დიღომი (დიღმისველი) ვაშლიჯვარი პატარა დიღომი საბურთალო (დელისი ვეძისი) დიდგორი სოფ. დიღომი ზურგოვანა თელოვანი ქოშიგორა ძველი ვეძისი სამგორის რაიონი ალექსეევკა აეროპორტი აფრიკა ვარკეთილი (მესამე მასივი ჰუალინგი) დამპალო ზეემკა ლილო ორხევი სამგორი დიდი ლილო ვარკეთილის მეურნეობა ნასაგური პატარა ლილო წინუბანი ჩუღურეთის რაიონი არსენალი კუკია სვანეთისუბანი ჩუღურეთი (ვორონცოვი ოქროსუბანი პლეხანოვი)