Jean de La Fontaine
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 8 de xullo de 1621 Château-Thierry (Reino de Francia) |
| Morte | 13 de abril de 1695 (73 anos) París (Reino de Francia) |
| Lugar de sepultura | Cemiterio do Père-Lachaise, 25 (1817–) 48°51′38″N 2°23′42″L / 48.860532, 2.395079 Museum of French Monuments (en)  (1792–1817) Cimetière Saint-Joseph de Paris (en) (1695–1792) Saints Innocents Cemetery (en) (1695–1792) La Fontaine's tomb (en) |
| 3º Cadeira 24 da Academia Francesa (pt) | |
| 24 de abril de 1684 – 13 de marzo de 1695 ← Jean-Baptiste Colbert (pt) – Jules de Clérambault (en) → | |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Francia |
| Educación | colexio de Juilly |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Fiction (en) |
| Ocupación | fabulista , escritor de literatura infantil , escritor , avogado , poeta , dramaturgo |
| Membro de | Academia Francesa (1684–1695) |
| Xénero artístico | Fábula e conto |
| Lingua | Lingua francesa |
Familia | |
| Cónxuxe | Marie Héricart |
| Pais | Charles de La Fontaine (pt) e Françoise Pidoux (pt) |
Sinatura  | |
          | |
Jean de La Fontaine, nado en Château-Thierry, na rexión de Aisne, o 8 de xullo de 1621 e finado en París o 13 de abril de 1695. foi un poeta francés. Está enterrado no cemiterio parisiense de Père-Lachaise. O monumento funerario foi clasificado Monument historique por un decreto de novembro de 1983.[1]
Traxectoria
[editar | editar a fonte]
Procedente dunha familia de comerciantes de teas en proceso de ennobrecemento, pasou os seus primeiros anos en Château-Thierry, na mansión que os seus pais compraron en 1617 ao casar. La Fontaine traballou de mestre particular até 1671. O poeta mantivo esa casa até 1676, após ter malgastado a fortuna do seu pai. Catalogada como monumento histórico en 1887, a casa do fabulista alberga agora o museo Jean-de-La-Fontaine.
As súas fábulas foron ilustradas por diferentes personalidades ao longo dos séculos, así Grandville ilústrarías no 1838, no 1867, Gustave Doré; e nos naceres do século XX realizaría o propio Benjamin Rabier.
Os seus contos e novelas están inspirados en Ariosto, Boccaccio, François Rabelais e Margarida de Navarra. Tamén é autor de Contes, que rozaban, ou mesmo transgredían a moral da época, adaptados ao cine por José Bénazéraf. En 1683 converteuse en membro da Academia Francesa.
A súa obra principal publicada foi unha adaptación (1654) de Eunuco, do dramaturgo romano Terence. Porén, a súa fama literaria reside nos seus Contos e historias en verso (1644), que foi incluído pola Igrexa no seu Índice de Libros Prohibidos en 1703 até a súa última edición de 1948.[2][3]
Foi membro dun destacado grupo literario francés que incluía aos dramaturgos Molière e Racine, e ao crítico e poeta Nicolas Boileau-Despréaux.
Obras
[editar | editar a fonte]- Adonis (1658)
- Élégie aux nymphes de Vaux (1661)
- Ode au roi (1663)
- Contes et Nouvelles (1665)
- Fables (1668)
- Amours de Psyché et de Cupidon (1669)
- Recueil de poésies chrétiennes et diverses (1671)
- Poème de la captivité de saint Malc (1673)
- Daphné (1674)
- Nouveaux Contes (1674)
- Astrée (1691)
- Chech
- O lobo e o cordeiro
- Tot (1692)
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "Cimetière de l'Est dit cimetière du Père Lachaise". www.pop.culture.gouv.fr. Consultado o 2023-04-05.
- ↑ Bujanda, Jesús Martínez de; Richter, Marcella (2002). Index des livres interdits (en francés). Médiaspaul. ISBN 978-2-600-00818-1.
- ↑ "Index Librorum Prohibitorum, 1949". web.archive.org. 2007-02-03. Arquivado dende o orixinal o 03 de febreiro de 2007. Consultado o 2023-04-05.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Commons ten máis contidos multimedia sobre: Jean de La Fontaine |
| Control de autoridades |
|
|---|
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
