Горад Семятычы польск.: Siemiatycze Герб Сцяг Касцёл Унебаўзяцця Найсвяцейшай Дзевы Марыі Краіна  Польшча Ваяводства Падляскае Павет Семятыцкі Каардынаты 52°25′38″ пн. ш. 22°51′45″ у. д.HGЯO Плошча 36,25 км² Насельніцтва 14 725[1] чалавек (2015) Шчыльнасць 406 чал./км² Часавы пояс UTC+1, летам UTC+2 Тэлефонны код +48 85 Паштовы індэкс 17-300 Аўтамабільны код BSI TERC 2010011 Афіцыйны сайт http://www.siemiatycze-u… (польск.) Семятычы на карце Польшчы ±

Медыяфайлы на Вікісховішчы

Семяты́чы^[2] (падляшск.: Simjatyčy, польск.: Siemiatycze) традыцыйная беларуская назва Сямя́цічы — горад у Польшчы, адміністрацыйны цэнтр Семятыцкага павета Падляскага ваяводства. Утварае гарадскую гміну, таксама з'яўляецца сядзібай вясковай гміны Семятычы.

Размешчаны на поўдзень ад Беластока, на Драгічынскім узвышшы, на рацэ Каменка (правы прыток Буга), ля паўднёва-заходняй мяжы этнічнай тэрыторыі беларусаў. Колькасць насельніцтва — 14,7 тыс. чал. (2015). Прадпрыемствы харчовай прамысловасці, вытворчасць будаўнічых матэрыялаў.

У 1542 годзе горад атрымаў магдэбургскае права. Вялікую шкоду нанесла гораду Трынаццацігадовая вайна. У 1750 Сямяцічы перайшлі ва ўладанне княгіні Ганны Ябланоўскай. Заняпалае мястэчка пад яе панаваннем пераўтварылася ў значны гандлёвы і культурны цэнтр. За ўласны кошт Ябланоўская пабудавала тут і ўтрымлівала раддом для сялянак, акушэрскую школу ды багадзельню. Акрамя гэтага, княгіня пабудавала ў Сямяцічах неіснуючыя ўжо ратушу і друкарню. Менавіта ў гэтай друкарні на працягу 1783-1785 гадоў княгіня Ябланоўская выдавала напісаны ёю шматтомны эканамічны трактат «Усеагульныя пастановы для кіраўнікоў маіх маёнткаў» (па-польску: Ustawy powszechne dla dóbr moich rządców), які выклікаў вялікую цікавасць у краіне і хутка быў перадрукаваны ў Варшаве^[3].

У 1777 княгіня пачала будаваць у Сямяцічах сваю сядзібу. Ганна Ябланоўская была вядомая як калекцыянерка, у яе палацы знаходзіліся, між іншым, багатыя батанічная і заалагічная калекцыі, велізарная калекцыя манет і медалёў, а таксама мінералагічны музей (які на той час быў адным з найлепшых у Еўропе). У сямятыцкі палац княгіні з'яжджаліся знатныя госцi, у тым ліку кароль Станіслаў Аўгуст Панятоўскі, Станіслаў Сташыц, Гуга Калантай^[4].

У 1795 годзе горад увайшоў у склад Прусіі. Пасля 1807 года паводле Тыльзіцкага мірнага дагавора быў уключаны ў склад Расійскай імперыі. У 1931 годзе ў горадзе жыло амаль 7000 жыхароў (65 % насельніцтва складалі яўрэі, 26 % — палякі, 8 % — беларусы). У час Другой Сусветнай вайны быў часткай Беларускай ССР. З 1941 года акупаваны нямецкімі войскамі, якія нішчаць яўрэйскае насельніцтва горада. Пасля вызвалення ў горадзе жыло толькі 3000 жыхароў. У 1975—1998 гадах Семятычы знаходзіліся ў складзе Беластоцкага ваяводства.

Паводле стану на 1 студзеня 2015 у горадзе пражывала 14 725 жыхароў, сярод якіх 30-40 % праваслаўныя. Дзейнічаюць дзве праваслаўныя царквы, і два каталіцкія касцёлы. У Семятычах і ваколіцах горада акрамя палякаў жывуць беларусы. У 10 кіламетрах ад горада знаходзіцца Святая Гара Грабарка, важны рэлігійны цэнтр праваслаўя.

• 
  Царква Пятра і Паўла
• 
  Царква
• 

• Францішак Яшчалд

• Падляшша

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Семятычы
• Афіцыйная старонка Архівавана 22 ліпеня 2009.

Семятыцкі павет
Гарады	Драгічын Семятычы
Гарадскія гміны	Семятычы
Вяскова-гарадскія гміны	Драгічын
Вясковыя гміны	Гродзіск Дзядкавіцы Мельнік Міляйчыцы Нужац-Стацыя Пэрляева Семятычы

Падляскае ваяводства
Гарады на правах павета	Беласток (цэнтр) Ломжа Сувалкі
Паветы	Аўгустоўскі Беластоцкі Бельскі Высокамазавецкі Гайнаўскі Граеўскі Замброўскі Кальнэнскі Ламжынскі Манецкі Сакульскі Семятыцкі Сувальскі Сэйнэнскі
Цэнтры паветаў	Аўгустаў Бельск Падляскі Высоке Мазавецке Гайнаўка Граева Замбраў Кольна Монькі Сакулка Семятычы Сэйны
Іншыя гарады	Браньск Васількаў Гонёндз Дамброва Бяластоцка Драгічын Заблудаў Кляшчэлі Кнышын Крынкі Лапы Ліпск Міхалова Новагрод Райгруд Ставіскі Супрасль Сураж Сухаволя Тыкоцін Хорашч Цехановец Чарна Бяластоцка Чыжаў Шчучын Шэпятова Ядвабнэ