Бельскі павет
Powiat bielski
Герб Сцяг
Краіна	Польшча
Статус	Павет
Уваходзіць у	Падляскае ваяводства
Адміністрацыйны цэнтр	Бельск Падляскі
Насельніцтва (2015)	56 879[1]
Шчыльнасць	41,06 чал./км²
Плошча	1 385,2 км²
Часавы пояс	CET (UTC+1, улетку UTC+2)
TERYT	3.20.26.03.00.0
Паштовыя індэксы	17-100
Код аўтам. нумароў	BBI
Афіцыйны сайт
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Бельскі павет (польск.: Powiat bielski) — павет у Падляскім ваяводстве Польшчы. Створаны ў 1999 годзе ў выніку адміністрацыйнай рэформы.

Адміністрацыйны цэнтр — горад Бельск Падляскі. Акрамя яго, у складзе павета знаходзіцца яшчэ адзін горад — Браньск.

На поўдні Бельскі павет мяжуе з Семятыцкім паветам, на захадзе — з Высокамазавецкім, на поўначы — з Беластоцкім, а на ўсходзе — з Гайнаўскім паветам.

Бельск з'яўляўся цэнтральным пунктам для станаўлення будучага Бельскага павета. Першыя згадкі пра бельскае гарадзішча адносяцца да 13 ст., калі гэтыя землі належалі Галіцка-валынскаму княству. Першапачаткова адміністрацыйным цэнтрам было Берасце, але ў 13 ст. больш значны ўплыў на будучыя землі Бельскага павета аказваў Дарагічын. Праўдападобна каля 1320 года Бельская земля ўпершыню трапляе ў склад ВКЛ, але на працягу 14 ст. неаднаразова апынялася ў руках мазавецкіх князёў. Канчаткова бельская земля адыйшла да князя Вітаўта каля 1405 г. і з 1413 г. у складзе Дарагічынскай зямлі ўваходзіла ў Троцкае ваяводства. Яшчэ з канца 14 ст. тэрыторыя сёняшняга Бельскага павета (асабліва ягоная заходняя частка) засяляўся дробнай шляхтай мазавецкай, а абшар у наваколлі Бельска і на ўсход ад яго з канца 15 ст. і асабліва ў 16 ст. засяляўся мужыкамі з раёна Дарагічына і Берасця, а таксама баярамі з Літвы. Прыватная ўласнасць земляў на захадзе сёняшняга павета і вялікакняжацкая (а з 1569 г. каралеўская) ўтрымалася ажно да канца 19 стагоддзя. Бельская земля ўвайшла ў 1513 г. у склад Падляшскага ваяводства і з ім у выніку Люблінскай уніі была ўключаная ў 1569 г. у склад Кароны Каралеўства Польскага. Пасля падзелаў Рэчы Паспалітай тэрыторыя сёняшняга павета апынуўся пад уладай Каралеўства Прусіі, а пасля Тыльзіцкага пагаднення 1807 г. адыйшла ў склад Беластоцкай вобласці Расійскай імперыі. З 1842 г. у складзе Гродзенскай губерні. Пасля Першай сусветнай вайны па рашэнні польскага Савета Міністраў быў створаны Бельскі павет у складзе Беластоцкага ваяводства. Ахопліваў ён сабою таксама тэрыторыі сёняшніх Гайнаўскага і Семятыцкага паветаў. Быў ліквідаваны 14 студзеня 1940 г. і падзелены на Бельскі, Бранскі, Цеханавецкі, Кляшчэльскі і Сямяціцкі раёны. Пасля Другой сусветнай вайны ў 1952 г. з даваеннага Бельскага павета быў адлучаны новаствораны Семятыцкі павет, а ў 1953 г. Гайнаўскі. Бельскі павет быў ліквідаваны на аснове адміністрацыйнай рэформы ў 1973 г. і адноўлены ў 1998 г.^[2].

Герб	Гміна	Статуc	Плошча, км²	Насельніцтва, чал.	Адміністрацыйны цэнтр
	Бельск Падляскі	гарадская	26,9	26 137
	Бельск Падляскі	вясковая	430,14	6 946	Бельск Падляскі
	Боцькі	вясковая	227,3	4 562	Боцькі
	Браньск	гарадская	32,4	3 847
	Браньск	вясковая	112,67	5 981	Браньск
	Вышкі	вясковая	206,5	4 580	Вышкі
	Орля	вясковая	159,68	2 885	Орля
	Рудка	вясковая	70,21	1 941	Рудка

• Міхаіл Рукевіч (1794 — 1841) — удзельнік дваранскага рэвалюцыйнага руху пачатку XIX стагоддзя, ініцыятар стварэння «Таварыства вайсковых сяброў»

Насельніцтва павета дадзена на 30 чэрвеня 2015 года^[1].

• Узроставая піраміда жыхароў Бельскага павета ў 2014 годзе.

Бельскі павет
Гарады	Бельск Падляскі Браньск
Гарадскія гміны	Бельск Падляскі Браньск
Вясковыя гміны	Бельск Падляскі Боцькі Браньск Вышкі Орля Рудка

Падляскае ваяводства
Гарады на правах павета	Беласток (цэнтр) Ломжа Сувалкі
Паветы	Аўгустоўскі Беластоцкі Бельскі Высокамазавецкі Гайнаўскі Граеўскі Замброўскі Кальнэнскі Ламжынскі Манецкі Сакульскі Семятыцкі Сувальскі Сэйнэнскі
Цэнтры паветаў	Аўгустаў Бельск Падляскі Высоке Мазавецке Гайнаўка Граева Замбраў Кольна Монькі Сакулка Семятычы Сэйны
Іншыя гарады	Браньск Васількаў Гонёндз Дамброва Бяластоцка Драгічын Заблудаў Кляшчэлі Кнышын Крынкі Лапы Ліпск Міхалова Новагрод Райгруд Ставіскі Супрасль Сураж Сухаволя Тыкоцін Хорашч Цехановец Чарна Бяластоцка Чыжаў Шчучын Шэпятова Ядвабнэ