William Lawrence Bragg

Państwo działania	Australia
Data i miejsce urodzenia	31 marca 1890 Adelaide
Data i miejsce śmierci	1 lipca 1971 Ipswich
profesor
Specjalność: fizyka
Uczelnia	University of Adelaide
Odznaczenia
Nagrody
Nagroda Nobla w dziedzinie fizyki Medal Copleya
Multimedia w Wikimedia Commons

William Lawrence Bragg, Lawrence Bragg (ur. 31 marca 1890 w Adelaide, Australia, zm. 1 lipca 1971 w Ipswich, Wielka Brytania^[1]) – australijski fizyk, laureat Nagrody Nobla, którą otrzymał wraz z ojcem, Williamem Henrym Braggiem, za zasługi w badaniu struktury krystalicznej za pomocą promieniowania rentgenowskiego^[2][3].

Już od dziecka interesował się nauką i fizyką; ojciec, William Henry, był wykładowcą matematyki i fizyki na Uniwersytecie w Adelajdzie. W wieku pięciu lat Lawrence spadł z roweru łamiąc sobie przy tym rękę; jego ojciec, który nieco wcześniej czytał o eksperymentach Wilhelma Röntgena z promieniowaniem X, postanowił użyć ich do zbadania złamanej ręki syna – po raz pierwszy w Australii wykorzystano wtedy promieniowanie rentgenowskie do celów medycznych^[2][3].

W. Lawrence Bragg zaczął uczęszczać na uniwersytet w wieku 15 lat i ukończył go w 1908 mając zaledwie 18 lat. W tym samym roku przeniósł się do Anglii, kiedy jego ojciec został wykładowcą na Uniwersytecie w Leeds. William dostał się na Uniwersytet Cambridge jesienią 1909 i zakończył studia w 1911^[2][3].

Od 1912 prowadził badania nad dyfrakcją promieni rentgenowskich w kryształach; na podstawie tych eksperymentów jego ojciec zbudował spektrometr rentgenowski, pozwalający na badania właściwości kryształów. W 1915 wraz ze swoim ojcem otrzymał nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki^[2][3]. Miał wówczas 25 lat; jest dotychczas (2017) najmłodszym laureatem Nagrody Nobla z dziedziny fizyki w historii^[2][3].

W następnych latach był profesorem w Victoria University of Manchester (1919–1937, Langworthy Professor of Physics) i w University of Cambridge (UC) (1938–1953, Cavendish Professor of Physics); w latach 1938–1953 kierował w UC Laboratorium Cavendisha (jako administrator)^[3].

Spektrometr L. Bragga (1912)

Ilustracja prawa Braggów
${\displaystyle n\lambda =2d\sin \theta }$

Współczynnik odbicia (R) zwierciadła Bragga

Jest m.in. autorem książek^[3]:

• 1915: X Rays and Crystal Structure (z Williamem Braggiem),
• 1930: The Structure of Silicates,
• 1934: The Crystalline State,
• 1936: Electricity,
• 1937: Atomic Structure of Minerals.

Został członkiem Royal Society w roku 1921. Poza Nagrodą Nobla otrzymał^[3]:

• prawo Bragga (prawo Wulfa-Braggów, wzór Braggów, warunek Braggów)
• rentgenografia strukturalna
• rozproszony reflektor Bragga
• światłowodowa siatka Bragga