For faster navigation, this Iframe is preloading the Wikiwand page for Paul Gallico.

Paul Gallico

Paul Gallico
Ilustracja
Paul Gallico, fotografia wykonana w 1937 roku przez Carla Van Vechtena
Imię i nazwisko

Paul William Gallico

Data i miejsce urodzenia

26 lipca 1897
Nowy Jork

Data i miejsce śmierci

15 lipca 1976
Monte Carlo

Narodowość

amerykańska

Język

angielski

Alma Mater

Columbia College

Dziedzina sztuki

literatura

Ważne dzieła
  • The Snow Goose (1941)
  • The Poseidon Adventure (1969)
podpis

Paul Gallico (ur. 26 lipca 1897 w Nowym Jorku jako Paul William Gallico, zm. 15 lipca 1976 w Monako) – amerykański pisarz, autor opowiadań oraz powieści o tematyce sportowej. Do najbardziej znanych jego dzieł należą: nowela The Snow Goose (1941), która w 1975 roku zainspirowała zespół Camel do nagrania albumu koncepcyjnego pod tym samym tytułem oraz powieść przygodowa The Poseidon Adventure (1969), która stała się kanwą filmów: Tragedia „Posejdona” (1972), Po tragedii Posejdona (1979), Posejdon (2005) i Posejdon (2006).

Życiorys i twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Paul Gallico urodził się jako syn włoskiego pianisty koncertowego Paolo Gallico i pochodzącej z Austrii Hortense Erlich. Rodzice mieli nadzieję, ze syn pójdzie w ślady ojca i zajmie się muzyką, ale młody Paul, mierzący 191 cm, zainteresował się sportem[1]. Uczęszczał do Columbia College przy Columbia University, który ukończył w 1921 roku. Pracował jako sztauer, bileter w operze, robotnik w fabryce, instruktor wychowania fizycznego i korepetytor. W college’u oprawiał wiele dyscyplin sportowych, w tym pływanie i wioślarstwo. Chciał poznać każdą dyscyplinę od strony fizycznej, żeby zdobyte doświadczenia wykorzystać później w pracy pisarskiej. Po krótkim okresie współpracy z „National Board of Review” dołączył w 1922 roku do zespołu „New York Daily News”. Początkowo zajmował się tematyką teatralną, później przeszedł do działu sportowego, gdzie zlecono mu napisanie artykułu o znanym bokserze Jacku Dempseyu[2]. W 1923 roku Gallico stoczył z Dempseyem walkę, którą przegrał przez nokaut[1]. Przez następne 14 lat zajmował się sportem, zarówno jako wydawca jak i felietonista, pisząc o znanych postaciach ze świata sportu. Jego reportaże miały posmak autentyczności. Gallico próbował swych sil w ponad 30 dyscyplinach, w tym w pilotażu samolotów. Przekonywał znanych sportowców, aby walczyli z nim lub pozwalali sobie towarzyszyć. Grał w tenisa z Helen Wills Moody i Vincentem Richardsem, pływał z Johnnym Weissmullerem, chwytał piłki baseballowe rzucane przez Dizzy’ego Deana i Lefty’ego Grove’a, grał w golfa z Bobbym Jonesem i jeździł z kierowcą wyścigowym Cliffem Bergerem. Jego wnikliwe i realistyczne reportaże dostarczały czytelnikom wiedzy nie tylko na temat dyscypliny sportowej, ale i uprawiającego ją zawodnika[3]. Gallico przyczynił się do zorganizowania amatorskiego turnieju bokserskiego Golden Gloves (Złote Rękawice) i podobnego turnieju dla łyżwiarzy-amatorów pod nazwą Silver Skates (Srebrne Łyżwy)[4].

W 1932 roku Gallico zajął się pisarstwem, a zwłaszcza fikcją literacką. Opublikował 14 krótkich opowiadań magazynie „The Saturday Evening Post”, jedno zaś – w „The American Magazine”. W 1936 roku odszedł z „Daily News”[1]. Działał przeważnie jako freelancer. Pisał artykuły i krótkie opowiadania dla takich periodyków jak (wspomniane wyżej) „The Saturday Evening Post” i „The American Magazine” oraz „Reader’s Digest”, „Esquire”, „True”, „Collier’s”, „Good Housekeeping”, „Vogue”, „The New Yorker”[3]. Jego 36 wspomnień o sporcie końca lat 20. zostało opublikowanych na łamach „Cosmopolitan”, a następnie wydanych w 1938 roku jako bestseller Farewell to Sport, którego fragmenty opublikowały później „Reader’s Digest”, „Collier’s” i „Good Housekeeping”. Napisane w 1941 roku opowiadanie The Snow Goose zdobyło w tym samym roku wyróżnienie O. Henry Memorial Prize. Latem 1944 roku Gallico został korespondentem wojennym „Cosmopolitan”. Pisarz był czterokrotnie żonaty. Po wojnie mieszkał w Anglii, Liechtensteinie i Monako. Napisał 41 książek i 11 scenariuszy[1]. Jego najbardziej znane książki to: The Snow Goose (1941), Manxmouse (1968), Mrs. ’Arris Goes to Paris (1958) i jej 4 sequele oraz The Poseidon Adventure (1969)[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Vaughn 2008 ↓, s. 192.
  2. Applegate 1996 ↓, s. 97.
  3. a b Applegate 1996 ↓, s. 98.
  4. New-York Historical Society: Paul Gallico. sports.nyhistory.org. [dostęp 2014-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-21)]. (ang.).
  5. New York Review Books: Paul Gallico. nybooks.com. [dostęp 2014-03-20]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
{{bottomLinkPreText}} {{bottomLinkText}}
Paul Gallico
Listen to this article

This browser is not supported by Wikiwand :(
Wikiwand requires a browser with modern capabilities in order to provide you with the best reading experience.
Please download and use one of the following browsers:

This article was just edited, click to reload
This article has been deleted on Wikipedia (Why?)

Back to homepage

Please click Add in the dialog above
Please click Allow in the top-left corner,
then click Install Now in the dialog
Please click Open in the download dialog,
then click Install
Please click the "Downloads" icon in the Safari toolbar, open the first download in the list,
then click Install
{{::$root.activation.text}}

Install Wikiwand

Install on Chrome Install on Firefox
Don't forget to rate us

Tell your friends about Wikiwand!

Gmail Facebook Twitter Link

Enjoying Wikiwand?

Tell your friends and spread the love:
Share on Gmail Share on Facebook Share on Twitter Share on Buffer

Our magic isn't perfect

You can help our automatic cover photo selection by reporting an unsuitable photo.

This photo is visually disturbing This photo is not a good choice

Thank you for helping!


Your input will affect cover photo selection, along with input from other users.

X

Get ready for Wikiwand 2.0 🎉! the new version arrives on September 1st! Don't want to wait?