Mnin
| wieś | |
 Kościół parafialny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2020) |
523[2] |
| Strefa numeracyjna |
41 |
| Kod pocztowy |
26-234[3] |
| Tablice rejestracyjne |
TKN |
| SIMC |
0269587[4] |
Położenie na mapie gminy Słupia Konecka  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu koneckiego  | |
 50°59′28″N 20°11′12″E/50,991111 20,186667[1]
| |
Mnin – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie koneckim, w gminie Słupia Konecka[5][4].
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Mnin. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wieś jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Tekli[6].
Integralne części wsi
[edytuj | edytuj kod]| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0269593 | Błagodać | część wsi |
| 0269601 | Mokre | część wsi |
| 0269618 | Przymusów | część wsi |
Historia
[edytuj | edytuj kod]W 1347 r. arcybiskup gnieźnieński Jarosław z Bogorii i Skotnik przeznaczył dziesięcinę pochodzącą z Mnina na uposażenie prebendy św. Jerzego w katedrze krakowskiej. Wcześniej była ona płacona katedrze gnieźnieńskiej.
Już w XV w. istniał tutaj kościół drewniany. Według Jana Długosza część łanów kmiecych i cztery karczmy oddawały dziesięcinę do Krakowa. Druga część wsi oraz folwark oddawały miejscowemu proboszczowi. Dziedzicem wsi był Jakób Jelita. W Liber Beneficiorum Jana Łaskiego miejscowy kościół nazwany został starym.
W 1824 r. powstała murowana świątynia fundacji Aleksandra Walewskiego, dziedzica Mnina. W 1827 r. było tu 57 domów i 402 mieszkańców.
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego z lat 80. XIX wieku opisuje Mnin jako wieś i folwark w gminie Pijanów w powiecie koneckim. Znajdował się tu wówczas kościół, szkoła początkowa, gorzelnia i piec wapienny. Wieś miała 106 domów, 703 mieszkańców, 1877 mórg ziemi włościańskiej i 828 ziemi folwarcznej[7].
-
Kościół parafialny Wniebowzięcia NMP i Św. Tekli we Mninie -
Drewniana szkoła we Mninie -
Staw w centrum Mnina
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 82057
- ↑ Raport o stanie gminy w roku 2020. Stan ludności 31.12.2020 str. 22 [dostęp 2022-04-06]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 799 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b c GUS. Rejestr TERYT
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
- ↑ Mnin, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 553.
| Wsie | |
|---|---|
| Kolonia | |
| Osada | |
| Osady leśne | |
| Integralne części wsi |
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
