Kanał Beagle^[1] (hiszp. canal Beagle) – cieśnina między wyspami archipelagu Ziemi Ognistej, na południowym krańcu kontynentu południowoamerykańskiego. Oddziela wyspę Ziemia Ognista od wysp: Picton, Lennox i Nueva, Navarino, Hoste, Londonderry i pomniejszych wysepek i skał. Przez wschodnią część cieśniny biegnie granica między Argentyną a Chile, część zachodnia należy w całości do Chile. Skrajne punkty cieśniny to Darwin Sound na wschodzie i wyspa Nueva na zachodzie.

Cieśnina ma ok. 370 km długości, średnia szerokość - 3 km, minimalna - 200 metrów, maksymalna głębokość 259 metrów. Wybrzeża skaliste, główne porty nad cieśniną: Ushuaia (w Argentynie) i Puerto Williams (w Chile). Liczne skały podwodne utrudniają nawigację statkom.

• 
  Lwy morskie na La Isla de Los Lobos
• 
  Kanał Beagle
• 
  Lodowiec Romanche na północnym brzegu Kanału
• 
  Latarnia morska Les Eclaireurs, zwana „latarnią na końcu świata”, w pobliżu miasta Ushuaia

Nazwa cieśniny pochodzi od brytyjskiego statku HMS Beagle, który przebył ją podczas ekspedycji Charlesa Darwina (1831–1836).

Granica między Argentyną a Chile wzdłuż kanału Beagle była sporna przez wiele lat. Źródłem konfliktu stała się przynależność do jednego z państw wysp Picton, Lennox i Nueva oraz wód Kanału Beagle i związane z tym możliwości rybołówstwa, prawdopodobne złoża ropy naftowej oraz potencjalne prawa do Półwyspu Antarktycznego. Spór narastał i w latach osiemdziesiątych XX wieku doprowadził do konfliktu zbrojnego, który jednak nie był prowadzony na szeroką skalę. Zakończył się on przy udziale mediacji papieża Jana Pawła II. 23 stycznia 1984 podpisano a 2 maja 1985 ratyfikowano Traktat o Pokoju i Przyjaźni argentyńsko-chilijskiej (Tratado de Paz y Amistad Argentino–Chileno). W wyniku porozumienia Chile otrzymało wyspy a Argentyna większość praw morskich.