Janusz Patorski

Data i miejsce urodzenia	26 lipca 1946 Lębork
Wiceprezes Rady Ministrów
Okres	od 14 października 1988 do 12 września 1989
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Odznaczenia

Janusz Kazimierz Patorski (ur. 26 lipca 1946 w Lęborku) – polski inżynier i polityk, wiceprezes Rady Ministrów w rządzie Mieczysława Rakowskiego.

Syn Kazimierza i Jadwigi. Ukończył studia na Wydziale Mechaniki Precyzyjnej Politechniki Warszawskiej. W latach 1964–1972 należał do Zrzeszenia Studentów Polskich, w którym pełnił funkcję przewodniczącego Rady Wydziałowej, sekretarza Rady Uczelnianej Politechniki Warszawskiej, sekretarza Rady Okręgowej w Warszawie i przewodniczącego Okręgowej Komisji Rewizyjnej. 13 czerwca 1969 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od 1 listopada 1972 do 30 czerwca 1975 był instruktorem, a następnie i starszym instruktorem komitetu dzielnicowego Warszawa Praga-Południe, po czym do 15 stycznia 1976 pracował jako instruktor Wydziału Organizacyjnego Komitetu Warszawskiego. W 1972 został członkiem Ochotniczej Rezerwy Milicji Obywatelskiej. W 1973 i 1975 uczestniczył w kursach I i II stopnia przy Wojewódzkim Ośrodku Kształcenia Ideologicznego. W 1974 i 1978 słuchacz Rocznego Studium Nauk Społecznych. Od 1976 pełnił funkcję przewodniczącego Stołecznego Komitetu ORMO Dzielnicy Warszawa Praga-Południe. W 1983 uczestniczył w 6-tygodniowym kursie w Akademii Nauk Społecznych przy Komitecie Centralnym Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego. Członek Związku Zawodowego Pracowników PZPR.

14 października 1988 objął urząd Wiceprezesa Rady Ministrów w rządzie Mieczysława Rakowskiego. Ponadto pełnił funkcję przewodniczącego Komitetu Przemysłu Obronnego Rady Ministrów, przewodniczącego Krajowej Rady ds. Mieszkaniowych i wiceprzewodniczącego Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów. Urzędowanie zakończył 12 września 1989.

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski^[1].

• Katalog IPN
• „Życie Warszawy” z 15 października 1988