Eugeniusz Stawiński
| Data i miejsce urodzenia |
23 września 1905 |
|---|---|
| Data śmierci |
28 lipca 1989 |
| Wiceprezes Rady Ministrów | |
| Okres |
od 4 maja 1956 |
| Przynależność polityczna | |
| Minister przemysłu lekkiego | |
| Okres |
od 2 kwietnia 1949 |
| Przynależność polityczna | |
| Następca | |
| Prezydent Łodzi | |
| Okres |
od 17 lutego 1947 |
| Przynależność polityczna |
Polska Partia Robotnicza / Polska Zjednoczona Partia Robotnicza |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
      
| |
Eugeniusz Stawiński (ur. 23 września 1905 w Łodzi, zm. 28 lipca 1989) – polski technik tkacki i polityk. Prezydent Łodzi (1947–1949), minister przemysłu lekkiego (1949–1968) i wiceprezes Rady Ministrów (1956), poseł do Krajowej Rady Narodowej oraz na Sejm PRL I, II i III kadencji.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Syn Antoniego i Marcjanny, uzyskał wykształcenie średnie. Od 1920 pracował w przemyśle włókienniczym. Działał w związkach zawodowych, w latach 30. był sekretarzem i przewodniczącym zarządu głównego Związku Zawodowego Pracowników Przemysłu Jedwabniczego. Podczas okupacji niemieckiej prowadził działalność konspiracyjną. Od 1945 do 1947 był sekretarzem generalnym zarządu głównego Związku Zawodowego Robotników i Pracowników Przemysłu Włókienniczego.
W latach 1930–1938 należał do Komunistycznej Partii Polski, od 1944 do Polskiej Partii Robotniczej, a od 1948 do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1948–1949 i 1968–1981 był członkiem Centralnej Komisji Rewizyjnej PZPR (od 1968 do 1980 członek prezydium CKR), zaś od 1949 zastępcą członka, a od 1956 do 1968 członkiem Komitetu Centralnego PZPR. Od lipca do października 1956 był zastępcą członka Biura Politycznego KC PZPR.
Był posłem do Krajowej Rady Narodowej oraz na Sejm PRL I, II i III kadencji. W okresie 1947–1949 był prezydentem Łodzi. Od 2 kwietnia 1949 do 11 kwietnia 1968 był ministrem przemysłu lekkiego w pięciu rządach. W okresie 4 maja–24 października 1956 był również wiceprezesem Rady Ministrów. Eugeniusz Stawiński był najdłużej kierującym tym samym resortem ministrem w historii Polski – 19 lat i 9 dni (6949 dni).
W 1981 był członkiem tzw. Komisji Grabskiego powołanej przez Komitet Centralny PZPR w celu ustalenia odpowiedzialności osobistej członków ekipy Edwarda Gierka[1].
Pochowany wraz z żoną Zofią z domu Tatar (1917–1989) na wojskowych Powązkach (kwatera C39-10-1)[2].
Wybrane odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1964)[3]
- Złoty Krzyż Zasługi (1946)[4]
- Medal im. Ludwika Waryńskiego (1986)[5]
- Medal 30-lecia Polski Ludowej
- Medal 40-lecia Polski Ludowej
- Medal 10-lecia Polski Ludowej
- Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1966)[6]
- Honorowa Odznaka Miasta Łodzi (1960)[7]
- Pamiątkowy Medal z okazji 40. rocznicy powstania Krajowej Rady Narodowej (1983)[8]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ „Dziennik Łódzki”, nr 86 (9837), 1–3 maja 1981, s. 2.
- ↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie.
- ↑ Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, Nr 170 z 20 lipca 1964.
- ↑ M.P. z 1946 r. nr 25, poz. 41.
- ↑ „Życie Partii”, styczeń–marzec 1987, s. 55.
- ↑ Nadzwyczajna sesja Sejmu, „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22 lipca 1966, s. 1.
- ↑ Uchwała nr 2/7/60 Prezydium Rady Narodowej m. Łodzi z dnia 12 stycznia 1960 roku w sprawie nadania Odznaki Honorowej m. Łodzi, bc.wbp.lodz.pl, 12 stycznia 1960.
- ↑ Uhonorowani pamiątkowymi medalami, „Trybuna Robotnicza”, nr 307, 30 grudnia 1983, s. 3.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Warszawa 1991
- Informacje w BIP IPN
- Profil na stronie Biblioteki Sejmowej
| W dniu zaprzysiężenia |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
.jpg)
| Do 1815 |
|
|---|---|
| Królestwo Polskie | |
| II Rzeczpospolita (1919–1939) | |
| Polska Ludowa (1945–1989) | |
| III Rzeczpospolita (od 1989) |
|
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
