Flammpanzer III

Dane podstawowe
Państwo	III Rzesza
Producent	Wegmann
Typ pojazdu	Samobieżny miotacz ognia
Trakcja	Gąsienicowa
Załoga	5
Historia
Wycofanie	1945
Egzemplarze	100
Dane techniczne
Silnik	V-12, chłodzony cieczą silnik typu Maybach HL 120TRM o mocy 265 KM
Poj. zb. paliwa	320 l
Długość	6,41 m
Szerokość	2,97 m
Wysokość	2,50 m
Masa	23,8 t
Osiągi
Prędkość	40 km/h
Zasięg pojazdu	155 km na drodze, 95 km w terenie
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 × miotacz ognia Flammenwerfer kal. 14 mm (ilość mieszanki zapalającej – 1020 l) 2 × karabin maszynowy MG 34 kal. 7,92 mm (zapas amunicji – 3450 szt.)
Użytkownicy
III Rzesza
Multimedia w Wikimedia Commons

Flammpanzer III (Sd.Kfz. 141/3) – niemiecki samobieżny miotacz ognia na podwoziu czołgu Panzerkampfwagen III, używany podczas II wojny światowej.

Niemieckie Biuro Uzbrojenia (Heereswaffenamt) usatysfakcjonowane powodzeniem miotacza ognia wyposażonego w pompę Koebe, montowanego w drugiej serii Flammpanzerów B2(f), zleciło zainstalowanie takiego samego miotacza w wieży czołgu Panzerkampfwagen III. Jako podstawowy czołg do przeróbki wybrano wersję Ausf. M. Pozostawiono karabin maszynowy MG 34 w kadłubie oraz drugi zamontowany współosiowo z miotaczem ognia w wieży. Niewielki silnik Auto-Union napędzał pompę, która czerpała mieszankę zapalającą z dwóch zbiorników o łącznej pojemności 1020 litrów. Zapłonu mieszanki zapalającej dokonywano za pomocą iskrownika. W zakładach Wegmann w Kassel wyprodukowano 100 Flammpanzerów III, do których podwozia dostarczono z zakładów MIAG. Pojazdy te były zgrupowane zazwyczaj w oddziałach wielkości plutonu i brały udział w walkach we Włoszech i na froncie wschodnim.

• 
  Flammpanzer III we Włoszech, rok 1943
• 
  Flammpanzer III w ZSRR, rok 1943

• David Doyle: Niemieckie pojazdy II wojny światowej. Poznań (Polska): Vesper, 2005 (świat), 2012 (Polska), s. 248. ISBN 978-83-7731-080-9.