Chrcynno
| wieś | |
 Zabytkowy neogotycki pałac z 1845 roku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) | |
| Strefa numeracyjna |
23 |
| Kod pocztowy |
05-190[4] |
| Tablice rejestracyjne |
WND |
| SIMC |
0119876 |
Położenie na mapie gminy Nasielsk  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
Położenie na mapie powiatu nowodworskiego  | |
 52°34′21″N 20°51′40″E/52,572500 20,861111[1]
| |
Chrcynno – dawniej Chrzcinno, wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie nowodworskim, w gminie Nasielsk[5][6]. około 45 km na północ od Warszawy.
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0119882 | Adamowo | część wsi |
W latach 1962–1973 wieś należała i była siedzibą władz gromady Chrcynno, wcześniej w gromadzie Krzyczki. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
W Chrcynnie znajduje się odrestaurowany neogotycki pałac z 1845 roku. Była to wiejska rezydencja Jana Koźmińskiego, właściciela dóbr nasielskich. Jej projekt i budowę powierzono Henrykowi Marconiemu, legendarnemu miłośnikowi stylu neogotyckiego. W 1846 r. pałac nabył działacz gospodarczy i polityczny Aleksander Kurtz, gorliwy patriota, który na skutek udziału w Powstaniu Styczniowym musiał wyemigrować z Królestwa Polskiego do Krakowa. Przed wyjazdem majątek przekazał żonie i synowi.Później przeszedł w posiadanie rodziny Rościszewskich. Podczas drugiej wojny światowej niemieccy żołnierze wykorzystali pałacyk jako biura a przyległe terany zamienili w lotnisko. Następnie obiekt przeszedł we władanie żołnierzy sowieckich, którzy wynosząc się z niego w grudniu 1945 roku celowo wysadzili pałacyk w powietrze pozostawiając jedynie ruiny[7].
W 1975 r. ruiny pałacu wykorzystano podczas kręcenia zdjęć do filmu „Beniamiszek” w reżyserii Włodzimierza Olszewskiego, z Boguszem Bilewskim, Januszem Gajosem i Maciejem Damięckim w rolach głównych[7].
W 1993 roku ruiny pałacyku wraz z resztą posiadłości nabył prywatny inwestor po to by w 1999 roku odsprzedać je innemu inwestorowi, który wpierw zajął się rozwijaniem na tym terenie stadniny koni czystej krwi arabskiej. W końcu jednak podjął się odbudowy pałacu przywracając mu dawną świetność.
Dawne poniemieckie lotnisko należące od 2012 do Aeroklubu Warszawskiego[8], posiada dwie trawiaste drogi startowe (kierunki 10/28 oraz 15/33). Obecnie użytkowane jako lądowisko. Ponadto znajduje się tam wybudowany w czasie II wojny światowej betonowy pas startowy, który ze względu na stan techniczny nie jest używany. Pas ten został w znacznym stopniu zniszczony po zajęciu lotniska przez Rosjan. Obecnie z lądowiska realizowane są loty ze skoczkami spadochronowymi, a także loty motolotniowe, paralotniowej i sporadycznie również loty szybowcowe.
Poza pałacem i lotniskiem znajduje się tutaj także nieczynna stacja radiolokacyjna (obecnie pole paintballowe itp.).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 16479
- ↑ Wieś Chrcynno w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2017-04-21], liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2019-09-29].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 154 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ a b Adam Mazurek, Pałac w Chrcynnie malowany marzeniami [online], Świat Rezydencji.pl [dostęp 2018-07-16] (pol.).
- ↑ Rejestr lotnisk i ewidencja lądowisk. Urząd Lotnictwa Cywilnego. [dostęp 2018-07-16]. (pol.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Chrcynno, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 642.
- Chrcynno, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 326.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
