Albatros D.XII

Pierwszy prototyp myśliwca Albatros D.XII o numerze 2210/18
Dane podstawowe
Państwo	Cesarstwo Niemieckie
Producent	Albatros-Werke GmbH
Typ	samolot myśliwski
Konstrukcja	dwupłat
Załoga	1
Historia
Data oblotu	marzec 1918
Liczba egz.	2
Dane techniczne
Napęd	Mercedes D.IIIa
Moc	132 kW (180 KM)
Wymiary
Rozpiętość	8,2 m
Długość	5,78 m
Wysokość	2,8 m
Powierzchnia nośna	19,84 m²
Masa
Własna	580 kg
Startowa	760 kg
Osiągi
Prędkość maks.	180 km/h
Prędkość wznoszenia	54 min na 8000 m
Pułap	8000 m
Długotrwałość lotu	1 h
Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 km kal. 7,92 mm
Multimedia w Wikimedia Commons

Albatros D.XII – niemiecki dwupłatowy samolot myśliwski z końca I wojny światowej, zaprojektowany i zbudowany w wytwórni Albatros-Werke GmbH w Berlinie. Maszyna wzięła udział w dwóch konkursach samolotów myśliwskich w Adlershof w 1918 roku, jednak nie była lepsza od konkurentów i w rezultacie nie weszła do produkcji seryjnej. D.XII był ostatnim myśliwcem firmy Albatros skonstruowanym podczas I wojny światowej.

Po zbudowaniu w 1917 roku nieudanego, choć produkowanego masowo modelu D.V, zakłady Albatros-Werke GmbH usiłowały odzyskać utraconą reputację, projektując nowe typy myśliwców^[1]. Jednak wysiłki konstruktorów, których rezultatem były dwupłaty D.VI, D.VII, D.IX i D.X oraz trójpłaty Dr.I i Dr.II, nie przyniosły oczekiwanych efektów – żaden z myśliwców nie został zamówiony przez Luftstreitkräfte^[2]. Na początku 1918 roku powstały kolejne, nowe modele Albatrosów – napędzany silnikiem birotacyjnym D.XI oraz właśnie D.XII^[3]. Ta ostatnia konstrukcja miała drewniany kadłub z płaskimi bokami zapożyczony z modelu D.X i tradycyjny napęd w postaci silnika rzędowego Mercedes D.IIIa^[4][5].

Pierwszy prototyp o numerze rejestracyjnym 2210/18 został oblatany w marcu 1918 roku^[4][5]. Drugi prototyp o numerze 2211/18 wyposażono w nowy silnik rzędowy BMW IIIa i niewyważone lotki, a także w podwozie Bohme z amortyzatorami pneumatycznymi^[4][5]. Jego pierwszy lot odbył się w kwietniu 1918 roku^[5]. Pierwszy egzemplarz Albatrosa D.XII wziął udział w drugim konkursie na samolot myśliwski w Adlershof w czerwcu 1918 roku, a drugi wystawiono do trzeciego konkursu, który odbył się w październiku^[4][5]. Samolot okazał się jednak gorszy od konkurentów i nie został skierowany do produkcji seryjnej^[3].

Albatros D.XII był ostatnim myśliwcem tej firmy skonstruowanym podczas I wojny światowej^[4].

Albatros D.XII był jednosilnikowym, jednoosobowym dwupłatem myśliwskim konstrukcji drewnianej^[4]. Długość samolotu wynosiła 5,78 metra, a rozpiętość skrzydeł 8,2 metra^[4][5]. Powierzchnia nośna wynosiła 19,84 m²^[4][5]. Masa pustego płatowca wynosiła 580 kg, zaś masa startowa – 760 kg^[4][5]. Wysokość samolotu wynosiła 2,8 metra^[5].

Napęd pierwszego prototypu stanowił chłodzony cieczą 6-cylindrowy silnik rzędowy Mercedes D.IIIa o mocy 132 kW (180 KM) przy 1400 obr./min, zaś drugi egzemplarz napędzany był także 6-cylindrowym, chłodzonym cieczą silnikiem rzędowym BMW IIIa o mocy 136 kW (185 KM)^[4][a]. Prędkość maksymalna samolotu z silnikiem Mercedesa wynosiła 180 km/h, zaś długotrwałość lotu 1 godzinę^[4][5]. Maszyna osiągała maksymalny pułap 8000 metrów w czasie 54 minut^[5].

Samolot uzbrojony był w dwa stałe zsynchronizowane karabiny maszynowe LMG 08/15 kalibru 7,92 mm^[5].

• Peter Gray, Owen Thetford: German Aircraft of The First World War. New York: Doubleday & Company, Inc., 1970. ISBN 0-370-00103-6. (ang.).
• William Green, Gordon Swanborough: The Complete Book of Fighters. New York: Smithmark, 1995. ISBN 978-0-8317-3939-3. (ang.).
• Tomasz J. Kowalski: Albatros D.I–D.V. Lublin: Oficyna Wydawnicza KAGERO, 2006. ISBN 83-60445-00-1.

• Sylwetka samolotu Albatros D.XII w serwisie «Уголок неба». airwar.ru. [dostęp 2023-06-26]. (ros.).