Edgar Morin

(2022)
Biografía
Nacemento	(fr) Edgar Nahoum 8 de xullo de 1921 (103 anos) 9.º arrondissement de Paris (Francia)
Director de investigación do CNRS
Datos persoais
País de nacionalidade	Francia
Relixión	Ateísmo
Educación	Facultade de Dereito de París
Actividade
Campo de traballo	Epistemoloxía, socioloxía, ambiente, política e complex thinking (en)
Ocupación	filósofo , membro da resistencia francesa , sociólogo , director de cinema
Empregador	Centre national de la recherche scientifique École des hautes études en sciences sociales (pt)
Partido político	Partido Comunista Francés (1941–1951)
Movemento	Filosofía continental, Socioconstrutivismo (pt) e antropoloxía
Influencias	Martin Heidegger, Cornelius Castoriadis, Vladimir Jankélévitch (pt) , Maurice Merleau-Ponty e Heráclito de Éfeso
Lingua	Lingua francesa e lingua castelá
Obra
Obras destacables (1977) La Méthode (en)
Doutorando	Claude Fischler, Chris Southcott (pt) , Jean Viard (pt) , Nicole Lapierre e Bernard Dagenais (en)
Arquivos en	Institute for Contemporary Publishing Archives (en) [ 187MOR]
Familia
Cónxuxe	Sabah Abouessalam (2012–) Edwige Morin (1978–2008), morte do cónxuxe Johanne Harrelle (1972–)
Fillos	Véronique Grappe-Nahoum (pt)  () Irène Nahoum  ()
Premios (13 de xullo de 2021)  Gran Cruz da Lexión de Honra (5 de outubro de 2016)  grande oficial da Lexión de Honra (14 de novembro de 2012)  Grande Oficial da Orde Nacional do Mérito (2007)  doutor honoris causa pola Universidade Laval (2004)  doutor honoris causa pola Universidade de Valencia (1994)  Prêmio Internacional Catalunha (pt) (1989)  Viareggio-Versilia International Prize (en) (1987)  Prix Européen de l'Essai Charles Veillon (en) (1983)  Prix Halphen (en)  honorary doctorate from the Pontifical Catholic University of Peru (en)  Honorary degree of the University of Macerata (en)  Knight Officer of the Order of Civil Merit (Spain) (en)  Order of Merit of the Principality of Liechtenstein (en)  Orde Militar de Sant'Iago da Espada  doutor honoris causa pola Universidade Libre de Bruxelas  Honorary doctorate from the University of Geneva (en)  Gran Cruz da Orde de Santiago da Espada  doutor honoris causa pola Universidade Nacional Maior de San Marcos  honorary doctor of Veracruzana University (en)  Orde do Mérito Civil  Comendador das Artes e as Letras  honorary doctor of the University of Santiago, Chile (en)

Edgar Morin, nado en París o 8 de xullo de 1921, é un sociólogo francés.

Ligado á Fronte Popular francesa e comprometido coa II República Española, dende moi cedo asumiu o marxismo. Durante a segunda guerra mundial militou na resistencia, participou na liberación de París e na posguerra foi tenente do exército de ocupación francés en Alemaña. Afiliouse ao Partido Comunista Francés. As súas posicións contrarias ao stalinismo, levárono a distanciarse do partido ata a súa expulsión en 1951.

En 1950 entrou no Centre national de la reserche scientifique e máis tarde fundou a revista Arguments. Na Bretaña realizou un traballo de etnoloxía contemporánea. Fundou e dirixe o Centro d´etudes de comunication de masse

Moi comprometido coa axitación estudantil, foi un dos teóricos do maio do 68. Ás súas viaxes por Latinoamérica sensibilízano coas culturas indíxenas e afro-brasileiras.

Contrario á Guerra de Alxeria, estivo preto de posicións pacifistas. Así malia ás súas orixes xudeu-sefardíes, manifestouse crítico con Israel nas súas relacións con Palestina.

Conta con distincións de grande prestixio como a medalla de ouro da UNESCO,Comendadeur da Lègion d´honneur, a Ordem de Sant-Iago da Espada de Portugal ou o Premio internacional de Cataluña.

Defende a transdisciplinariedade e o pensamento complexo. É un dos pais da teoría da complexidade. Nel inflúe a cibernética, os sistemas, a xenética e a informática. Propón unha refundación antropolítica, unha nova toma de conciencia da comunidade de destino terrestre, o planeta como patria. A cultura actual pertence á prehistoria. Todas as grandes creacións foron impensables antes de producírense e todo o afortunado que leva ocorrido na historia foi no seu día improbable.Estes e outros factores son principios de esperanza na desesperanza. Quedan, xa que logo, posibilidades cerebrais e antropolóxicas no proceso de humanización. Isto non significa caer nun optimismo superficial pois ningún desenvolvemento se adquire para sempre e existe un principio de degradación que reclama unha rexeneración sempre incerta.

• Autocritique (1959)
• Le Paradigma perdu: la nature humaine (1973)
• Terre-patrie (1993)
• La Méthode (1977-2004)
• Le chamin de l´espérance (con Stephane Hassel)