Ana I de Rusia

Biografía
Nacemento	28 de xaneiro de 1693 (Xuliano) Moscova
Morte	17 de outubro de 1740 (Xuliano) (47 anos) San Petersburgo
Causa da morte	nefropatía
Lugar de sepultura	Catedral de San Pedro e San Paulo de San Petersburgo
Emperador de todas as Rusias
5 de febreiro de 1730 (Xuliano) – 28 de outubro de 1740 (Xuliano) ← Pedro II de Rusia – Iván VI de Rusia →
Xefe da Casa dos Romanov
Datos persoais
País de nacionalidade	Tsarato ruso Imperio Ruso
Relixión	Cristianismo ortodoxo
Actividade
Ocupación	política
Lingua	Lingua rusa
Outro
Título	Emperador de todas as Rusias
Familia	Dinastía Romanov
Cónxuxe	Frederico Guilherme, Duque da Curlândia (1710 (Xuliano), 1710–)
Pais	Iván V de Rusia   e Praskovia Feodorovna Saltykova (pt)
Irmáns	Praskovia Ivanovna da Rússia (pt) , Catarina Ivanovna da Rússia (pt) , Maria Ivanovna (en) e Theodosia Ivanovna (en)
Premios  Orde de Santo Alexandre Nevsky  Orde de Santo André  Dame Grand Cordon of the Order of Saint Catherine (en)
Sinatura

Ana Ivanovna, tamén coñecida como Ana I de Rusia (en ruso: А́нна Иоа́нновна), nada o 28 de xaneiro^xul./ 7 de febreiro de 1693^greg. e finada o 7 de outubro^xul./ 18 de outubro de 1740^greg., foi Tsarina do Imperio Ruso de 1730 a 1740.

Ana era filla de Iván V, e pólo tanto sobriña de Pedro o Grande. Ana casou con Federico Guillerme, Duque de Curlandia en novembro de 1710, pero na viaxe de regreso a San Petersburgo, en xaneiro de 1711, o seu marido morreu. Ana continuou como Duquesa de Curlandia (agora occidental) de 1711 ata 1730, co residente ruso, Peter Bestuzhev, como conselleiro. Non volveu a casar tras a morte do seu marido.

Coa morte de Pedro II, Supremo Consello Privado ó cargo do príncipe Dmitri Galitzine consagrou a Ana emperatriz en 1730. O Consello tiña a esperanza de que ela sería grata aos nobres pola súa fortuna inesperada e continuaría sendo unha figura de proa no mellor dos casos, e maleable no peor dos casos. Coa esperanza de establecer unha monarquía constitucional en Rusia, Ana foi convencida para asinar os artigos que limitaban o seu poder. Porén, estes non resultaron un gran problema para acabar establecendo un réxime autocrático.

Ana estableceu unha alianza con Carlos VI do Sacro Imperio Romano Xermánico e leva a Rusia a participar na Guerra de Sucesión Polaca, colocando no trono de Polonia ó seu candidato Augusto III.

No 1735 ataca ó Imperio Otomán. pero Carlos VI firma unha paz a parte que obriga a Rusia a suspender as hostilidades e a devolver todas as súas conquistas, coa excepción de Azov, durante o seu goberno, iniciouse a expansión de Rusia cara Asia Central.

Ana finou o 28 de outubro de 1740, e, ó igual que o seu antecesor, sen herdeiros directos, e nomeou ó seu sobriño Iván, que só tiña uns meses de vida, como sucesor.

v c e Soberanos de Vladimir-Suzdal, Gran Ducado de Moscova, Tsarato de Rusia e o Imperio Ruso
Grandes Príncipes	Iuri Dolgorukiy Andrei I Bogolyubsky Miguel de Vladimir Vsevolod de Rusia Iuri II de Vladimir Constantino de Rostov Iuri II de Vladimir Iaroslav II de Vladimir Sviatoslav III de Vladimir Andrei II de Vladimir Alexandre Nevski Yaroslav de Tver Basilio de Kostroma Demetrio de Pereslavl Andrei de Gorodets Miguel de Tver Iury de Moscova Demetrio de Tver Alexandre de Tver Iván I Simeón de Rusia Ivan II Demetrio de Suzdal Demetrio Donskoy Basilio I Basilio II Iván III Basilio III
Tsares	Iván IV de Rusia Simeón Bekbulatovich (O Tsar falso) Teodoro I Boris Godunov Teodoro II Demetrio I Basilio IV Ladislau IV Miguel I Alexis Teodoro III Iván V e Pedro I de Rusia (co-tsares) Pedro I de Rusia
Emperadores	Pedro I Catarina I Pedro II Ana Iván VI Isabel I Pedro III Catarina II Paulo Alexandre I Nicolao I Alexandre II Alexandre III Nicolao II