پخش همگانی، سخن‌پراکنی، همه‌فرستی یا رسانه (در تعاریف مخابراتی و ارتباطات رادیویی) (به انگلیسی: broadcasting),^[۱] پخش و انتشار پیام‌های شنیداری و/یا دیداری به مخاطب است. مخاطب می‌تواند عموم مردم باشد یا زیرمجموعهٔ نسبتاً بزرگی از کل، مثلاً کودکان یا جوانان. سخن‌پراکنی بخش بسیار بزرگی از رسانه‌های گروهی را می‌سازد. سخن‌پراکنی برای یک دامنهٔ بسیار باریک از مخاطبان را محدودفرستی یا باریک‌فرستی (narrowcasting) می‌گویند.

به‌طور تاریخی، انواع گوناگونی از رسانه‌های سخن‌پراکنی الکترونیکی وجود داشته‌است:

• سخن‌پراکنی تلفنی (۱۸۸۱–۱۹۳۲): از نخستین انواع سخن‌پراکنی الکترونیکی است (با صرف‌نظر از شرکت‌های تلگرافی). سخن‌پراکنی تلفنی با اختراع سامانهٔ تئاتر تلفنی که امکان شنیدن به اپرا و تئاتر را از طریق خطوط تلفن ممکن می‌ساخت، آغاز شد. همچنین با خدمات روزنامه تلفنی رشد یافت.
• همه‌فرستی رادیویی (آزمایشی از ۱۹۰۶، تجاری از ۱۹۲۰): سخن‌پراکنی رادیویی با پخش شنیداری از طریق هوا آنچنان که امواج رادیویی از یک فرستنده به یک آنتن و سپس به دستگاه دریافت‌کننده می‌رفت صورت می‌گرفت.
• همه‌فرستی تلویزیونی (آزمایشی از ۱۹۲۵، تجاری از سال‌های ۱۹۳۰): این رسانه ویدئوبرنامه‌ای توسط عامهٔ مردم مدت‌ها در انتظار بود، تا اینکه برای رقابت با هم‌نیای قدیمی‌تر خود رادیو، به سرعت ارتقاء پیدا کرد.
• رادیوی کابلی (از ۱۹۲۸) و تلویزیون کابلی (از ۱۹۳۲): هر دویشان با کابل هم‌محور که به‌عنوان رسانه (محیط) انتقال برای برنامه‌های تولیدی در ایستگاه رادیو یا تلویزیون بود کار می‌کردند.
• تلویزیون ماهواره‌ای (از حدود ۱۹۷۴) و رادیوی ماهواره‌ای (از حدود ۱۹۹۰): که برای پخش مستقیم به خانه بود، که ترکیبی از پخش رادیویی و/یا تلویزیونی با پخش ماهواره‌محور بود.
• وب‌پراکنی (Webcasting) ویدئو/تلویزیون (از حدود ۱۹۹۳) و صوتی/رادیو (از حدود ۱۹۹۴): که ترکیبی از پخش ایستگاهی رادیو و تلویزیون با وب‌پراکنی اینترنت‌محور بود.

• استودیو تلویزیونی
• تلویزیون اینترنتی
• رادیو اینترنتی

• Broadcasting، ویکی‌پدیای انگلیسی، برداشت شده در ۲۲ خرداد ۱۳۸۹.

ن ب و مطالعات ارتباطات
موضوعات و اصطلاحات	ارتباطات زیستی سخن‌پراکنی ارتباط ارتباطات با واسطه کامپیوتر گفتگو تاریخ ارتباطات اطلاعات ارتباطات بینافرهنگی / ارتباطات بینافردی / ارتباطات درون‌فردی رسانه گروهی معنا (فلسفه زبان) بوم‌شناسی رسانه‌ها فراارتباطات مدل‌های ارتباطی رسانه‌های جدید ارتباط غیرکلامی پروپاگاندا خواندن گفتار نماد مخابرات نظریه متن و گفتمان نوشتن
زیرشاخه‌ها	طراحی ارتباطات علوم ارتباطات نظریه ارتباطات ارتباطات بحران ارتباطات میان‌فرهنگی ارتباطات توسعه تحلیل گفتمان ارتباطات زیست‌محیطی ارتباطات سلامت ارتباطات بین‌المللی ارتباط جمعی مطالعات رسانه‌ای ارتباطات فرامرزی باواسطه ارتباطات سازمانی ارتباطات سیاسی مدیریت ریسک ارتباطات دربارهٔ علم ارتباطات فنی ارتباط دیداری
زمینه‌های مرتبط	تحلیل مکالمه نظریه انتقادی مطالعات فرهنگی بلاغت دیجیتال نقد فیلم تفسیر میراث روزنامه‌نگاری عکاسی خبری زبان‌شناسی فلسفه زبان علم سیاست کاربردشناسی روابط عمومی بلاغت نشانه‌شناسی زبان‌شناسی اجتماعی جامعه‌شناسی فرهنگ تئاتر
پژوهشگران	تئودور آدورنو رولان بارت گرگوری بیتسون والتر بنیامین کنت بورک مانوئل کاستلز نوآم چامسکی رابرت کریگ فیشر فلاسر جرج گربنر اروینگ گافمن یورگن هابرماس ماکس هورکهایمر آلدوس هاکسلی هارولد اینیس رومن یاکوبسن جانیس وندل جانسون کینکاید اندرو بی. لیپمن نیکلاس لومان هربرت مارکوزه مارشال مک‌لوهان جورج هربرت مید نیک مورگان والتر جی. اونگ ونس پکارد چارلز سندرز پرس نیل پستمن نورا کروز کبرال آی.ای. ریچاردز اورت راجرز ویلبر شرام دانیل لرنر جیمز تنکارد دبورا تنن ماکس ورتایمر
رده سازمان‌ها پژوهشگران