I Barbòṅ (Barbóni par cal dóni), cgnusû anc cuma Strasòṅ, Sénsa Téǵ, Sénsa Cà, Vagabónd o Piucióś, i èṅ dal parsòni ch'i vìv'n in strada sénsa bèsi e sénsa lavōr, ch'i scàmpan cum i pōlan, dmandànd la limòśna o andànd a magnàr a la Caritas. Ad nòt i s quàcian cun di stras, di giurnài o di cartòṅ, adès i n pōlan gnanc piò punsàr in dal stasiòṅ di trêṅ parchè 'd nòt i li sèran par paràr-i via.

A n gh'è mia da cunfónd'r-i c'n i sigàgn ch'i èṅ 'n àtar quèl. Un barbòṅ al pōl ès'r un tisi ch'l à sarnî lò ad far cla vita lè o anc un daśgrasiâ ch'al s è adatâ.

In Itàglia i èṅ cgnusû cuma Barboni ma a 'l dè 'd incō i s dróv'n invéci dimóndi 'l paròli Homeless (da 'l ingléś) e specialmènt Clochard (da 'l francéś) prununsiâ anc mâł /klo'ʃard/ (cuma s'i fùsan dal fémni) sénsa pò gnanc dar a mènt ch'in Frància i n la dróan piò da cal pès parchè l'è na paròla ch'l'ufénd (la vōl dir supàs o campanàr sòp), a 'l sò pòst i aṅ sarnî Sans-abri.

Referénsi