Светлагорская нізіна
Каардынаты: 52°38′00″ пн. ш. 29°44′00″ у. д.HGЯO
Размяшчэнне	Беларусь
Светлагорская нізіна

Светлагорская нізіна — геамарфалагічны раён Перадпалесся, марэнна-водна-ледавіковая нізіна размешчана на стыку Мінскай, Магілёўскай і Гомельскай абласцей Беларусі. Мяжуе з Бабруйскай, Салігорскай і Цэнтральнабярэзінскай раўнінамі на поўначы і крайнім паўночным усходзе, Стрэшынскай і Васілевіцкай нізінамі на ўсходзе і крайнім паўднёвым усходзе, Слуцка-Арэскай і Азарыцкай нізінамі на захадзе і поўдні.

У тэктанічных адносінах тэрыторыя прымеркавана да зоны сучлянення Прыпяцкага прагіну і Бабруйскага пахаванага выступу Беларускай антэклізы, падзеленых Паўночна-Прыпяцкім разломам. На поўначы глыбіня залягання крышталічных парод вагаецца ад 300 да 800 м, на поўдні ад 3000 да 6000 м. Магутнасць антрапагенавай тоўшчы складае 40-60 м, у лагчынах ледавіковага выворвання да 180 м. Даантрапагенавая паверхня складзена пераважна пяскамі палеагена, рэдка неагена, у паўночнай частцы мергельна-мелавымі, юрскімі і дэвонскімі тоўшчамі.

Паверхня слаба нахілена на поўдзень. Максімальная адзнака рэльефу 166 м.

Асноўную тэрыторыю займае спадзістахвалістая водна-ледавіковая нізіна са слаба затарфаванымі паніжэннямі. Шырока прадстаўлены фрагменты спадзістахвалістай марэннай раўніны з тэрмакарставымі западзінамі. Пашыраны эолавыя формы рэльефу (грады, дзюны, бугры, дэфляцыйныя катлавіны, масівы перавяваных пяскоў), яры і балкі на бартах рачных далін. На поўдні і крайняй поўначы сустракаюцца ўчасткі азёрна-алювіяльнай нізіны з плоскім рэльефам.

Гідраграфічная сетка адносіцца да сістэмы Дняпра і Прыпяці. Тэрыторыя дрэнуецца Бярэзінай (на ўсходзе), Пціччу і іх прытокамі. Шырыня далін рэк Пціч і Бярэзіна дасягае 5 км, выгіны рэк абумоўлены маладымі тэктанічнымі рухамі ў Паўночна-Прыпяцкім разломе. Пры перасячэнні гэтай структуры даліны робяцца вузкімі (0,3–0,5 км), узрастае іх глыбіня. Большасць малых рэк раёна каналізавана. Большасць балот меліяравана.

Глебы ў асноўным дзярнова-падзолістыя, у паніжэннях дзярнова-глеяватыя і глеевыя, тарфяна-балотныя, па далінах рэк поймавыя (алювіяльныя).

Пашыраны хваёвыя лясы, якія чаргуюцца з бярэзнікамі і чорнаалешнікамі, сустракаюцца шыракаліста-хваёвыя і шыракаліста-яловыя лясы.

• Бакарасов В. А. Светлогорская низина // Природа Беларуси. Энциклопедия. В 3 томах. Том 1. Земля и недра. — Минск: Беларуская энцыклапедыя, 2010. — 464 с. — ISBN 978-985-11-0472-3 (руск.)

Рэльеф Беларусі
Узвышшы	Аляхновіцкае Аршанскае Асвейская града Ашмянскае Барысаўская града Браслаўская града Валожынскае Ваўкавыскае Віцебскае Гарадоцкае Горацка-Мсціслаўскае Гродзенскае Докшыцкае Івянецкае Канстанцінаўская града Капыльская града Лагойскае Лукомскае Мазырская града Мінскае Навагрудскае Нешчардаўскае Плешчаніцкае Пышнагорскае Радашковіцкае Свірская града Свянцянскія грады Слонімскае Ушацка-Лепельскае Юравіцкае
Раўніны	Алаўская Аршанска-Магілёўская Бабруйская Баранавіцкая Вілейская Воранаўская Высокаўская Заборская Загароддзе Капаткевіцкая Касцюковіцкая Косаўская Крывіцкая Лагішынская Лідская Люсінаўская Мазырска-Лельчыцкая Маларыцкая Нараўска-Ясельдзінская Нарачанская Пружанская Прыбужская Пухавіцкая Салігорская Свяцілавіцкая Сенненская Слаўгарадская Стаўбцоўская Столінская Хойніцка-Брагінскія вышыні Церахоўская Цэнтральнабярэзінская Чашніцкая Чачорская Шумілінская
Нізіны	Азарыцкая Брэсцкая Васілевіцкая Верхнебярэзінская Верхнянёманская Верхняпрыпяцкая Вятчынская Дзісненская Жыткавіцкая Камарынская Лунінецкая Лучоская Полацкая Прыдняпроўская Рэчыцка-Сожская Светлагорская Скідальская Слуцка-Арэская Стрэшынская Суражская Сярэднянёманская Сярэдняпрыпяцкая Убарць-Славечанская Хойніцкая Ясельдзінска-Слуцкая