Рональд Джордж Норыш
| Рональд Джордж Норыш | |
|---|---|
 | |
| Дата нараджэння | 9 лістапада 1897[1][2][…] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 7 чэрвеня 1978[1][2][…] (80 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Грамадзянства | |
| Род дзейнасці | хімік, выкладчык універсітэта |
| Навуковая сфера | хімія |
| Месца працы | |
| Альма-матар | |
| Навуковы кіраўнік | Eric Rideal[d] |
| Член у | |
| Узнагароды |
член Лонданскага каралеўскага таварыства[d] (5 ліпеня 1936) Фарадэеўская лекцыя[d] (1965)  Бэйкераўская лекцыя[d] (1966) Meldola Medal and Prize[d] (1926) медаль Дэві[d] (1958)  Longstaff Prize[d] (1969) |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
.svg){kind=small}
Рональд Джордж Рэйфард Норыш (англ.: Ronald George Wreyford Norrish; 9 лістапада 1897, Кембрыдж, Вялікабрытанія — 7 чэрвеня 1978, Кембрыдж, Вялікабрытанія) — брытанскі хімік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па хіміі ў 1967 годзе[3][4].
Адукацыя і маладыя гады
Норыш нарадзіўся ў Кембрыджы і атрымаў адукацыю ў школе Перс і каледжы Эмануэль у Кембрыджы[5]. Ён быў вучнем Эрыка Райдэла.
Кар’ера і даследаванні
Норыш быў у палоне пад час Першай сусветнай вайны, а пазней з сумам пракаментаваў, што шмат яго сучаснікаў і патэнцыйных канкурэнтаў у Кембрыджы не выжылі ў вайну. Ваенныя звесткі паказваюць, што другі лейтэнант Каралеўскай артылерыі Норыш прапаў без вестак (трапіў у палон) 21 сакавіка 1918 года. Норыш вярнуўся ў каледж Эмануэль у якасці навуковага супрацоўніка ў 1925 годзе і пазней стаў загадчыкам кафедры фізічнай хіміі ў Кембрыджскім універсітэце. На працягу многіх гадоў кафедра фізічнай хіміі займала левы бок будынка Lensfield Road, а да іншай кафедры «хіміі» (якая ўключала арганічную, тэарэтычную і неарганічную хімію), пад кіраўніцтвам лорда Аляксандра Рабертуса Тода, можна было дабрацца, павярнуўшы направа ля галоўнага ўваходу. Абедзве кафедры мелі асобны адміністрацыйны, тэхнічны і акадэмічны персанал, пакуль яны не аб’ядналіся ў адзін хімічны факультэт пад кіраўніцтвам Джона Мэрыга Томаса ў пачатку 1980-х гадоў. Норыш даследаваў фотахімію, выкарыстоўваючы бесперапынныя крыніцы святла (у тым ліку пасля вайны — пражэктары).
Узнагароды
Норыш быў абраны членам Каралеўскага таварыства ў 1936 годзе. У выніку распрацоўкі флэш-фоталізу Норыш быў ганараваны Нобелеўскай прэміяй па хіміі ў 1967 годзе разам з Манфрэдам Эйгенам і Джорджам Портэрам[6] за даследаванне надзвычай хуткіх хімічных рэакцый[5]. Адно з яго дасягненняў — стварэнне рэакцыі Норыша.
У Кембрыджы Норыш кіраваў Разаліндай Франклін, будучай даследчыцай ДНК і калегай Джэймса Уотсана і Фрэнсіса Крыка, і ў іх адносінах быў пэўны канфлікт[7].
Зноскі
- ↑ а б Ronald George Wreyford Norrish // Brockhaus Enzyklopädie
- ↑ а б Ronald G. W. Norrish // Store norske leksikon — 1978. — ISSN 2464-1480
- ↑ Norrish’s Nobel Foundation biography
- ↑ Norrish’s Nobel Lecture Some Fast Reactions in Gases Studied by Flash Photolysis and Kinetic Spectroscopy
- ↑ а б Ronald George Wreyford Norrish (1897 – 1978)(недаступная спасылка). Emmanuel College, Cambridge. Архівавана з першакрыніцы 30 верасня 2006. Праверана 25 кастрычніка 2021.
- ↑ Fleming, G. R.; Phillips, D. (2004). "George Porter KT OM, Lord Porter of Luddenham. 6 December 1920 – 31 August 2002: Elected F.R.S. 1960". Biographical Memoirs of Fellows of the Royal Society. 50: 257–283. doi:10.1098/rsbm.2004.0017. ISSN 0080-4606.
- ↑ Rosalind Franklin: The Dark Lady of DNA.
Спасылкі
 Лаўрэаты Нобелеўскай прэміі па хіміі ў 1951—1975 гадах | |
|---|---|
| |
| |
Слоўнікі і энцыклапедыі | |
|---|---|
| Генеалогія і некрапалістыка | |
| Нарматыўны кантроль |
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
