Луканы (луканцы, лац.: Lucani) — адно са старажытнаіталійскіх самніцкіх плямёнаў. Да канца V стагоддзя да н.э. рассяліліся ў паўднёвай Італіі, даўшы назву гэтаму рэгіёну — Луканія. Размаўлялі на мове оскска-ўмбрскай групы.

У 343 г. да н.э. луканы вялі вайну супраць саюзнага спартанска-тарэнційскага войска пад начальствам Архідама III, які загінуў у бітве з імі, але ў 334 да н.э. былі разбіты іншым саюзнікам Тарэнта — эпіротамі. 200 луканаў дэзертыравалі да Аляксандра Малоскага і пад яго сцягамі разбілі сваіх супляменнікаў каля Песта. Трохі пазней войска новага спартанскага цара Клеоніма вымусіла луканаў заключыць мір з Тарэнтам і паставіць на чале свайго кіравання верных Самнію людзей, наўзамен луканы атрымалі Метапонт. У 298 да н.э. луканы вымушана перайшлі на бок рымлян, але пасля перамогі ў Трэцяй самніцкай вайне рымляне ў 285 да н.э. скасавалі саюзніцкі дагавор з імі з-за іх налётаў на шэраг грэчаскіх гарадоў, якія прасілі рымскага патранату. У адказ луканы, затрымаўшы рымскіх паслоў, выставілі моцнае войска і заключылі саюз з кельтамі, этрускамі і умбрамі. Пасля перамогі Піра пры Гераклеі луканы разам з самнітамі і бруціямі далучыліся да яго, але ў 272 да н.э. былі заваяваны рымлянамі і пасля гэтага часта паўставалі (на баку Ганібала ў 216-215 гг. (калі, паводле Палібія, яны маглі выставіць 30 тыс. пехацінцаў і 3 тыс. вершнікаў), у Саюзніцкай вайне 90/91-88 гг. да н.э.).

Большую частку арміі луканаў складала мабільная лёгкаўзброеная пяхота, якая звыклася дзейнічаць у горах і лясах, дзе звычайна арганізоўвалі засаду ці блакаду праціўніка ў вузкай даліне, як у вайне з эпіротамі. Па магчымасці армія акружала праціўніка, пазбягаючы прамога сутыкнення, і закідвала яго дроцікамі, разграміўшы такім чынам некалькі грэчаскіх армій. Баявым луканскім штандарам быў бронзавы бык на дрэўку.

• На Вікісховішчы пакуль няма медыяфайлаў па тэме, але Вы можаце загрузіць іх

Дагістарычная Італія
Гістарычныя вобласці і плямёны	Італікі аўзоны аўрункі весціны вольскі гернікі Лацыум (лаціны) Луканія (луканы) маруцыны Піцэн (паўночныя піцэны) рутулы Сабіній (сабіны/паўднёвыя піцэны) Самній (самніты/сабельцы: гірпіны, пентрыі, карацэны) умбры фаліскі Энатрыя (энотры) эквы Іншыя абарыгіны камуны Корсіка (корсы) лігуры: таўрыны оскі пелігны Сардзінія (балары, іалаі/ілійцы) Сіцылія (элімцы (народы мора?), сікулы, сіканы) рэты фідэнаты фрэнтаны эўганеі этрускі япігі: даўнія, месапы, пеўкеты
Археалагічныя культуры (спіс)	Паўночная Італія Атэстынская (венеты) Галасека (кельты?) Канегратэ (лепантыйцы? аробіі?) Кастэльерская (істры? лібурны?) Лагоца Лаўген-Мелаўн Палада Рэмедэла Саса-Ф'ярана Пасудзін з квадратным горлам Скамаціна Тэрамар (проталаціны?) Фрытцэнс-Санцэна (рэты) Сярэдняя і Паўднёвая Італія Апенінская Протавіланова і Віланова (умбры) Гауда Імпрэса Лацый (лаціны) Рынальдонэ Фельчы-Рыполі Ямных пахаванняў Сіцылія і а-вы Дыяна Капа-Грацыяна Кастэлуча Конка д’Ора Панталіка Сера д’Альта Сесіёты Стэнтынела Тапсас Сардзінія Данурагічная Будаўнікоў нурагаў
Характэрныя помнікі	кастэльерэ сітула тэрамары
гл. таксама Старажытная Італія