Іштван Бочкаі
| Іштван Бочкаі | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| венг.: Bocskai István | |||||||
 | |||||||
|
| |||||||
|
|||||||
| Папярэднік | Рудольф II | ||||||
| Спадчыннік | Жыгманд Ракацы | ||||||
|
|
|||||||
| Нараджэнне |
1 студзеня 1557[1] |
||||||
| Смерць |
29 снежня 1606[3][4][…] (49 гадоў) |
||||||
| Месца пахавання | |||||||
| Род | Bocskai family[d] | ||||||
| Жонка | Ката Хадзьмашы[d] | ||||||
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |||||||
І́штван Бочкаі (венг.: Bocskai István; 1 студзеня 1557 года — 29 кастрычніка 1606 года) — венгерскі дваранін з Трансільваніі, у 1604—1606 кіраўнік антыгабсбургскага паўстання ў Верхняй Венгрыі (сучасная Славакія), у 1605—1606 князь Трансільваніі.
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік].JPG)
Нарадзіўся ў Колашвары 1 студзеня 1557 года. Бочкай быў прадстаўніком старадаўняга венгерскага дваранскага роду Бочкаі. Быў сынам Дзьёрдзя Бочкаі і Крышціны Суліяк.
Будучы канцлерам трансільванскага князя Жыгманда Батары, Іштван раіў яму заключыць саюз са Свяшчэннай Рымскай імперыяй замест падтрымкі Асманскай Турцыі, і дзеля гэтага бываў з частымі дыпламатычнымі місіямі ў Празе і Вене. Пазней адносіны яго з князем Жыгмандам сталі псавацца, і ў рэшце рэшт маёмасць Іштвана была канфіскавана. Іштван стаў шукаць абароны ў Імперскім судзе ў 1599 годзе. Але пазней ён стаў адчуваць да імперыі недавер, бо імператар Рудольф II спрабаваў пазбавіць Венгерскае каралеўства канстытуцыі, а пратэстантаў рэлігійных свабод. Асаблівую незадаволенасць ён стаў праяўляць пасля спусташэння Трансільваніі імперскімі генераламі Джорджа Бастай і Джакама Белджаёза ў 1602—1604.
Дзеля захавання незалежнасці сваёй краіны ён вырашыў скарыстацца дапамогай турак. У 1604 ён на чале гайдукоў разбіў аўстрыйскія войскі ў бітве пры Альмашдзе і ўзяў Дэбрэцэн. У 1605 ён змог нейтралізаваць спробы генерала Джорджа Басты стаць кіраўніком княства, і сам быў абраны саветам Трансільваніі сваім князем. Пасля таго турэцкі султан Ахмед I адправіў да Іштвана пасольствара, які перадаў шыкоўную са мноствам каштоўных камянёў карону, зробленую ў Персіі. Іштван адмовіўся ад каралеўскага тытула, але вырашыў скарыстацца турэцкай падтрымкай. Каб выратаваць венгерскія землі, якія знаходзяцца пад уладай Габсбургаў, эрцгерцаг Мацвей у абыход брата імператара Рудольфа II ўступіў у перамовы з Бочкаі, заключыўшы Венскі мір. Гэты свет гарантаваў канстытуцыйныя і рэлігійныя правы і прывілеі венграў як у Каралеўскай Венгрыі, так і ў Трансільваніі. Іштван быў афіцыйна прызнаны Габсбургамі як паўнапраўны кіраўнік Трансільваніі.
Новаму князю аўстрыйцы саступілі фартыцыю Такай і вобласці Бераг, Шатмар і Угача, але яны павінны былі быць вернутыя Аўстрыі пасля смерці Іштвана. Адначасова з туркамі быў заключаны Жытватарокскі мір. Але дыпламатычны трыумф Іштвана працягваўся ўсяго некалькі месяцаў. 29 снежня 1606 года князь быў атручаны ўласным канцлерам Міхаем Катэям, якога пазней забілі прыхільнікі Бочкаі на рынку горада Кошыцы.
Зноскі
- ↑ Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011. Праверана 10 кастрычніка 2015.
- ↑ Deutsche Nationalbibliothek Record #118512242 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 13 снежня 2014.
- ↑ Istvan Bocskay // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ István (Stephan) Bocskay // Brockhaus Enzyklopädie
Слоўнікі і энцыклапедыі | ||||
|---|---|---|---|---|
| Генеалогія і некрапалістыка | ||||
| ||||
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
