Генела
| Генела лац. Gienieła / Hienieła | |
| Genilo | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Ginno + суфікс з элемэнтам -л- (-l-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Гінела, Гінель, Генель, Кінель |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Генела» | |
Генела (Генуль, Генель, Гінела, Гінель, Кінель) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Геніла, Генель або Гінола (Genilo[1], Genilli[2], Gennilo[3], Genellus[4], Ginolo) — імя германскага паходжаньня, утворнае ад імя Ginno з дапамогай суфіксу l[5]. Іменная аснова -гін- (-ген-, -кін-) (імёны ліцьвінаў Гендрута, Кімунд, Менгін; германскія імёны Genedrudis, Ginmund, Mennigen) паходзіць ад гоцкага gin- 'пачатак'[6] (гоцкае *ginnan, германскае *gennan 'пачынаць'[7]).
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Kinel[8].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Кинел Петрович… Кинел Мацкович… Кгинел Петрович (1537—1538 гады)[9]; пустыхъ земль… Кгенеловъщина (1542 год)[10]; Щепуть Матеевич Кгенелъ, у него дочка Ганна (17 сакавіка 1578 году)[11]; Jerzy Gienul (1667 год)[12]; Giniełowa (1671—1681 гады)[13]; dom Jendrzeia Ginielewicza (1688 год)[14]; p. Franciszek Ginielewicz (20 кастрычніка 1701 году)[15]; Michał Gienielewicz (1710 год)[16]; Ginielewicz Stanisław (28 чэрвеня 1758 год)[17].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Кінель (Гінель) Пятровіч і Кінель Мацькавіч — жыхары Жамойцкага староства, якія ўпамінаюцца ў 1537—1538 гадох
Генулі — літоўскі шляхецкі род, які меў уладаньні на Жамойці.
Гінялевічы (Ginielewicz) гербу Касьцеша — літоўскі шляхецкі род[18] зь Віленскага ваяводзтва[19].
На гістарычнай Лідчыне існуе вёска Гінэлі.
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Boullón Agrelo A. I. Antroponimia medieval galega (ss. VIII—XII). — Tübingen, 1999. P. 238.
- ^ Meyer-Lübke W. Romanische Namenstudien. I. Die altportugiesischen Personennamen germanischen Ursprungs // Sitzungsberichte der Philosophisch-Historischen Classe der Kaiserlichen Akademie der Wissenschaften. Bd. 149. — Wien, 1905. S. 29, 94.
- ^ Schonfeld M. Wörterbuch der altgermanischen personen-und völkernamen. — Heidelberg, 1911. S. 105.
- ^ Polyptique de l’Abbaye de Saint-Germain des Prés rédigé au temps de l’Abbé Irminon et publié par Auguste Longnon. T. 1. — Paris, 1895. P. 302.
- ^ Thüngen L. F. Das Namenbuch: Nachschlagewerk der Namenkunde. — Aschaffenburg, 2003. S. 85.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ G // Köbler G. Gotisches Wörterbuch. 4. Aufl, 2014.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 151.
- ^ Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 49, 171, 233, 361.
- ^ Метрыка Вялікага Княства Літоўскага: Кніга 560 (1542 год). — Менск, 2007. С. 20.
- ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 223.
- ^ Błaszczyk G. Herbarz szlachty żmudzkiej. T. 2. — Warszawa, 2015. S. 76.
- ^ Zinkevičius Z. Lietuvių antroponimika: Vilniaus lietuvių asmenvardžiai XVII a. pradžioje. — Vilnius, 1977. P. 143.
- ^ Obst J. Rachunki miasta Wilna // Litwa i Ruś. Z. 7—9, 1913. S. 147.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 9. — Вильна, 1878. S. 291—297.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Województwo wileńskie 1690 r. — Warszawa, 1989. S. 93.
- ^ Pansevič V. Vilniaus miestiečių išsimokslinimas XVII—XVIII a. — Kaunas, 2017. P. 191.
- ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на Ґ, Згуртаваньне беларускай шляхты
- ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 3. — Rzeszów, 2001. S. 53.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
