Барыла
| Барыла лац. Baryła | |
| Barilo | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Baro + суфікс з элемэнтам -л- (-l-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Барэля, Парыла |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Барыла» | |
Барыла (Барэля, Парыла) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Барыла (Barilo) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -бар- (-бор-) (імёны ліцьвінаў Барвід, Барвін, Вісбар; германскія імёны Barvid, Barwin, Wisbar) паходзіць ад гоцкага bara, baur 'чалавек, дзіця' (літаральна — «народжаны»)[2].
Імя Барыла гістарычна бытавала ў Польшчы: Barilo (1442 год)[3], Borilo (1468 і 1490 гады)[4].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Мишка Борыловича и братью его Лихача, Кузьму, Хому (18 лістапада 1544 году)[5]; Гаврило Парило (1563 год)[6]; Давидъ Борило… Давидъ Барило (1566 год)[7]; подданых тогож пна Скипора — Шимука Барила (11 лютага 1590 году)[8]; Baryły (1744 год)[9]; Parafia głębocka… Baryły dwór… Baryły karczma (1784 год)[10].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Міхаіл, Яська, Фёдар і Сьцяпан Барылы — жыхары вёскі Бяркоўшчыны (Ашмянскі павет), якія ўпамінаюцца ў 1718 годзе[11]
- Ёсіф Барыла — жыхар вёскі Раманаўшчыны (Полацкае ваяводзтва), які ўпамінаецца ў 1782 годзе[12]
- Мартын, Рыпіна і Павал Барылы — жыхары вёскі Забалоцьця (Полацкае ваяводзтва), якія ўпамінаюцца ў 1783 годзе[13]
Барулевічы (Borulewicz) — літоўскі шляхецкі род зь Вільні[14].
Барэлі (Borela) — літоўскі шляхецкі род з Троцкага павету[15].
У актах Вялікага Княства Літоўскага ўпамінаўся маёнтак Барылавічы (Бориловичи) у Полацкім ваяводзтве[16].
На 1904 год існавала вёска Барулі (Борулі) у Бельскім павеце, а таксама вёска Барылаўка ў Красьнянскім павеце Смаленскай губэрні[17].
На 1905 год існавалі вёска 1-я Барэлішкі, а таксама засьценкі 2-я і 3-я Барэлішкі ў Падбярэскай воласьці[18].
На 1906 год існавала вёска Барылы ў Лепельскім павеце Віцебскай губэрні[19].
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 245, 989.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 16.
- ^ Słownik staropolskich nazw osobowych. T. 1. — Wrocław, 1965—1967. S. 106.
- ^ Słownik staropolskich nazw osobowych. T. 1. — Wrocław, 1965—1967. S. 230.
- ^ Ревизия пущ и переходов звериных в бывшем Великом княжестве Литовском, с присовокуплением грамот и привилеев. — Вильна, 1867. С. 330.
- ^ Ревизия Кобринской экономии: составленная в 1563 году королевским ревизором Дмитрием Сапегой. — Вильна, 1876. С. 24, 30.
- ^ Документы Московского архива Министерства юстиции. Т. 1. — М., 1897. С. 375.
- ^ Акты издаваемые Виленской комиссией для разбора древних актов. Т. 36. — Вильна, 1912. С. 390.
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Gawrylczyk B. Dekanat połocki w świetle opisów parafii z 1784 r. — Białystok, 2005. S. 57.
- ^ Яўген Анішчанка, Берковщина инвентарь 1718 г. Ошмянский повет, Архіў гісторыка Анішчанкі, 9 красавіка 2019 г.
- ^ Яўген Анішчанка, Ореховна инвентарь 1782 г. в Полоцком воеводстве, Архіў гісторыка Анішчанкі, 4 сакавіка 2017 г.
- ^ Яўген Анішчанка, Понизова инвентарь в Полоцком воеводстве 1783 г., Архіў гісторыка Анішчанкі, 19 лютага 2017 г.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 423.
- ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 4. — Warszawa, 1936. S. 243.
- ^ Indeks alfabetyczny miejscowości dawnego wielkiego Księstwa Litewskiego: A—K (Abakanowicze — Kujany). Wilno, 1929. S. 34.
- ^ Список населенных мест Смоленской губернии. — Смоленск, 1904. С. 86, 264.
- ^ Виленская губерния: полный список населенных мест со статистическими данными о каждом поселении. — Вильна, 1905. С. 61.
- ^ Список населенных мест Витебской губернии. Витебск, 1906. С. 174.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
