อัศศิริ ธรรมโชติ เป็นนักเขียนชาวไทย ศิลปินแห่งชาติ เจ้าของรางวัลซีไรท์ปี พ.ศ. 2524 เกิดเมื่อวันที่ 10 กรกฎาคม พ.ศ. 2490 ตำบลหนองแก อำเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ จบชั้นมัธยมปีที่ 4 จากโรงเรียนไกลกังวล หัวหิน แล้วมาศึกษาต่อที่โรงเรียนผดุงศิษย์พิทยา กรุงเทพมหานคร หลังจากเป็นลูกจ้างชั่วคราวของสำนักงานสถิติแห่งชาติ 2 ปี จึงกลับมาสอบเข้าศึกษาต่อที่คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เมื่อปี 2513 ครั้นสำเร็จการศึกษาปริญญาตรีแล้ว ได้เริ่มทำงานกับผู้ผลิตหนังสือ "ประชากร" ระยะหนึ่ง ก่อนจะโยกย้ายไปประจำ "ประชาชาติ", "สยามรัฐรายวัน", "สยามรัฐสัปดาห์วิจารณ์", "มาตุภูมิ", "สู่อนาคต" และหวนคืนสู่ "สยามรัฐ" จวบจนปัจจุบัน

เริ่มเขียนหนังสือตั้งแต่เป็นนิสิต โดยเฉพาะ "สำนึกของพ่อเฒ่า" เป็นเรื่องสั้นเรื่องแรกในชีวิต ได้รับการคัดเลือกให้ได้อันดับสามจากการประกวดชิงรางวัล "พลับพลามาลี" เมื่อปี 2515 ของชุมนุมวรรณศิลป์จุฬาฯ จากนั้นอีกราวหกปี คือ พ.ศ. 2521 มีหนังสือรวมเรื่องสั้นเล่มแรกชื่อปก "ขุนทอง เจ้าจะกลับมาเมื่อฟ้าสาง" หนังสือเล่มนี้ทำให้อัศศิริได้รับรางวัลซีไรท์ในปี พ.ศ. 2524

อัศศิริยังมีผลงานการเขียนบทละครโทรทัศน์เช่น เรื่อง "ขุนเดช" ของสุจิตต์ วงศ์เทศ และ "แม่นากพระโขนง"

• ขุนทอง เจ้าจะกลับเมื่อฟ้าสาง (2521)
• เหมือนทะเลมีเจ้าของ (2524)
• ขอบฟ้าทะเลกว้าง (2525)
• ฟุตบอลบ้านนอก (2526)
• บ้านริมทะเล (2527)
• โลกสีน้ำเงิน (2528)
• งามแสงเดือน (2529)
• มหกรรมในท้องทุ่ง (2530)
• ขอทาน แมว และคนเมา (2531)
• นวลน้อย (2531)
• ผู้หญิง คนแก่ เด็ก แมว และผม (2531)
• ชีวิตคือวัยอันผ่านพ้น (2532)
• ทะเลร่ำลมโศก (2533)
• หลายๆครั้งในชีวิต (2532)

• พ.ศ. 2544 - เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่สรรเสริญยิ่งดิเรกคุณาภรณ์ ชั้น จตุตถดิเรกคุณาภรณ์^[1]

• อัศศิริ ธรรมโชติ - ศาลานกน้อย