สงครามรวมชาติของฉิน
| สงครามรวมชาติของฉิน | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ส่วนหนึ่งของ ยุครณรัฐ | |||||||||
 | |||||||||
| |||||||||
| คู่สงคราม | |||||||||
| แคว้นฉิน |
รัฐหาน รัฐจ้าว รัฐยาน รัฐเว่ย์ รัฐฉู่ รัฐฉี | ||||||||
| ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ | |||||||||
| จิ๋นซีฮ่องเต้ | อ๋องของแต่ละแคว้น | ||||||||
| กำลัง | |||||||||
| 600,000+ | 1,000,000+ | ||||||||
| ความสูญเสีย | |||||||||
| เบา | หนัก | ||||||||
สงครามรวมชาติของฉิน (จีน: 秦灭六国之战) เป็นการรบที่เริ่มขึ้นในช่วงปลายศตวรรษที่ 3 ก่อนคริสตกาลโดยรัฐฉินเพื่อสู้กับรัฐสำคัญอีก 6 รัฐ ได้แก่ หาน จ้าว ยาน เว่ย์ ฉู่ และฉี
ระหว่าง 247 ปีก่อนคริสตกาล ถึง 221 ปีก่อนคริสตกาล ฉินได้กลายเป็นหนึ่งในรัฐที่ทรงอำนาจมากที่สุดในบรรดาเจ็ดรณรัฐ ใน 230 ปีก่อนคริสตกาล อิงเจิ้ง ฉินหวาง (กษัตริย์แห่งรัฐฉิน) ทำการรบครั้งสุดท้ายในยุครณรัฐ โดยทำการพิชิตทั้ง 6 รัฐที่เหลือ หลังจากการล่มสลายของรัฐฉีเมื่อ 221 ปีก่อนคริสตกาล จีนก็รวมเป็นหนึ่งเดียวภายใต้การปกครองของรัฐฉิน อิ๋งเจิ้งประกาศตัวเองเป็น "จิ๋นซีฮ่องเต้" (หมายถึง "จักรพรรดิองค์แรกของราชวงศ์ฉิน") และสถาปนาราชวงศ์ฉิน กลายเป็นจักรพรรดิองค์แรกของจีนที่รวมเป็นหนึ่งเดียว
ภูมิหลัง
[แก้]การเติบโตของฉินและการพิชิตช่วงแรก
[แก้]ในช่วงระหว่างยุครณรัฐ รัฐฉินได้พัฒนาจนกลายเป็นรัฐที่มีอำนาจมากที่สุดในเจ็ดรณรัฐ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากการปฏิรูปของซางยางในช่วงกลางศตวรรษที่ 4 ก่อนคริสตกาล อีก 6 รัฐเข้าร่วมเป็นพันธมิตรต่อต้านรัฐฉิน รัฐฉินเองก็เป็นพันธมิตรกับรัฐอื่น ๆ โดยทำสงครามต่อกันหลายครั้ง
ใน 316 ปีก่อนคริสตกาล ฉินขยายลงไปทางใต้สู่ลุ่มน้ำเสฉวนโดยการพิชิตรัฐปาและฉู่
จักรพรรดิองค์แรก
[แก้]ใน 238 ปีก่อนคริสตกาล อิ๋งเจิ้ง ฉินหวาง กุมพระราชอำนาจไว้อย่างเบ็ดเสร็จหลังจากกำจัดคู่แข่งทางการเมืองของพระองค์คือลฺหวี่ ปู้เหวย์ และเล่า ไอ่ ออกไปให้พ้นทาง ด้วยความช่วยเหลือจากหลี่ ซือ, เว่ย์ เหลียว และขุนนางคนอื่นๆ อิ๋งเจิ้งได้กำหนดแผนการพิชิตรัฐสำคัญอีก 6 รัฐและรวมจีนเป็นหนึ่งเดียว[1] แผนซึ่งมุ่งเน้นไปที่การผนวกแต่ละรัฐนั้นมีพื้นฐานมาจาก "กลยุทธ์คบไกลตีใกล้" ซึ่งเป็นหนึ่งในสามสิบหกกลยุทธ์ ขั้นตอนสำคัญคือการเป็นพันธมิตรกับยาน และฉี ขัดขวางเว่ย์ และฉู่ และพิชิตหาน และจ้าว
การรวมแผ่นดิน
[แก้]การพิชิตรัฐจ้าว
[แก้]จาก 283 ถึง 257 ปีก่อนคริสตกาล ฉินและจ้าวต่อสู้ในสงครามนองเลือด ความพ่ายแพ้ของจ้าวต่อฉินที่สงครามฉางผิง ใน 260 ปีก่อนคริสตกาล ทำให้จ้าวอ่อนแอลงเป็นอย่างมาก
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Li & Zheng 2001, p. 184.
แหล่งที่มา
[แก้]- Bodde, Derk (1987), "The State and Empire of Qin", ใน Twitchett, Denis; Loewe, Michael (บ.ก.), The Cambridge History of China, vol. I: the Ch'in and Han Empires, 221 BC – AD 220, Cambridge: Cambridge University Press, pp. 20–103, ISBN 0-521-24327-0.
- Li, Bo; Zheng, Yin (2001), 《中华五千年》 [5000 years of Chinese History] (ภาษาจีน), Inner Mongolian People's publishing, ISBN 7-204-04420-7.
- Sima, Qian. Records of the Grand Historian.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
