บทความนี้อ้างอิงคริสต์ศักราช/คริสต์ทศวรรษ/คริสต์ศตวรรษ ซึ่งเป็นสาระสำคัญของเนื้อหา

ศิลปะสังเคราะห์นิยม (อังกฤษ: Synthetism) เป็นคำที่ใช้โดยศิลปินอิมเพรสชันนิสม์สมัยหลังเช่นพอล โกแกง, อีมิล แบร์นาร์ด และ หลุยส์ อันเคแตงเพื่อแยกงานของตนเองจาก “ศิลปะอิมเพรสชันนิสม์” ศิลปินสังเคราะห์นิยมในระยะแรกมีความเกี่ยวข้องกับ “ลัทธิคลัวซอนนิสม์” และต่อมากับ “ลัทธิสัญลักษณ์นิยม”^[1]

“Synthetism” มาจากคำกิริยาภาษาฝรั่งเศสว่า “synthétiser” ที่แปลว่าสังเคราะห์ หรือ เพื่อรวมเพื่อทำให้สร้างสิ่งที่มีรูปทรงใหม่และซับซ้อน

พอล โกแกง, อีมิล แบร์นาร์ด และ หลุยส์ อันเคแตง และจิตรกรผู้อื่นเป็นผู้ริเริ่มแนวทางศิลปะนี้ระหว่างปลายคริสต์ทศวรรษ 1880 และต้นคริสต์ทศวรรษ 1890

ศิลปินสังเคราะห์นิยมมีวัตถุประสงค์ในการ “สังเคราะห์” อยู่สามสิ่ง:

• รูปทรงภาพนอกของรูปทรงธรรมชาติ
• ความรู้สึกของศิลปินที่มีต่อสิ่งที่เขียนหรือสร้าง
• ความบริสุทธิ์ของความงามของเส้น, สี และ รูปทรง

ในปี ค.ศ. 1890 มอริซ เดอนีส์สรุปจุดประสงค์ของการสังเคราะห์ไว้ว่า

สิ่งที่ต้องจำไว้คือภาพก่อนที่จะเป็นม้ารบ, สตรีเปลือย หรืออื่นๆ ซึ่งอันที่จริงแล้วก็เป็นเพียงพื้นผิวที่ราบอาบด้วยสีเข้าด้วยกันตามลำดับก่อนหลัง

คำนี้ใช้เป็นครั้งแรกในปี ค.ศ. 1877 เพื่อแสดงความแตกต่างระหว่างอิมเพรสชันนิสม์ที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติ และที่สร้างขึ้น ในปี ค.ศ. 1889 โกแกงและอีมิล ชูฟเฟอเนเคอร์ (Emile Schuffenecker) จัด “นิทรรศการของกลุ่มอิมเพรสชันนิสม์และสังเคราะห์” (The Volpini Exhibition) ในปารีส ชื่อการแสดงที่กำกวมทำให้เข้าใจผิดว่าเป็นการแสดงภาพเขียนของศิลปะอิมเพรสชันนิสม์ สังเคราะห์นิยมจะเน้นความเป็นสองมิติที่ราบ ซึ่งแตกต่างจากศิลปะและทฤษฎีของศิลปะอิมเพรสชันนิสม์

• พอล เซรูสิเยร์ - “The Talisman” (Bois d'amour) (ค.ศ. 1888)
• พอล โกแกง - “มโนทัศน์หลังการเทศนา” (Vision After The Sermon, ค.ศ. 1888), “นางฟ้างาม” (La Belle Angele, ค.ศ. 1889), “การเสียความบริสุทธิ์” (The Loss of Innocence, ค.ศ. 1890)
• อีมิล แบร์นาร์ด - “การเก็บเกี่ยว” (Buckwheat Harvest, ค.ศ. 1888)
• คูโน อาเมียต - “คนปั่นด้ายชาวเบรทอง” (Breton Spinner, ค.ศ. 1893)

• ศิลปะอิมเพรสชันนิสม์

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ ศิลปะสังเคราะห์นิยม