กองทัพโปรตุเกส
Forças Armadas
ตราราชการกองทัพโปรตุเกส
ธงประจำกองทัพโปรตุเกส
ก่อตั้ง	ค.ศ. 1950
รูปแบบปัจจุบัน	ค.ศ. 1982
เหล่า	กองทัพเรือ (Marinha Portuguesa) กองทัพบก (Exército Português) กองทัพอากาศ (Força Aérea Portuguesa)
กองบัญชาการ	EMGFA
ผู้บังคับบัญชา
ผู้บัญชาการทหารสูงสุด	ประธานาธิบดี อานีบัล กาวากู ซิลวา[1]
Minister of National Defense	José P. Aguiar-Branco[2]
Armed Forces General Chief of Staff	Artur Pina Monteiro[3]
กำลังพล
อายุเริ่มบรรจุ	18 - 27
ประชากร วัยบรรจุ	2,435,042 ชาย, อายุ 18-49 (2005 est.), 2,405,816 หญิง, อายุ 18-49 (2005 est.)
ประชากร ฉกรรจ์	1,952,819 ชาย, อายุ 18-49 (2005 est.), 1,977,264 หญิง, อายุ 18-49 (2005 est.)
ประชากรวัยถึงขั้น ประจำการทุกปี	67,189 ชาย (2005 est.), 60,626 หญิง (2005 est.)
ยอดประจำการ	32.875 (2012)[4]
ยอดสำรอง	210,930
ยอดกำลังนอกประเทศ	423
รายจ่าย
งบประมาณ	€2.598 billion (2011)[5]
ร้อยละต่อจีดีพี	1.1% (2012)[6]
อุตสาหกรรม
แหล่งผลิตในประเทศ	OGMA INDEP ENVC
แหล่งผลิตนอกประเทศ	สหรัฐ  ฝรั่งเศส  สหราชอาณาจักร  เยอรมนี  อิตาลี  ออสเตรีย  อิสราเอล
บทความที่เกี่ยวข้อง
ประวัติ	ประวัติศาสตร์ทางทหารของโปรตุเกส
ยศ	ยศทหารในกองทัพโปรตุเกส

กองทัพโปรตุเกส (โปรตุเกส: Forças Armadas) ประกอบด้วยกองทัพเรือ (Marinha Portuguesa) กองทัพบก (Exército Português) และกองทัพอากาศ (Força Aérea Portuguesa)^[7]

ประธานาธิบดีเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดโดยตำแหน่ง (Comandante Supremo das Forças Armadas)^[8] ภายใต้การบริหารจัดการของฝ่ายบริหารผ่านกระทรวงกลาโหม (Ministério da Defesa Nacional).^[9]

กองทัพโปรตุเกส มีหน้าที่ปกป้องในอธิปไตยของชาติ และ ดินแดนโพ้นทะเล รวมถึงภารกิจรักษาสันติภาพของ องค์การสนธิสัญญาป้องกันแอตแลนติกเหนือ,สหภาพยุโรป และ สหประชาชาติ. การปราบปราบโจรสลัดในอ่าวเอเดน, วิกฤตการณ์ในอัฟกานิสถาน, รักษาสันติภาพของติมอร์-เลสเต, เลบานอน, คอซอวอ และ บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา, ภารกิจทางอากาศของ ไอซ์แลนด์ และ กลุ่มประเทศบอลติก.^[10] รวมถึงการรักษาความสงบภายในบนหมู่เกาะมาเดรา และ อะโซร์ส.

เรื่องราวของสิ่งที่จะกลายเป็นกองกำลังโปรตุเกสปัจจุบันเริ่มต้นก่อนที่จะมีการจัดตั้งโปรตุเกสเป็นราชอาณาจักรอิสระ กองกำลังของชาวโปรตุเกส ภายใต้การนำของ ดี. อะฟอนโซ เฮนริค ต่อสู้กับแลนเนส จนกระทั่งได้รับเอกราชของโปรตุเกสโดยพระเจ้าแลนเนสอะฟอนโซที่ 7 และผ่านการลงนามในสนธิสัญญา Zamoa ในปีค.ศ. 1143 ในขณะเดียวกันการต่อสู้กับมัวร์สยังคงดำเนินต่อไป ขยายอาณาเขตของโปรตุเกสไปทางทิศใต้ในปีค.ศ. 1180 การรบครั้งแรกของกองทัพเรือโปรตุเกสเกิดขึ้นเมื่อกองเรือโปรตุเกสได้รับคำสั่งจาก ดี.ฟอส โรเฟโน(D. Fuas Roupinho) เอาชนะฝูงบินมุสลิมจากช่องแคบ Espichel

กองทัพเรือโปรตุเกสได้รับการสนับสนุนองค์กรถาวรในรัชสมัยของดีดีนิสโดยตั้งชื่อมานูเอลเปสซาน่าเป็นพลเรือเอกคนแรกของโปรตุเกสในปีค.ศ. 1317 กองกำลังภาคพื้นดินของโปรตุเกสยังคงเป็นกลุ่มของกองทหารม้ากองทหารระบบศักดินาและกองกำลังติดอาวุธประจำชาติซึ่งไม่ได้มีองค์กรถาวรซึ่งรวมตัวกันในกรณีสงครามเท่านั้น

กองกำลังภาคพื้นดินเริ่มที่จะมีองค์กรถาวรจากรัชสมัยของดี. เซบาสเตียนด้วยการจัดตั้งกฎหมายในปีค.ศ. 1570 กฎหมายจะถูกกู้คืนหลังจากการฟื้นฟูอิสรภาพในปีค.ศ. 1640 ภายใต้กรอบที่จะก่อให้เกิดกองทัพโปรตุเกสในปัจจุบัน

กองทัพอากาศโปรตุเกสปรากฏขึ้นในคริสต์ศตวรรษที่ 20 เมื่อในปีค.ศ. 1911 บริษัท การบินและอวกาศกองทัพได้ถูกก่อตั้งขึ้น หน่วยนี้ได้รับเครื่องบินทหารโปรตุเกสลำแรกในปีค.ศ. 1914 ในการบริการการบินทหารที่จัดตั้งขึ้น ซึ่งต่อมาก่อกำเนิดเป็นโรงเรียนสรรพาวุธทหารอากาศ และค.ศ. 1917 โรงเรียนนายเรืออากาศเป็นที่ยอมรับ

อย่างไรก็ตามจนถึงปีค.ศ. 1950 กองทัพโปรตุเกสไม่ได้อยู่ในฐานะเป็นองค์กรเดียวกัน จนกว่าจะถึงตอนนั้นกองทัพและกองทัพเรือมีความเป็นอิสระจากกันโดยสิ้นเชิงโดยแต่ละกองทัพมีพันธกิจของตนเองและมีสายบังคับบัญชาแยกต่างหาก Aeronautics ของทหารมีเอกราชที่ดีตั้งแต่ปีค.ศ. 1937 แต่ยังคงบูรณาการการปกครองเข้ากับกองทัพ ความพยายามในการออกคำสั่งทางทหารแบบรวมศูนย์และกองทัพจากทศวรรษ 1930 เข้ากับความขัดแย้งทางการเมืองของกองทัพและกองทัพเรือพยายามที่จะรักษาเอกราชของประเทศ ความขัดแย้งนี้จะไม่สามารถเอาชนะได้จนกว่าจะถึงปี 1950 หลังจากประสบการณ์ของสงครามโลกครั้งที่สองการเริ่มต้นของสงครามเย็นและการก่อตั้งของนาโต้ถูกรวบรวมขึ้น

แม่แบบ:กองทัพโปรตุเกส